Przez ostatnie dni często słyszę wszędzie w telewizji słowo rentrée, które oznacza powrót. Wiem, że ludzie wracają z urlopów, ale czy trzeba tyle o tym gadać? Okazało się, że wyrażenie à larentrée ma dużo głębsze znaczenie we Francji i jest nawet ważniejsze niż nowy rok.
Sierpień we Francji to czas urlopów. Nikogo nie dziwią pozamykane sklepy czy ulubione restauracje z wywieszonymi karteczkami – nieczynne cały miesiąc. Większość fabryk czy biur świeci pustkami, a w Paryżu ciężko spotkać paryżanina. Jest to dobry czas na odwiedzenie nieturystycznych miejsc, które normalnie są wypełnione mieszkańcami stolicy, a tylko w sierpniu można się do nich dostać bez kolejek. Tydzień temu udało mi się wejść na największy w Paryżu rooftop(bar na dachu) z widokiem na Wieżę Eiffla, a było to moje 3cie podejście. Normalny czas oczekiwania to 2-3 godziny, dlatego zawsze zniechęcona rezygnowałam z czekania i szłam w inne miejsce. Ale w sierpniu było to w końcu możliwe.
Jardin Suspendu to największy w Paryżu rooftop
Wielkim plusem tego miesiąca są także pustki na drogach podparyskich oraz dużo miejsc parkingowych w samym Paryżu. Wszędzie można się szybko dostać i nawet metro przyjemniej wygląda bez tłumów napierających w każdej strony.
Pusty Paryż w sierpniu
Jako miesiąc urlopów jest to także czas, kiedy wszyscy Paryżanie udają się na południe Francji, aby spędzić swój urlop w Saint Tropez, Cannes czy Nicei. Można to zauważyć nie tylko po ilościach ludzi nad Lazurowym Wybrzeżem, ale także po zapełnionych drogach prowadzących do nadmorskich miejscowości. Dużo Francuzów udaje się także do Hiszpanii, która jest relatywnie blisko oraz do Maroka, które jest nie tylko dużo tańsze, ale przede wszystkim można się tam porozumieć po francusku.
Maroko to drugi po Hiszpanii najczęściej odwiedzany kraj przez Francuzów
Od połowy sierpnia słyszy się także dyskusje o powrotach z urlopów czyli rentrée. Po powrocie z wakacji rozpocznie się także nowy rok, nie tylko rok szkolny, ale we Francji jest to po prostu nowy rok na wszystko. Chcesz kupić nowy samochód – na pewno zrobisz to po rentrée. Masz zamiar zmienić pracę? Najwięcej ofert pracy jest we wrześniu. To także czas rozpoczęcia nowych hobby czy zapisania się na lekcji tańca czy kursu językowego. We Francji w większości miejsc nie można zacząć żadnych nowych kursów od stycznia czy lutego, zapisy są od września! W polityce ciągle mówi się o rentrée polityków do pracy, o nowych projektach i planach na najbliższe miesiące. A wczoraj Auchan zaskoczył mnie mejlem z informacją o rentrée.
Rentrée Auchan
A może w Polsce przydałby rentrée, aby mieć ostatnią szansę na reailizację noworocznych postanowień?
Kto nie słyszał o tym słynnym z uprawy win francuskim mieście? A co jeszcze warto zwiedzić w jego okolicach? Bordeaux – najpiękniejsze miejsca do zobaczenia.
Od dawna chciałam zobaczyć Bordeaux. Jest to urocza miejscowość, w której warto spędzić kilka dni, ale niestety rozczarowały mnie okoliczne plaże. Prawie godzina drogi do najbliższej plaży nad Oceanem Atlantyckim, gdzie ogromne fale nie pozwalają popływać. Półtorej godziny drogi do Basenów Arcachon, gdzie trzeba pokonać długi dystans, aby dotrzeć do morza. Idealnym rozwiązaniem w czasie pobytu w Bordeaux jest hotel z basenem, który może umilić czas w trakcie pobytu w tym mieście.
Plaża nad Oceanem Atlantyckim
Bordeaux znajduje się prawie 600 kilometrów od Paryża, ale dojazd autostradą wraz z krótkimi przystankami nie powinien zająć więcej niż 6 godzin ( no chyba, że akurat wszyscy paryżanie się tam wybierają albo wracają z południa i trzeba stać w korkach albo jechać inną drogą). Jest to odległość całkiem znośna, zwłaszcza dla dwóch kierowców. Ale jeśli chcecie dostać się do Bordeaux szybciej, polecam TGV – szybki pociąg, który dowiezie was na miejsce w ciągu około 2 godzin. Ceny są naprawdę różne, w zależności od dnia i godziny wyjazdu.
Monument aux Girondins
Bordeaux – najpiękniejsze miejsca do zobaczenia
Le Miroir d’Eau czyli Lustro Wody.
Najbardziej rozpoznawalne miejsce Bordeaux. Przy samej rzece Garonne, w centrum miasta, zainstalowano malutkie fontanny w stylu zraszaczy do trawników. Można tam pochodzić w gołych stopach, a dzieci biegają nawet w kąpielówkach, jak po własnym ogrodzie. Co kilka minut struktura wody się zmienia – fontanny są zastąpywane parą wodną i można się przechadzać po tym terenie nawet w butach. W ten sposób można się ochłodzić, co przynosi wielką ulgę w gorące sierpniowe popołudnia.
Naprzeciwko Lustra Wody, po drugiej stronie ulicy tj. na Plac de la Bourse, znajdują się przepiękne budynki w stylu francuskim wraz z ogromną fontanną. Miejsce to jest nawet bardziej malownicze wieczorami, kiedy oświetlone zabytki odbijają się w fali wodnej, a w okolicach słychać napływającą muzykę.
Le Miroir d’Eau czyli Lustro Wody w Bordeaux
Kolumna Girondins na Esplanade des Quinconces.
Ogromna fontanna, która przypomina fontannę w Rzymie. Jeden z ładniejszych zabytków w Bordeaux.
Kolumna Girondins na Esplanade des Quinconces.
Starówka wpisana na światową listę UNESCO.
Katedra Saint Andre z 1096 roku, usytuowana obok Bramy Królewskiej z XIII wieku oraz okoliczne uliczki robią wrażenie.
Katedra Saint Andre w Bordeaux
Pont de Pierre czyli kamienny most na 17 łukach.
Urokliwe miejsce w nocy, jeden z dwóch mostów w centrum miasta. W prawej strony rzeki rozpościera się malowniczy widok na drugą stronę. Niestety woda w rzece Garonne jest bardzo brudna i w ciągu dnia odbiera to trochę uroku temu miejscu.
Pont de Pierre czyli kamienny most w Bordeaux
Grosse cloche czyli wielka dzwonnica.
W sercu miasta znajduje się jedna z najstarszych dzwonnic we Francji, jedyny ślad dawnych murów obronnych miasta, którego dzwony przerwały od XIII wieku. Możliwość wejścia na górę i zobaczenia dzwona z bliska za 5€.
Grosse cloche czyli wielka dzwonnica w Bordeaux
Pallais Gallien czyli ruiny rzymskiego amfiteatru z III wieku.
Wprawdzie pozostało niewiele do zobaczenia, ale niecodziennie można zobaczyć zabytek z czasów Imperium Rzymskiego.
Palais Gallien, ruiny amfiteatru rzymskiego w Bordeaux
Rue Sainte-Catherine czyli jedna z najdłuższych ulic ze sklepami w Europie.
