Kobieta ze stali czyli Wieża Eiffla,to najbardziej popularny zabytek Paryża. Zbudowana w 1889 roku, stała się symbolem Francji. Warto wjechać na drugie piętro lub na sam szczyt i zobaczyć widok z góry.
Bazylika Sacre-Coeur to symboliczne miejsce. Zbudowana na najwyższym wzgórzu Paryża, widoczna jest z wielu punktów w mieście. Sprzed bazyliki rozciąga się widok na cały Paryż.
Największe muzeum na świecie, odwiedzane przez ponad 10 milionów ludzi rocznie. Poświećcie co najmniej całe przedpołudnie na zwiedzania Luwru. Najlepiej kupić bilet przez internet i ominąć kolejki do wejścia.
Luwr
4. Łuk Triumfalny.
Pomnik dla walczących w czasie rewolucji francuskiej, stoi na środku najbardziej niebezpiecznego ronda Paryża. Udajcie się pod łuk lub wejdźcie na górę i cieszcie się widokiem!
Wersal to prawdziwy pałac, który przez lata był zamieszkany przez wielu króli Francji oraz słynną Marię Antoninę.
Pałac w Wersalu
10. Sekwana
Zarówno spacer brzegiem Sekwany, jak i spływ statkiem to idealny sposób na spędzenie dnia!
Sekwana
Paryż ma wiele do zaoferowania i wybór miejsc do zobaczenia nie jest łatwy. Jednak pewne punkty są „obowiązkowe”, dlatego musicie koniecznie zobaczyć 10 największych atrakcji Paryża!
Paryż do tanich miast nie należy. Transport, jedzenie w restauracjach i wstępy do muzeów mogą nadszarpnąć nasz wakacyjny budżet. Jak zwiedzić Paryż i nie zbankrutować?
Bazylika Sacre Coeur
Jeśli wybierasz się do Paryża to warto zarezerwować bilety wcześniej na poniższe atrakcje:
W każdą pierwszą niedzielę miesiąca wejście do wielu muzeów jest darmowe. Lista miejsc zależy od sezonu. W zimie ta lista jest bardzo obszerna, większość muzeów jest dostępnych bez biletu. Natomiast w lecie wybór jest troszkę mniejszy, ale na pewno każdy znajdzie coś dla siebie.
Most Aleksandra III
Polecam także mój autorski przewodnik po Paryżu, którego cena zwróci Ci się już przy pierwszej wizycie w restauracji! Jak to możliwe? Otóż podaje w nim wiele wskazówek, które pozwolą zarezerwować restauracje dużo taniej!
3-ci weekend września to świetna okazja na przylot do Paryża. W tym czasie odbywają się Dni Dziedzictwa Narodowego. Przez 2 dni można zwiedzać nie tylko muzea i zabytki normalnie płatne, ale także wiele miejsc niedostępnych dla publiczności. Tego dnia można np. udać się do Pałacu Elizejskiego (siedziby prezydenta Francji), budynku Senatu, Ministerstw czy Telewizji francuskiej.
Ratusz paryski
Darmowy wstęp do Luwru w sobotę po 18-stej
Niewiele osób wie, że od niedawna wejście do Luwru w soboty wieczorem od godziny 18 jest darmowe. Jednak przygotujcie się na kolejkę do wejścia, bo najwięksi fani Luwru już o tym słyszeli.
Ogrody Tuilleries koło Luwru
Noc Muzeów
Podobnie jak w Polsce, w 3-ci weekend majowy w Paryżu odbywa Noc Muzeów. Jest to okazja do zwiedzenia wielu ciekawych miejsc za darmo.
Biała Noc
Noc muzeów to nie jedyna okazja do nocnego zwiedzania zabytków Paryża. Biała noc w pierwszy weekend października zaprezentuje wam zupełnie inne spojrzenie na stolicę Francji. Sprawdźcie plan na najbliższą Białą Noc.