Długi deptak o długości 1,2 km jest główną ulicą handlową w Bordeaux.
Lody na Rue Sainte-Catherine w Bordeaux
Most Jacques Chaban-Delmas czyli najdłuższy most w Europie z możliwością uniesienia wertykalnego.
Otwarty w 2013 roku most, który 120 razy w roku podnosi się na wysokość 50 metrów, aby umożliwić większym statkom wpłynięcie do portu.
W środku znajduje się centrum kulturalne poświęcone dziedzictwu wina. Wstęp kosztuje niestety 20€. Odwiedziłam budynek po zamknięciu muzeum i udałam się na lampkę wina do restauracji na 7mym piętrze z przepięknym widokiem na most Jacques Chaban-Delma.
Restauracja w La Cite du Vin w Bordeaux
Grand Théâtre czyli teatr z XVIII wieku wraz z zabytkowym budynkiem naprzeciwko, a którym obecnie znajduje się hotel.
Grand Théâtre w Bordeaux
Le Jardin Public czyli uroczy park w centrum miasta.
Le Jardin Public w Bordeaux
Okolice Bordeaux – najpiękniejsze miejsca do zobaczenia
La Dune du Pilat czyli największe wydmy Europy.
Godzinę drogi od Bordeaux znajdziemy malownicze miejsce zaliczone przez gazetę The Guardian do 20 najpiękniejszych plaż świata. Z wydm roziąga się przepiękny widok na Ocean Atlantycki z jednej strony oraz na lasy z drugiej. Wejście jest bezpłatne, jedynie najbliższy parking kosztuje 3€, ale mi udało się zaprakować kawałek dalej za darmo. Na górę wydm prowadzą strome schody, ale istnieje także wersja dla odważnych – wchodzenie po wydmach. Jest to naprawdę przepiękne miejsce, warte odwiedzenia.
La Dune du Pilat koło Bordeaux
Wydmy w liczbach:
wysokość 110 metrów
objętość 55000 000 m³ piasku
szerokość ze wschodu na zachód 500 m
długość z północy na południe 2,9km
miejsce odwiedzane przez ponad milion turystów rocznie.
Dune du Pilat w liczbach
Bassin d’Arcachon czyli zatoczka na Ocenie Antlantyckim.
Zatoka o długości 150 km² utworzona przez ocean. Plaża dość nietypowa – wejście znajduje się od strony lasu, więc jest bardzo dużo drzew i terenów zacienionych, ale sam teren do kąpania jest oddalony o dobre 200 metrów od plaży z powodu przypływów. Jak dla mnie miejsce idealne na piknik, ale nie na spędzenie dnia na plaży czy kąpanie się.
Bassin d’Arcachon
Bordeaux- gdzie się zatrzymać
Polecam kilka miejsc w Bordeaux, w których warto zatrzymać się w czasie wizyty, wszystkie znajdują się w centrum miasta.
Mieszkania na Airbnb to zawsze super opcja, jeśli zależy Ci na przestrzeni i chcesz trochę gotować.
Bordeaux to z pewnością urocze miasto, które przyciąga nie tylko turystów, ale głównie francuzów, a w tym – paryżan. Według badań z 2016 przeprowadzonych wśród najlepiej zarabiających paryżan, 56 procent z nich udałoby się do Bordeaux, aby rozpocząć tam nowe życie, gdyby mięli opuścić Paryż. I rzeczywiście wielu z nich tak uczyniło – szybki dojazd TGV do Paryża, niskie ceny mieszkań oraz słoneczna pogoda, potrafią przyciągać.
Paryż, znajdując się w samym sercu Europy, jest strategicznym miejscem dla wielu wydarzeń. Połączenia lotnicze do miejscowości na całym świecie, dobrze skomunikowane, z łatwym dojazdem metrem oraz dużą ilośią hoteli, czyni je wprost idealnym miastem dla wielu wydarzeń kulturalnych, sportowych czy medialnych. Wczoraj miałam okazję zobaczyć namiastkę jednego z eventów.
Przechadzając się paryskimi uliczkami w środowy wieczór, usłyszałam muzykę z okolic Ratusza. Zmierzałam w tamtą stronę już wcześniej, ale teraz zaciekawiło mnie co za event może odbywać się w sierpniu (kiedy większość Paryżan wyjechało na wakacje). Z daleka ujrzałam wielokolorowe flagi symbolizujące poparcie dla homoseksualistów, a będąc bliżej zobaczyłam nazwę wydarzenia – Gay Games.
Gay Games w Paryżu
Plac pod Ratuszem był ogrodzony, a w środku znajdowały się różne stanowiska z jedzeniem i napojami oraz souvenirami. W samym centrum stała ogromna scena, na której DJ puszczał rytmiczne kawałki. Całość promowała odbywający sie w tym samym czasie 10 edycji Gay Games, największej na świecie imprezy sportowej, kulturalnej i świątecznej, która jest otwarta dla wszystkich!
Gay Games w Paryżu
Wzięłam kilka ulotek oraz po powrocie do domu poczytałam więcej o tym wydarzeniu. GAY GAMES odbywa się co cztery lata od 32 lat i opowiada się za społeczeństwem dla wszystkich różnorodności. Paryż jest doskonałym gospodarzem, aby uczcić tę 10. edycję, na której spodziewanych jest 10 000 uczestników z ponad 80 krajów! Wspierany przez najwyższe francuskie instytucje instytucjonalne i sportowe, PARIS 2018 przygotował gry z okazji różnorodności, szacunku, równości, solidarności i dzielenia się.
Gay Games w Paryżu
W terminie 4-12 sierpnia, przez 10 dni, PARIS 2018 GAY GAMES oferuje uczestnikom i gościom z całego świata wyjątkową okazję do korzystania z ekskluzywnych obiektów, takich jak stadiony Jean Bouin lub Charléty, Grand Palais , Carreau du Temple, Salle Pleyel czy stadion Vaires-sur-Marne.
W tym czasie odbędzie się 36 sportowych eventów sportowych oraz 14 kulturalnych. Pomysłodawcą i założycielem tego wydarzenia był Tom Waddell, którego marzeniem było życie w świecie, w którym żadne wykluczenie z powodu jakiejkolwiek różnicy nie byłoby możliwe. Z pewnością szczytny cel!
Więcej informacji na oficjalnej stronie wydarzenia.
W samym centrum Paryża, po lewej stronie Sekwany i na wprost Ogrodów Tuileries koło Luwru znajduje się galeria sztuki francuskiej XIX i XX wieku – Muzeum Orsay. Miejsce odwiedzane przez ponad 4 miliony osób rocznie należy do najsłynniejszych muzeów w Paryżu.
Wejście do Muzeum Orsay
Z budynkiem muzeum wiążę się ponad stuletnia historia. Pod koniec XIX wieku teren ten zakupiono w cely budowy dworca kolejowego. Nowy budynek zaprojektował Victor Lalouxa, a jego zadaniem było stworzenie miejsca wpisującego się w elegancką dzielnicę Paryża. W ten sposób powstał obecny budynek z eklektyczną fasadą, szklanym dachem oraz dwoma ogromnymi zegarami, które zachowały się do dziś.
Zegar główny w Muzeum Orsay
Inauguracja odbyła się w 1900 roku podczas wystawy światowej, w tym samym czasie jak Grand i Petit Palais czy Wieża Eiffla.
Plac przed wejściem do Muzeum Orsay
Niestety budynek służył jako dworzec jedynie przez 39 lat, gdyż z powodu zmiany długości pociągów, nie mieściły się one w dworcu d’Orsay. Przez kolejne lata budynek miał wiele ról, mieścił się tam teatr Renault-Barrault, później dom aukcyjny Druot, a także nakręcono tam wiele filmów.
Muzeum Orsay w Paryżu
Plany zburzenia budynku napotkały się ze sprzeciwem Paryżan, dlatego w 1978 roku wpisano go na listę zabytków. Kilka lat poźniej zaczęto realizować pomysł stworzenia tam muzeum sztuki XIX wieku, którymi kierował architekt Gae Aulenti.
Widok na Luwr zza zegara w Muzeum Orsay
Otwarcia Musée d’Orsay dokonał prezydent François Mitterrand 1 grudnia 1986 roku.
Selfie z zegarem w Muzeum Orsay
Kolekcja muzeum składa się ze zbiorów malarstwa, rzeźby, fotografii i grafiki, jednak największym powodzeniem cieszą się dzieła impresjonistów.
Co właściwie znaczy Orsay? To typ buta, pantofelka, który zakrywa tył stopy i palce, ale odkrywa stopę po bokach. Może być na obcasie lub na płasko.
Statua Wolności w Muzeum Orsay
W muzeum można podziwiać dzieła wielu znanych artystów, o których słyszałam wiele razy, a nigdy nie spodziewałam się ujrzeć na żywo. Pamiętam jak pisałam kilkustronnicową pracę o Paula Cézanne w szkole podstawowej i jak abstrakcyjna była myśl o ujrzeniu jego oryginalnych dzieł w Paryżu. Dlatego oglądając obrazy wielkich impresjonistów, a szczególnie Cézanne’a w moim przypadku, było to dla mnie niesamowitym przeżyciem.
Muzeum Orsay w Paryżu
Oprócz Paula Cézanne’a w Musée d’Orsay można zobaczyć dzieła Gustave’a Courbeta, Paula Gaugina, Édouarda Maneta, Claude’a Moneta, Auguste’a Rodina, Auguste’a Renoir czy Vincenta Van Gogha.
Kobiety w Ogrodzie autorstwa Claude Monet’a w Muzeum Orsay
Do najsłynniejszych eskponatów należą obrazy Autoportret i Gwiaździsta noc nad Rodanem Van Gogha, Śniadanie na trawie Maneta, Tahitańskie kobiety na plaży Paul Gauguin czy cykl Katedra w Rouen Moneta.
Autoportret Vincent van Gogh w Muzeum Orsay
Muzeum Orsay ma 3 piętra i każde podzielone jest na inną część w zależności od czasu tworzenia artystów oraz rodzaju sztuki.
Safo z Lesbos, Muzeum Orsay
Muzeum Orsay to galeria sztuki z dziełami wybitnych artystów, ale to także przepiękny budynek z kawiarnią z widokiem na Luwr. Na spokojne obejrzenie wszystkich dzieł wystarczy poświęcić parę godzin i jest to naprawdę zwiedzanie z przyjemnością.
Widok na Sekwanę z balkony w Muzeum Orsay
Vivante Muzeum Orsay w Paryżu
Przydatne informacje
Jak dojechać:
metro 12, przystanek: Solférino
Rer C, przystanek: Musée d’Orsay
Bilety:
bilet normalny 12€
bilet ulgowy 9€
Godziny otwarcia:
Codziennie oprócz poniedziałków od 9.30 do 18.00, w czwartki do 21.45
O ile budowa Pałacu Wersalskiego była całkiem prostym zadaniem dla takiego władcy jak Ludwik XIV, o tyle podporządkowanie 800 ha natury to nie lada wyzwanie.
Oś główna parku w Wersalu
Plan powstania parku wraz z przepięknymi ogrodami został powierzony architektowi André Le Nôtre, a prace rozpoczęły się w 1660 roku.
Geometryczne formy w Ogrodach Wersalskich
Każdy element królewskiego ogrodu został staranne zaplanowany, a cała sceneria wyreżyserowana.
Parter kwiatowy na górnym tarasie, Wersal
Do parku wersalskiego można wejść za darmo o ile nie zwiedza się pałacu. Według mnie jest to całkiem ciekawa perspektywa, aby wybrać się do ogrodów innego dnia niż do Pałacu Wersalskiego, gdyż kolejka do wejścia oraz samo zwiedzanie apartamentów może być męczące. Jeśli dodamy do tego spokojne przejście parku pieszo, rośnie to do rangi ciężkiego zadania, a przecież ogrody powstały dla przyjemności ich odwiedzających.
Jeśli zdedycujesz się wejść również do Pałacu to bilet możesz kupić tutaj.
Budynki pałacowe z główną komnatą Ludwika XIV, Wersal
Po przekroczeniu bramek bezpieczeństwa, znajdziemy się na placu głównym Place d’Armes. Stamtąd należy udać się na lewo i po przejściu przez dziedziniec, wejdziemy do kompleksu ogrodowego.
Posągi w Ogrodach Wersalskich
Naszym oczom ukażą się ogrody, a kontynuując dalej prosto, możemy zwiedzić cały park i dotrzeć do prywatnych pałaców Marii Antoniny – Małego i Dużego Trianonu (wejście płatne).
Grand Trianon, Ogrody w Wersalu
Ogrody Wersalskie to pierwowzór jardin à la français, tak zwanego ogrodu francuskiego opartego na geometrycznych formach, przystrzyżonych w fantazyjne formy żywopłotach oraz przepięknych fontannach. Ukazują one idealne połączenie roślinności, architektury i rzeźby.
Rzeźby przy fontannie w Ogrodach Wersalskich
„Ludwik XIV był dumny ze swojego ogrodu i miał ku temu powody. Znajdowały się w nim gaje, baseny, partery, kanały, fontanny oraz rzeźby. W 1669 roku posadzono w ogrodzie osiemdziesiąt tysięcy kasztanowców, świerków, grabów, dębów oraz wiązów. Dla nawodnienia takiej liczby roślin potrzeba było masy urządzeń kanalizacyjno-nawadniających, a ich długość rozciągała się na przestrzeni sześćdziesięciu kilometrów. Wykorzystywano około dwustu pomp do tłoczenia wody z Sekwany.”
Fontanna Latony, Ogrody Wersalskie
W ogrodach wersalskich można spędzić cały dzień przechadzając się dróżkami, odpoczywająć przy stawach czy jedząc obiad w kawiarni w parku. Oczywiście odpowiednia pogoda sprzyja odkrywaniu tego miejsca. Latem, kiedy wszystko kwitnie i roślinność dopełnia urok tego miejsca, jest piękniej niż zimą. Jednakże odwiedzając Paryż w zimniejszych miesiącach, również polecam wybranie się do wersalskich ogrodów, gdyż wtedy otacza je tajemnicza atmosfera.
Restauracja w Ogrodach Wersalskich
Czy wiesz, że w Parku w Wersalu znajduje się 50 fontann i 200 000 drzew?
Paryż słynie z parków i zielonych terenów. Ponoć każdy Paryżanin, który tylko ma na to ochotę, może udać się na darmowy kurs ogrodnictwa, aby nauczyć się pielęgnacji zieleni. Później może wybrać dowolny kawałek ziemi na terenie stolicy Francji i zasadzić kwiaty. Oczywiście należy o nie dbać i być odpowiedzialnym. Całkiem fajny pomysł, prawda? Uczy to nie tylko odpowiedzialności i przynależności obywatelskiej, ale także pomaga wspólnie tworzyć piękny krajobraz w miejscu zamieszkania. Poznajcie Skwer Saint Lambert.