Widok na Wieżę Eiffla
Studenci i osoby do 26 roku życia
Obywatele Unii Europejskiej do 26 roku życia mogą korzystać z darmowego wejścia do większości muzeów. Skorzystajcie z tej oferty i zabukujcie bilet zanim będzie za późno!
Darmowe miejsca w Paryżu
Ogrody Luksemburskie
Parki
Paryż to miasto parków. Warto zaplanować część swojego czasu w Paryża w paryskich parkach.
Wizyta w Paryżu nie musi kosztować fortuny. Wynajmując mieszkanie na Airbnb z kuchnią, możesz przygotowywać śniadania oraz kolacje i brać na obiad kanapki ze świeżych bagietek. Wino pod Wieżą Eiffla na Polach Marsowych smakuje najlepiej, a dobre wino można kupić już za mniej niż 3 euro w sklepie. Zaopatrując się w lokalnych supermarketach, taki wyjazd nie będzie was kosztował więcej niż jedzenie w Polsce.
Zapraszam was do przeczytania mojego artykułu z gotową 3 -dniową trasą po Paryżu z darmowymi miejscami do zobaczenia.
Paryskie metro nie należy do najprzyjemniej pachnących miejsc. Nie można go też porównać do nowoczesnego metra londyńskiego czy czystego metra sztokholmskiego. Jednak metro paryskie spełnia swoje najważniejsze zadanie – przewiezie nas szybko z jednego krańca miasta na drugi.
16 linii metra ( linie od 1 do 14 z dwoma „bis”: 3b i 7b), ponad 300 stacji w całym mieście. Średnio blisko 48 osób korzysta z metra co sekundę w Paryżu i regionie. Innymi słowy, każdego dnia przez paryskie metro przechodzi 4,1 miliona pasażerów. Jest to drugie w Europie najczęściej uczęszczane metro ( po moskiewskim).
Paryskie metro
Jeśli wybierasz się do Paryża to kup mój autorski przewodnik, który już od pierwszej wizyty w mieście miłości pozwoli Ci zaoszczędzić!
Wiecie, że pierwsza linia metra powstała w 1900 roku i zbudowano ją w dwa lata? Porównując to do budowy drugiej linii warszawskiego metra brzmi to zupełnie nieprawdopodobnie. Paryżanie szybko przyzwyczaili się do nowego środka transportu i już w 1901 roku metra przewoziło 55 milionów pasażerów rocznie.
W 1913 roku metro liczyło już 10 linii! i Nadal rozwijało się w czasie I wojny światowej.
Początkowo w wagonach funkcjonowały 2 klasy. Koszt podróży w pierwszej wynosił 25 centów, zaś w drugiej – 15 centów, niezależnie od dystansu.
Od 2006 roku linia 1 jest w pełni zautomatyzowana i sterowana bez maszynisty. Warto wybrać się na przejażdżkę tą linią i usiąść z przodu, aby poczuć się jak na kolejce górskiej!
Metro paryskie jest w większości podziemne. Odcinki nadziemne przebiegają na wiaduktach dla linii 1, 2, 5 i 6 i na poziomie gruntu na przedmieściach – linie 1, 5, 8 i 13.
Obecnie w ramach projektu Grand Paris Express, w budowie są kolejne 4 linie metra naokoło Paryża.
Potrzebujesz biletów na paryskie atrakcje? Z pewnością znajdziesz je tutaj:
RATP (Régie autonome des transports parisiens) czyli zarząd transportu paryskiego proponuje darmowe mapki metra, które można dostać na każdej stacji. Możecie też ją sobie wydrukować przed przyjazdem.
Mapa paryskiego metra
Poruszanie się metrem
Polecam korzystanie z Google Maps, które podpowie jakiej linii należy użyć. Istnieje także polski odpowiednik Jak dojade, francuska aplikacja RATP. Jak już ogarniecie trochę mapę metra, poruszanie się jest całkiem proste. Bez problemu znajdziecie znaki prowadzące do innych linii jeśli musicie się przesiąść.