Brama skweru
W Paryżu parki oraz drogi do biegania są w wielu miejscach. Ostatnio spacerując 15-stą dzielnicą Paryża zobaczyłam antyczną, niebieską bramę z napisem Square Saint Lambert i postanowiłam przez nią przejść. Moim oczom ukazał się spokojny a zarazem interesujący, zielony teren z przepiękną fontanną. Paryż znowu mnie zaskoczył, pomyślałam.
Skwer Saint Lambert
W XIX wieku w tym samym miejscu znajdowała się gazownia, która została zburzona w 1933 roku. W celu odnowienia skażonego terenu, zastąpiono go zupełnie nową ziemią. Architekt Georges Sébille postanowił wykorzystać nowe miejsce i stworzyć przyjazny mieszkańcom park z amfiteatrem.
Park podzielono na 3 części:
miejsce zabaw dla dzieci z huśtawkami i zjeżdżalniami
Teren do zabawy dla dzieci w tym parku
Teren do zabawy dla dzieci w Saint-Lambert
teatr z terenem otwartym, idealny na piknik i odpoczynek
Tereny zielone w Paryż
krytą, okrągłą piaskownicę na deszczowe dni
Skwer Saint-Lambert
Park został stworzony w stylu art-deco, podobnie jak wiele innych miejsc z lat 30-tych.
Skwer Saint-Lambert
Główny mur zdobi monumentalna płaskorzeźba autorstwa rzeźbiarza Auguste Guénota przedstawiająca tańczące dzieci.Znajduje się tam także pomnik Victora Piotra z 1938 r. (Les Oursons), przedstawiający walkę dwóch młodych niedźwiedzi.
Paryż
Miejsce to zostało wpisane do zabytków historycznych w 1997 roku jako „Dziedzictwo XX-go wieku”.
Skwer Saint-Lambert
Przechadzając się parkiem w słoneczne, niedzielne popołudnie, nie spotkałam tam zbyt wielu osób. Oczywiście dwie rodziny korzystały z przyjemnej pogody robiąc piknik, ktoś uprawiał jogę, a ktoś czytał książkę, ale było tam naprawdę pusto w porównaniu do innych miejsc Paryża.
Skwer Saint-Lambert
Zatem jeśli będziecie z 15-stej dzielnicy Paryża to serdecznie polecam wejście do małego parku z widokiem na Wieżę Eiffla i odpoczęcia od zgiełku paryskich ulic.
Fontanna na Skwerze Saint-Lambert
Przydatne informacje:
Jak dojechać:
metro linia 8, przystanek Commerce
metro linia 12, przystanek Vaugirard
Adres: Rue Léon Lhermitte/ Rue Théophraste Renaudot
Odwiedzany przez 10 milionów ludzi rocznie, podparyski Wersal jest jedną z największych atrakcji turystycznych we Francji. Nawet w mroźne dnie, ciężko trafić na brak kolejek, w których trzeba zazwyczaj stać ponad godzinę, a często nawet dłużej. Dlaczego ten pałac jest tak interesujący i przyciąga tak wielu turystów? Pałac Wersalski – dlaczego należy do największych atrakcji Francji
Na dziedzińcu Pałacu Wersalskiego
Początki Wersalu
Za panowania Ludwika XIII Wersal było małą wioską, gdzie król przybywał na polowania w okolicznych lasach. Natomiast jego syn, Ludwik XIV, zakochał się z tym miejscu i postanowił wybudować tam rezydencję królewską. Jednak nie był to jedyny powód. Zaraz po odwiedzinach zamku Vaux-le-Vicomte, który należał do wysokiej rangi urzędnika, Nicolasa Fouqueta, zrodził się pomysł realizacji lepszego pałacu. Król po prostu pozazdrościł przepięknej rezydencji swojego podwładnego i nie tylko zlecił budowę lepszego miejsca, ale także aresztował urzędnika.
Kaplica w Wersalu
Prace rozpoczęto w 1661 roku przebudowując istniejący zamek na mały pałac oraz urządzając park. Jednak kiedy król świętował otwarcie nowej rezydencji, a dworzanie nadal uważali ją jedynie za wiejską posiadłość, Ludwik XIV zdecydował o całkowitej przebudowie pałacu. Miał powstać bajeczny Pałac Słońca (Palais du Soleil) i uczynić go Królem Słońca (Roi Soleil).
Pałac w Wersalu
Budynki zaprojektowali architekci królewscy Louis Le Vau i Jules Hardouin-Mansart, natomiast wnętrza Charles Le Brun, a André Le Nôtre odpowiedzialny był za ogrody.
Komnata Króla Ludwika XVI
Architektura Wersalu
Wersal jest jedną z najznakomitszych budowli baroku i stanowił inspirację dla architektów wielu innych podobnych miejsc powstałych w późniejszych latach. Przed pałacem znajduje się półkolisty plac (Place d’Armes ) liczący 6 ha, o podstawie 350 m oraz szerokości 220 m.
Posąg Króla Ludwika XVI
„Pałac posiada trzy dziedzińce: Cour des Ministres (Dziedziniec Ministrów), Cour Royale (Dziedziniec Królewski) z konnym posągiem Ludwika XIV i Cour de Marbre (Dziedziniec Marmurowy) z częścią zabudowań stanowiących część zameczku myśliwskiego Ludwika XIII z białego kamienia i czerwonej cegły.”
Pałac w Wersalu
20 lat po rozpoczęciu budowy pałac z 2 tys. okien, z 700 komnatami,1200 kominkami i 67 klatkami schodowymi był gotowy do zamieszkania. Stał się oficjalną rezydencją króla Francji w 1682 roku i przejął niejako rolę stolicy kraju. Zamieszkany przez wielu dworzan, był wygodny jedynie dla królewskiej pary. Reszta mieszkańców pałacu musiała zadowolić się spaniem w garderobach czy na pryczach.
Komnata Królowej w Pałacu w Wersalu
Maria Antonina w Wersalu
Wersal słynie z przepychu, bogatych wnętrz oraz przepięknego ogrodu. Jednak my utożsamiamy go także z powodu najbardziej znanej i kontrowersyjnej osobistości, która go zamieszkiwała – Marii Antoniny. Kiedy w 1774 roku siedemnastoletnia królowa wystąpiła u boku Ludwika XVI-go, ukazała światu olśniewiające wnętrza pałacu. To dla Marii Antoniny król wzniósł dwa pałace Grandi Petit Trianon w samym środku Ogrodów Wersalskich (zapraszam na mój artykuł o ogrodach). Miałam okazję przeczytać jedną z książek trylogii Juliet Grey o tej monarchini, którą serdecznie polecam.
Sala Luster w Pałacu w Wersalu
„Królowie Francji mieszkali w Wersalu do 1789 r., kiedy wybuchła rewolucja francuska. Wzburzony lud zgilotynował wówczas Ludwika XVI i Marię Antoninę, Wersal stał się celem grabieży. Pałac przed ruiną uratował Napoleon. W 1833 r. król Ludwik Filip urządził w nim Muzeum Historii Francji.”
Posąg w Pałacu w Wersalu
Kilka ciekawostek o Pałacu Wersalskim.
Największa w pałacu jest Sala Lustrzana, w której znajduje się 357 ogromnych luster od podłogi do sufitu.
Sala Luster w Pałacu w Wersalu
Sala Luster w Pałacu w Wersalu
Wszystkie materiały i dekoracje wykorzystane do budowy pałacu są 100 % francuskie.
To tutaj podpisano traktat wersalski kończący I wojnę światową.
W pałacu panował problem z kanalizacją i brzydko pachniało.
Nawet garnki w pałacu wykonane były ze srebra.
Pałac w Wersalu
Część mebli wersalskich zostało sprzedanych na aukcji i zakupili je władcy brytyjscy. Meble znajdują się w Pałacu Buckingham.
Miejsce obecnego zakupu biletów było budynkiem mieszkalnym ministrów francuskich.
W Wersalu znajduje się 5000 mebli oraz 6000 obrazów.
Sala z obrazami w Pałacu w Wersalu
Król Ludwik XVI miał 200 sług, a zadaniem niektórych było po prostu opróżnianie jego toalety.
Pałac ma ponad 67 tys. metrów kwadratowych.
36 000 pracowników budowało pałac i ogrody.
Złota brama pałacu wersalskiego została wymieniona w 2008 roku, gdyż orginalną bramę zniszczono podczas rewolucji francuskiej. Replikę zdobi 100 000 złotych liści o wartości 5 milionów euro.
Pałac można zwiedzać z audio przewodnikiem dostępnym także w języku polskim.
Komnata Królowej w Pałacu w Wersalu
Przydatne informacje
Pamiętajcie!
Po przejściu pierwszych bramek bezpieczeństwa trzeba iść w lewo, aby kupić bilety. Jeśli będą kolejki do kas, w tym samym budynku znajdują się maszyny samoobsługowe, do których zazwyczaj nie ma kolejek, ale tam możliwa jest płatność jedynie kartą. Po zakupie biletu należy iść do kolejki do wejścia, która znajduje się na zewnątrz.
Francja czekała na ten dzień od 20 lat, ale mimo prognoz przedstawiających dobre szanse na wygraną, wciąż wielu wątpiło, że będzie to możliwe. Analitycy mówili o świetnej drużynie, ale porównując ją do starych graczy z 1998 roku, kiedy Francja wygrała Puchar Świata, nie liczono na wygraną na początku meczów. Francuscy piłkarze udowodnili, że są niesamowici, a dzięki ciężkiej pracy zespołowej odnieśli wielkie zwycięstwo i zostali mistrzami świata w piłce nożnej. Przed Mistrzostwami Świata napisałem artykuł cytujący francuską telewizję sportową, mówiącą o niskiej obronie w zespole. Już w Euro Cup w 2016 roku Francja miała wielkie nadzieje, ale bardzo się rozczarowała po przegranej w finale z Portugalią. W ciągu ostatnich dwóch lat pracowali jeszcze ciężej i opłaciło się! Wielka wygrana Francji.
Finałowa gra była wyświetlana na telebimach w całym Paryżu i wielu oglądało ją w barach i miejscach publicznych przygotowanych specjalnie z okazji finału. Na Pola Marsowe nie wpuszczano kibiców już 2 godziny przed meczem z powodu przeludnienia, ulice były pełne ludzi od pory obiadowej, a wiele stacji metra zostało zamkniętych. Jeśli ktoś oglądał mecz w domu, zaraz po jego zakończeniu prawdopodobnie pojechał do centrum Paryża, aby świętować. Byłam jedną z tych osób, które postanowiły obejrzeć finały w domu (wyobrażałam sobie, jak bardzo bary mogą być zatłoczone i nie będę w stanie widzieć ekranu podczas gry), ale wyszłam z domu zaraz po meczu, aby uczestniczyć w szczęściu panującym na ulicach Paryża.
Już w metrze ludzie w niebiesko-czerwono-białych barwach krzyczeli „On à gagné” (Wygraliśmy) czy „On est les champions” (Jesteśmy zwycięzcami) i skakali do sufitu pociągu. Próbowałam wydostać się z metra jedną stację przed Champs – Elysees, ponieważ wszystkie inne przystanki były zamknięte, jednak setki ludzi robili to samo i utknęliśmy tam przez kilka minut. Było bardzo gorąco, bo nawet takie miejsce jak Paryż nie jest przystosowane do przyjmowania tylu osób w tym samym czasie. Mimo tych problemów nikt nie stracił nastroju i kiedy ochrona chciała zamknąć stacje, gdy czekaliśmy na wyjście, wszyscy zwolennicy zaczęli krzyczeć „laisse-nous sortir” (pozwólcie nam wyjść) i udało się nam wydostać.
Wysiadłam na przystanku Invalides, obok mostu Aleksandra III, a wszystkie ulice pełne były mężczyzn i kobiet ubranych we francuskie kolory, spacerujących z flagami, jeżdżących z ludźmi na dachach samochodów. Wiele ulic było zamkniętych dla samochodów, więc piesi mieli wystarczająco dużo miejsca. Im bardziej zbliżałam się do Pól Elizejskich, tym bardziej było tłoczno i głośniej. Wszyscy byli szczęśliwi i chcieli wyrazić to w najlepszy sposób. Widziałam ludzi z kolorowymi racami śpiewającymi hymn Francji, innych z fajerwerkami skaczącymi i krzyczącymi „Qui ne pas n’est pas français” (Kto nie skacze, nie jest Francuzem) i wielu siedzących i pijących z przyjaciółmi. Wokół były setki ludzi i wszyscy byli dumni z tytułu „champion du Monde” (mistrzów świata).
Bardzo cieszę się, że mogłam uczestniczyć w tym radosnym momencie z Francuzami i świętować razem z nimi – Dobra Robota Francjo!
Wielka wygrana Francji!
Zapraszam do mojej galerii zdjęć z tego wydarzenia:
Jak dojechać z lotniska do Paryża? Paryż ma 3 lotniska w różnych częściach miasta.
Najbardziej znane i największe to lotnisko Charles de Gaulle na północy, najstarsze to Orly na południu. Tanie linie lotnicze uważają również lotnisko w mieście Beauvais-Tille za jedno z paryskich lotnisk.
Lotnisko Charles de Gaulle CDG
Paryskie lotnisko Charles de Gaulle (Francuskie: Aéroport de Paris-Charles-de-Gaulle) jest zwane także lotniskiem Roissy. To największe międzynarodowe lotnisko we Francji i drugie co do wielkości w Europie (po lotnisku Heathrow w Londynie). W 2017 roku było to również dziesiąte najbardziej ruchliwe lotnisko na świecie, obsługujące prawie 70 milionów pasażerów i prawie pół miliona operacji lotniczych.
Historia lotniska
Budowa nowego lotniska North Paris rozpoczęła się w 1966 roku, a pierwszy terminal został otwarty w dniu 8 marca 1974 roku. Nazwano go na cześć Charles de Gaulle (1890-1970), przywódcy Wolnych Sił Francuskich podczas II wojny światowej i prezydenta Francji od 1959 do 1969 roku. Obecnie obejmuje ono 32,38 kilometrów kwadratowych.
Jeśli wybierasz się do Paryża to warto zarezerwować bilety wcześniej na poniższe atrakcje:
Na lotnisko można dostać się pociągiem RER B z Chatelet ( lub z dworca Gare de Nord. Wybierzcie kierunek Aéroport Charles de Gaulle i, w zależności od terminalu, z którego macie samolot, wysiądźcie na ostatniej lub przedostatniej stacji. Terminale 1 i 3 znajdują się na stacji Aéroport CDG, a terminal 2 znajduje się na ostatniej stacji RER B i nazywa się Aéroport CDG 2 TGV. Pierwszy pociąg odjeżdża o 5 rano, a ostatni z Gare du Nord jedzie tuż po północy. Odległość między lotniskiem Charles de Gaulle a Paryżem wynosi 23 kilometry, a podróż pociągiem zajmuje 45 minut. W zależności od natężenia ruchu podróż samochodem może potrwać nawet dłużej.