Metro w Paryżu kursuje od 05:30 do 00:30 od niedzieli do czwartku oraz 5:30 do 1:30 w piątki oraz soboty. Podczas godzin szczytu złapiecie je co 2-3 minuty, aż co 8-10 minut podczas dni wolnych i niedziel.
Koszt biletu jednorazowego wynosi 1.90 € lub 14.50 € za karnet 10 biletów. Bilet dla dzieci w wieku od 4 do 9 lat wynosi połowę tej ceny– 7.25 €. Dzieci poniżej 3 lat jeżdżą za darmo. Bilety można kupić w kasach wewnątrz metra lub w automatach na stacjach.
Jednorazowy bilet do paryskiego metra
Bilet jednorazowy
Bilet jednorazowy ważny jest 2 godziny od momentu pierwszego użycia (czasem nawet dłużej, więc zawsze warto sprawdzić stary bilet – zupełnie nie wiem od czego to zależy). To znaczy, że swobodnie możecie zmieniać linie i nawet wyjść ze stacji metra i wrócić na ten sam bilet. Należy jednak wiedzieć, że nie ma możliwości ponownego użycia tego samego biletu na tą samą linię, nawet w ciągu tych 2 godzin. Więc jeśli wsiadacie na stacji, na której jest jedynie linia 13, wyjdziecie z metra i chcecie wrócić także tam, gdzie jest jedynie linia 13, to nie będzie to możliwe. Tylko tam, gdzie są inne linie metra, można użyć biletu ponownie. Jest to totalnie pokręcone i nikt nie umie tego zrozumieć, dlatego oficjalnie można użyć biletu tylko raz.
Bilet jednodniowy waha się w cenach od 7,50€ do 17,80€ w zależności od stref. Według mnie nie jest zbytnio opłacalna opcja poruszania się po mieście. No chyba, że chcecie dojechać do lotniska lub Disneylandu (i będziecie używać podmiejskiego pociągu RER).
Bilet tygodniowy
Jeśli przyjeżdżacie na tydzień albo na 5 dni na początku tygodnia to warto zaopatrzyć się w tygodniową kartę transportu NAVIGO. Taka karta kosztuje 5€ (jest imienna, ale można ją użyć kolejnym razem w czasie przyszłej wizyty), a naładowanie na cały tydzień kosztuje 22,80€. Z Navigo możecie poruszać się po całym regionie w ramach tej ceny. Według mnie jest to najlepsza opcja poruszania się po Paryżu i zawsze kiedy mam gości na tydzień to kupujemy taki bilet. Uwaga: tygodniowe Navigo działa od poniedziałku do niedzieli. Jeżeli przyjedziecie np. w środę rano to warto zastanowić się czy zaopatrzyć się w Navigo czy nie. Można je naładować na dany tydzień jedynie do czwartku, później tylko na kolejny tydzień.
Navigo – tygodniowy bilet metra paryskiego
Więcej o cenach i rodzajach biletów możecie poczytać na stronie RATP.
Paryskie metro
Paryżanie spędzają średnio 2 godziny dziennie w paryskim metrze ( ja także należę do tej grupy). Powiedzonko Metro Boulot Dodo to paryska codzienność.
15 kwietnia 2019 r. na własne oczy widziałam pożar najbardziej znanej katedry na świecie. Minęło 6 tygodni od tego wydarzenia. Jak blisko można obecnie podejść do katedry Notre Dam po pożarze i czy skąd najlepiej ją zobaczyć?
Katedra Notre Dame po pożarze
Wybrałam się dzisiaj do dzielnicy Saint Michel, gdzie ostatni raz byłam w trakcie pożaru katedry Notre Dame. Zaskoczyły mnie nie tylko wszędzie obecne barierki i policjanci pilnujący, aby ich nie przekraczać. Zupełnie nie spodziewałam się, że oprócz katedry, także pobliskie mosty oraz ulice są pozamykane i pozagradzane.