Cena biletu na RER B z dowolnego miejsca w Paryżu wynosi 10,30 €, ale jeśli podczas pobytu zakupiłaś lub planujesz zakup karty Navigo na wszystkie strefy, możesz również z niej korzystać, lotnisko należy do ZONE 5 (strefy 5). W drugą stronę, z lotnisko do Paryża, można przesiąść się na dowolną linię metra z tym samym biletem lub w inny dowolny pociąg kolei podmiejskiej na terenie Paryża.
Autobus
Można również skorzystać z autobusu o nazwie Le Bus Direct (oficjalna strona internetowa), który zabierze Cię do jednej z kilku różnych stacji w Paryżu, takich jak Porte Maillot, Champs-Élysées, Trocadero, Wieża Eiffla, Gare de Lyon, Gare Montparnasse czy lotnisko Orly . Bilet kosztuje 12 €, a droga trwa około 60-80 minut w zależności od miejsca wyjazdu. Plusem autobusu jest to, że nie męczysz się z bagażami, które można schować na dole autobusu.
Istnieje również RoissyBus z dzielnicy Opera Garnier na lotnisko, kosztuje 12 € i jedzie się około 60-75 minut. Najtańsza wersja dojazdu z lotniska do Paryża to publiczny autobus 350 lub 351, który łączy lotnisko CDG z Gare d’Est oraz Nation. Po przejściu na jedną z tych stacji można dojechać metrem do miejsca docelowego. W ten sposób kupujesz tylko 2 bilety na jedną podróż (jeden na autobus i drugi na metro). Możesz kupić bilet jednorazowy, który kosztuje 2,40 €. Jednak jeśli zamierzasz użyć więcej biletów podczas pobytu w Paryżu, polecam kupić karnet 10 biletów za 14,90 €. W ten sposób podróż z lotniska będzie kosztować tylko 3,80 € (dwa bilety po 1,90 € każdy).
Istnieje również wiele stron internetowych zapewniających prywatny transport za około 50 €, podobny koszt jak taksówka.
Pamiętaj! Jeśli macie lot z terminalu 2G linią AirFrance HOP!, musisz wziąć bezpłatny autobus z terminalu 2F.
Jak się dostać z lotniska do Paryża? Lotnisko Orly
Orly było głównym lotniskiem Paryża przed budową Charles de Gaulle. Nawet teraz, po przejściu większości ruchu międzynarodowego na lotnisko Charles de Gaulle, Orly pozostaje najbardziej ruchliwym francuskim portem lotniczym dla ruchu krajowego i drugim najbardziej ruchliwym francuskim lotniskiem w ruchu pasażerskim, z 32 milionami pasażerów w 2017 r. Loty odbywają się do różnych miejsc w Europie oraz na całym świecie.
Orly zostało otwarte w 1932 roku jako lotnisko Villeneuve-Orly i było używane przez siły wojskowe podczas drugiej wojny światowej. W rezultacie, było wielokrotnie atakowane, a znaczna część jego infrastruktury została zniszczona. Później zostało odbudowane jako największe lotnisko we Francji. Po wybudowaniu lotniska Charles de Gaulle planowano zamknąć lotnisko Orly. Jednak przy dużym natężeniu ruchu na obu lotniskach pomysł upadł, a oba miejsca działają bardzo dobrze.
Jak się dostać na lotnisko Orly?
Lotnisko Orly na południu Paryża jest również bardzo dobrze skomunikowane z miastem. Istnieje kilka sposobów na dotarcie do niego:
Orlybus z Denfert-Rochereau (RER B, metro 4, 6) kosztuje 8.30 €, a podróż trwa 35 min.
Orlyval z Antony, gdzie można dojechać RER B (ten sam pociąg co na lotnisko CDG, ale z drugą, południową stronę), 12 € z Chatelet, trwa 37 min. Jeśli posiadasz kartę Navigo, możesz jej używać tylko do Antony, a później kupić osobny bilet na autobus Orlyval za 9,30 € (zajmuje to 11 minut, więc jest dość drogo na tak krótką przejażdżkę). Pierwszy pociąg z Chatelet jedzie o 5.20 rano, a o 6 rano pierwszy autobus Orlyval z Antony. Ostatni autobus jedzie o 23.00.
Metro 7 + tramwaj 7 czyli tylko dwa bilety jednorazowe na transport publiczny. Zatem będzie to kosztować 3,80 € (lub Navigo), ale dotarcie na lotnisko zajmuje około godziny.
Le Bus Direct z Arch du Triumph lub Gare Montparnasse.
Jak się dostać z lotniska do Paryża? Lotnisko Beauvais–Tillé
Paryż-Beauvais jest międzynarodowym portem lotniczym w pobliżu miasta Beauvais w gminie Tillé, zbudowanym w 1930 r. Jest to dziesiąte najbardziej ruchliwe lotnisko we Francji, obsługujące prawie 4 miliony pasażerów w 2016 r. I jest najczęściej wykorzystywany przez linie czarterowe i tanie linie lotnicze jak Ryanair, Wizzair czy Blue Air.
Jak się dostać na Beauvais?
Autobus
Najprostszym sposobem dotarcia na lotnisko jest skorzystanie z bezpośredniego transferu z Paryża z przystanku Porte Maillot za 17 €. Autobusy jeżdżą co kilka minut, ale niewiele osób wie, że właściwy autobus jest zawsze 3 godziny przed naszym lotem. Jazda trwa 1 godzinę 15 minut, a autobus zatrzymuje się między terminalami na lotnisku w Beauvais. Odległość między nimi jest bardzo mała, więc nie martw się, że będziesz musiał dużo chodzić. Możesz kupić bilet online lub w kasach przy parkingu autobusowym (nie na możliwości kupna biletu w autobusie!).
Istnieje również inna możliwość dostania się na lotnisko Beauvais i skorzystania z pociągu TER (Transport Express Régional) linii 19 z Gare du Nord do centrum Beauvais za 14,50 €, a później taksówką za około 13 €. Szczerze mówiąc nigdy nie korzystałam z tej opcji, ponieważ jest droższa i bardziej skomplikowana. Kilka razy skorzystałam z Bla Bla Car i działa to całkiem nieźlem, a zarazem jest to najtańszy sposób.
Dojazd z polskimi przewozami
Wielu przewoźników proponuje przewozy wahadłowe między Paryżem a lotniskami. Znam kilka polskich firm, które oferują usługi przewozu z miejsca pobytu na lotnisku Beauvais za 20 € czy inne lotniska.
Podsumowując, dojazd ze wszystkich 3 lotnisk jest bardzo dobry, zarówno transportem publicznym, jak i taksówkami.
Poznaj cuda Luwru dzięki biletowi wstępu o określonej godzinie. Odkryj główne dzieła sztuki tej ikony Paryża z pomocą cyfrowego audioprzewodnika, koncentrując się na zapierającej dech w piersiach Mona Lisie.
Odwiedź Luwr z biletem wstępu o określonej godzinie, aby zapewnić sobie dostęp do jednego z największych muzeów na świecie. Zakończ swoje doświadczenie odkrywania Paryża przyjemnym rejsem po Sekwanie.
Nie znam osoby, która by nie słyszała o Luwrze. Luwr – największe muzeum na świecie słynie nie tylko ze swoich zbiorów, ale także z pięknej Piramidy i znajdujących się obok Jardin du Tuileries. To miejsce jest obowiązkowe na liście każdego turysty odwiedzającego stolicę Francji. Słynne z Mona Lisy i innych obrazów Da Vinci, jak również ze starożytnych kolekcji Grecji i Egiptu, to muzeum ma 380 000 obiektów i jest odwiedzane przez około 10 milionów ludzi każdego roku. Bilety do Luwru, które zapewnią się szybkie wejście bez kolejki kupisz tutaj.
Luwr, Pawilon Richelieu
Szybkie fakty
Kolekcja: ok. 615 tys. obiektów; na stałe prezentowanych ~35 tys. dzieł. Pow. ekspozycji ponad 70 tys. m².
Godziny: codziennie 9:00–18:00, z nocnym zwiedzaniem do 21:00 w środy i piątki; wtorek – nieczynne. Ostatnie wejście 1 h przed zamknięciem.
Bilet: 22 € (wstęp do stałych i czasowych wystaw w Luwrze + Musée Delacroix tego samego i następnego dnia). Zalecana rezerwacja godziny wejścia.
Wejścia: Piramida, Carrousel (99 rue de Rivoli), Richelieu (dla grup/przewodników), Porte des Lions (nad Sekwaną – bywa okresowo zamykane).
Luwr jest tak wielki, że trudno go zwiedzić w całości. Jeśli chciałbyś spędzić 30 sekund przy każdym obiekcie, potrzebowałbyś 100 dni na obejrzenie wszystkich dzieł sztuki! Mimo że podzielono go na 3 części, nadal każda część jest znacznie większa niż większość muzeów. Na 73 000 metrów kwadratowych można znaleźć obiekty od prehistorii do XXI wieku.
Luwr
Masz mało czasu na zwiedzanie Paryża? Weź bilet na konkretną godzinę!
Muzeum w Luwrze zostało zbudowane w 1190 roku, aby służyć jako twierdza obronna. Po dwóch wiekach przekształcono je w rezydencję królewską dla 20 kolejnych władców Francji. W XVII wieku dwór królewski został przeniesiony do Wersalu i zdecydowano, że Luwr zostanie przekazany artystom. Wreszcie, w 1793 roku, muzeum zostało otwarte. Początkowe kolekcje to obiekty królewskie i skonfiskowana własność kościelna.
Piramida w Luwrze od drugiej strony
„Kolekcja została powiększona za czasów Napoleona, a muzeum zostało przemianowane na Musée Napoléon, ale po abdykacji Napoleona wiele dzieł skonfiskowanych przez jego armie powróciło do swoich pierwotnych właścicieli, a kolekcja została jeszcze zwiększona za panowania Ludwika XVIII i Karola X. Podczas Drugiego Cesarstwa Francuskiego, muzeum zyskało 20 000 sztuk, a od III Rzeczypospolitej stale rośnie dzięki datkom i darowiznom.”
Apartamenty Napoleona III’ego w Luwrze
W 1983 r. francuski prezydent François Mitterrand zaproponował plan odnowienia muzeum. W ramach tego przedsięwzięcia architekt I. M. Pei zaprojektował szklaną piramidę na dziedzińcu głównym, Cour Napoléon. Prace budowlane rozpoczęły się w 1985 r., natomiast uroczyste otwarcie Piramidy nastąpiło w 1989 r. Kolejnym etapem tzw. Wielkiego Luwru była Odwrócona Piramida, ukończona w 1993 r., dzięki czemu zespół wejściowy zyskał spójną, nowoczesną oprawę.
Zawsze jest duża kolejka, aby wejść do muzeum, więc przygotuj się na co najmniej 40 minut czekania przed wejściem do holu, gdzie można kupić bilety. Można również dostać bilety online za 2 € więcej niż normalny bilet i pozwoli to zaoszczędzić dużo czasu -kolejka dla osób, którzy już mają bilety jest znacznie krótsza. Po wejściu do środka pod szklaną piramidą znajdziesz informacje, kasy biletowe, kawiarnie, butiki z pamiątkami i wejścia do trzech pawilonów.
Porada Magdy: kupuj bilet z wyprzedzeniem na konkretną godzinę i przyjdź 15–20 min wcześniej. W dni o mniejszym ruchu sprzedaż na miejscu bywa uruchamiana, ale bez gwarancji.
Północne skrzydło pałacu, położone wzdłuż Rue de Rivoli i poświęcone Armandowi Jeanowi du Plessis, kardynałowi de Richelieu (1585–1642). Na parterze znajdziesz przede wszystkim ekspozycję rzeźby francuskiej — w tym słynne dziedzińce Cour Marly i Cour Puget — która stanowi znakomite wprowadzenie do dalszego zwiedzania. Następnie, we wschodnich częściach skrzydła rozciąga się Departament Sztuki Starożytnego Bliskiego Wschodu, obejmujący m.in. Mezopotamię i Lewant. Z kolei pierwsze piętro wypełniają zbiory francuskie i europejskie od średniowiecza po XIX wiek. Tutaj szczególny akcent jest na sztukę zdobniczą oraz apartamenty Napoleona III. Wreszcie, na drugim piętrze mieści się dział malarstwa z dziełami szkół północnoeuropejskich: francuskiej i niemieckiej z XIV–XVI wieku, niderlandzkiej z XV–XVI wieku, a także flamandzkiej i holenderskiej z XVII stulecia; uzupełniają je wybrane obrazy innych szkół europejskich z XIX wieku.
Nie musisz sama szukać wszystkich atrakcji i lokalizacji – w moim e-booku o Paryżu znajdziesz gotowy plan zwiedzania, linki, sprawdzone miejsca na jedzenie i zakupy.
Południowe skrzydło Luwru, położone wzdłuż Sekwany. Swoją nazwę zawdzięcza Dominique’owi Vivantowi Denonowi (1747–1825), pierwszemu dyrektorowi muzeum. To tutaj — przede wszystkim na poziomie 1 — znajdziesz najważniejsze galerie malarstwa włoskiego, hiszpańskiego i francuskiego, w tym Salę Stanów z Moną Lisą, a także monumentalne schody Daru z Nike z Samotraki, które prowadzą w głąb części poświęconej sztuce starożytnej Grecji. Co więcej, na tym samym poziomie mieści się również słynna Galeria Apollina, gdzie prezentowane są m.in. klejnoty koronacyjne Francji. Na parterze (poziom 0) przejdziesz z kolei przez sale rzeźby — przede wszystkim włoskiej renesansowej — oraz wybrane ekspozycje antyku (greckiego, etruskiego i rzymskiego). W zachodniej części skrzydła znajduje się też Pavillon des Sessions, czyli przestrzeń poświęcona sztuce Afryki, Azji, Oceanii i obu Ameryk. Na poziomie 2 kontynuowane są galerie malarstwa — zwłaszcza francuskiego XIX wieku — dlatego wbrew obiegowym opiniom ten poziom nie jest „pusty”, lecz pełen stałych ekspozycji.
Sully to skrzydło obejmujące najstarsze zachowane budynki pałacu, skupione wokół dziedzińca Cour Carrée. Swoją nazwę zawdzięcza Maximilienowi de Béthune, księciu de Sully (1560–1641). To właśnie tutaj — najpierw na poziomie −1 — zobaczysz wystawę o historii Luwru wraz z pozostałościami średniowiecznego zamku Karola V, które stanowią znakomite wprowadzenie do dalszego zwiedzania. Następnie, na parterze (poziom 0), rozpoczyna się trasa przez Zbiory Sztuki Egipskiej, a w sąsiednich salach prezentowana jest również sztuka starożytnego Bliskiego Wschodu (m.in. Iranu i Lewantu) oraz wybrane kolekcje sztuki greckiej, etruskiej i rzymskiej. Co więcej, na pierwszym piętrze kontynuowane są zarówno galerie egipskie, jak i greckie, dzięki czemu opowieść o starożytności rozwija się spójnie na kilku kondygnacjach. Wreszcie, na drugim piętrze znajdziesz część Wydziału Malarstwa — przede wszystkim kolekcję malarstwa francuskiego z XVII–XIX wieku — która domyka wizytę w skrzydle Sully perspektywą nowożytną.
Selfie z Mona Lisą
Kolekcja jest podzielona na osiem działów kuratorskich:
Starożytności egipskie
Dział obejmujący ponad 50 000 dzieł, zawiera artefakty z cywilizacji Nilu od 4.000 r. pne do IV wieku naszej ery. Gospodarstwa obejmują sztukę, mumie, narzędzia, odzież, biżuterię, zwoje papirusu, gry, instrumenty muzyczne i broń. Wśród kolekcji można znaleźć Kamień z Rosetty, Wielkiego Sfinksa, Siedzącego Skrybę i Szefa Króla Dżedefre.
Siedzący Skryba w Luwrze
Antyki Bliskiego Wschodu
Przedstawia przegląd wczesnej cywilizacji Bliskiego Wschodu i pierwszych osad, przed nadejściem islamu. Departament dzieli się na trzy obszary geograficzne: Lewant, Mezopotamię (Irak) i Persję (Iran). W zbiorach znajdują się takie zabytki jak Stella księcia Lashasha, 2,25-metrowy Kodeks Hammurabiego (wyświetla zasady babilońskie w widocznym miejscu, aby żaden człowiek nie mógł powoływać się na swoją niewiedzę), XVIII-wieczny mural pisma z Investiture z Zimrilim, Głowa pogrzebowa i perski Łucznicy Dariusza.
Sphinx w Luwrze
Starożytności grecka, etruska i rzymska
Dział ten przedstawia fragmenty basenu Morza Śródziemnego od neolitu do VI wieku. Tam znajdziecie Wenus z Milo, Apollo Belvedere, Damę z Auxerre, Herę z Samos.
Eksponaty, w tym ceramika, szkło, wyroby metalowe, drewno, kość słoniowa, dywan, tkaniny i miniatury, obejmują ponad 5000 prac i 1 000 odłamów.
Venus z Milo w Luwrze
Wskazówka: Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o Luwrze i innych atrakcjach Paryża, zapraszam do mojego e-booka o Paryżu, który zawiera szczegółowy przewodnik po najpiękniejszych miejscach w mieście.
Rzeźba
Rzeźby do końca XIX wieku, takie jak Umierający Niewolnik Michała Anioła i Zbuntowany Niewolnik, Daniel w Zagłębiu Lwów, Dziewica z Owernii, Zmartwychwstanie Chrystusa, Psyche odrodzona przez Pocałunek Kupidyna.
Psyche odrodzona przez Pocałunek Kupidyna
Sprawdźcie także kolekcję moich pozostałych zdjęć z działu rzeźby:
Obiekty od średniowiecza do połowy XIX wieku. Początkowa kolekcja opierała się na własności królewskiej i pracach przeniesionych z bazyliki Saint-Denis. Znajdują się tu słynne apartamenty Napoleona III, a także Nessus i Deianira oraz gobelin Maximillian’s Hunt, wazon Madame de Pompadour’s Sèvres.
Apartamenty Napoleona III’go w Luwrze
Potrzebujesz biletów na paryskie atrakcje? Z pewnością znajdziesz je tutaj:
Ta kolekcja ma ponad 7500 dzieł od XIII do 1848 roku, prawie dwie trzecie pochodzi od francuskich artystów, a ponad 1200 to Północnoeuropejskie dzieła.
Kolekcja renesansowa
Kolekcja renesansowa obejmuje arcydzieła Leonarda da Vinci, w tym Mona Lisę, Świętą Annę Samotrzeć (Dziewicę i Dzieciątko z św. Anną), Świętego Jana Chrzciciela oraz Madonnę w grocie; Caravaggia reprezentują Wróżka i Śmierć Dziewicy; z kolei malarstwo XVI‑wiecznej Wenecji ilustrują obrazy Tycjana, m.in. Koncert wiejski (Concert champêtre), Złożenie do grobu oraz Ukoronowanie cierniem.
Obejmuje prace na papierze. Początkiem kolekcji było 8 600 prac w Kolekcji Królewskiej. Zbiory są wyświetlane w Pavillon de Flore; ze względu na kruchość nośnika papieru, tylko część jest udostępniania dla publiczności w tym samym czasie.
Królewska biżuteria w Luwrze
Jest powód, dla którego Luwr jest najsławniejszym muzeum na świecie – jest pełen niesamowitych dzieł sztuki, w których każdy może znaleźć coś dla siebie. Jeśli jednak nie masz wystarczająco dużo czasu, aby go odwiedzić, po prostu obejrzyj Luwr z zewnątrz i zróbcie zdjęcia jego wspaniałym budynkom i Piramidzie, samo to jest niesamowitym przeżyciem.
Informacje praktyczne
Którędy wejść?
Najbardziej intuicyjnie: pod Piramidą (Cour Napoléon).
Najwygodniej przy deszczu i dla wózków: od strony Carrousel du Louvre (wejście podziemne, 99 rue de Rivoli).
Grupy i przewodnicy: Richelieu.
Szybkie przejście w okolicy Sekwany: Porte des Lions – sprawdź w danym dniu, bywa nieczynne.
Co zobaczyć w Luwrze (mój skrót):
Mona Lisa (Sala Denon, Salle des États), Wenus z Milo, Nike z Samotraki, Apartamenty Napoleona III, Kodeks Hammurabiego, Siedzący Skryba, Wielki Sfinks z Tanis – to „pewniaki” na pierwszą wizytę.
Plan zwiedzania i czas:
Minimum: 2–3 godziny na „greatest hits” (Denon + Sully).
Dzień „na spokojnie”: 5–6 godzin z przerwą kawową.
Najluźniej bywa w środy i piątki po 17:00 (nocne zwiedzanie do 21:00). Unikaj wtorków (muzeum zamknięte) i weekendowych poranków szczytowych.
Jak się tam dostać:
metro linia 1 przystanek Palais Royal – Musée du Louvre
metro linia 1 przystanek Louvre Rivoli
Adres:
Rue de Rivoli, 75001 Paris
Ceny:
bilet normalny 22€
bezpłatny wstęp dla wszystkich osób poniżej 18 lat i do 25 roku życia dla mieszkańców Europejskiego Obszaru Gospodarczego
Używamy plików cookies w celu optymalizacji naszej witryny i naszych serwisów.
Funkcjonalne
Zawsze aktywne
Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.
Preferencje
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.
Statystyka
Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do celów statystycznych.Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do anonimowych celów statystycznych. Bez wezwania do sądu, dobrowolnego podporządkowania się dostawcy usług internetowych lub dodatkowych zapisów od strony trzeciej, informacje przechowywane lub pobierane wyłącznie w tym celu zwykle nie mogą być wykorzystywane do identyfikacji użytkownika.
Marketing
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest wymagany do tworzenia profili użytkowników w celu wysyłania reklam lub śledzenia użytkownika na stronie internetowej lub na kilku stronach internetowych w podobnych celach marketingowych.