Katedra Notre Dame, barierki zagradzające wejście
Katedry Notre Dame nie będzie dostępna dla zwiedzających przez co najmniej 5 najbliższych lat. W planie jest odbudowa do Igrzysk Olimpijskich, które będą mieć miejsce w Paryżu w 2024 roku.
Policjanci pilnujący katedry Notre Dame
Francuski senat przyjął ustawę, która zakłada, że podczas odbudowy nie zostaną dodane żadne elementy, zmieniające wygląd katedry sprzed pożaru. Renowacja ma zostać dokonana z użyciem takich samych materiałów lub najbliższych im odpowiedników. Jeśli konieczne będzie użycie innego materiału, będzie trzeba to uzasadnić. Mowa tu o zadaszeniu, które zostało wykonane z drewna, które już nie występuje, oraz o iglicy Eugène Viollet-le-Duc’a.
Katedra Notre Dame po pożarze
Jednak zamknięty jest nie tylko sam obiekt. Zarówno plac przed tym zabytkiem, otaczające go ogrody z pomnikiem Jana Pawła II-go oraz Pont des coeurs (Most Serc) są pozagradzane barierkami i strzeżone przez policję.
Katedra Notre Dame, barierki zagradzające wejście
Czy można zrobić sobie zdjęcie z Katedra Notre Dame de Paris?
Zrobienia sobie zdjęcia z katedrą z bliskiej odległości nie jest prostym zadaniem. Wszystkie okoliczne ulice zapełnione są turystami próbującymi ująć choć kawałek tego zabytku. Ja polecam przejście kawałek dalej aż do Mostu Saint Michel (Pont Saint Michel) skąd przepięknie widać wieże należące do Notre Dame de Paris. Jeśli bardzo chcecie zrobić zdjęcie z bliższej odległości to w wielu miejscach można zejść po schodach na nadbrzeża Sekwany i mieć całkiem ciekawe ujęcie tej katedry. Najlepiej kierujcie się do Quai de Montebello.
Jest taka ulica w Paryżu, na której życie jest kolorowe i słodkie jak z bajki. Pewnie jej mieszkańcy woleliby, aby jej nie ujawniać turystom, bo to ich własny kawałek raju.
Rue Cremieux – kolorowa ulica w Paryżu
W małej uliczce niedaleko Gare de Lyon w XII dzielnicy kryje się najbardziej kolorowa ulica Paryża. Jest to niewielka uliczka, o długości 144 metrów i szerokości 7,50 metrów, która jest zamknięta dla ruchu kołowego i wybrukowana, dając gościom wrażenie, że opuścili Paryż. Architektura jest zupełnie inna niż na większości ulic stolicy Francji.
Rue Cremieux – zielony dom
Małe domki pomalowane na pastelowe kolory, to tylko jedna z idyllicznych cech tego miejsca. Przy każdym domu znajdziemy doniczki z kwiatami, przechadzające się koty czy rowery jakby postawione dla dekoracji. Tak naprawdę to mieszkańcy tej ulicy tworzą dekoracje tego miejsca. Macie wrażenie jakbyście byli na wsi, gdzie życie płynie spokojnie i bezstresowo? Ciężko wyobrazić sobie, że nadal jesteśmy w stolicy Francji, gdzie wszyscy się spieszą i żyją w ciągłej pogoni za czasem.
Rue Cremieux -fioletowy dom
Trochę informacji o rue Cremieux
Ruch kołowy na rue Crémieux został zabroniony w 1993 roku i jest dostępny jedynie dla przechodniów oraz leniuchujących tam kociaków. Pierwotnie 35 małych kamienic uważano za angielskie pawilony z kuchnią w piwnicy i dwoma piętrami składającymi się z sześciu pokoi. Później ulica dotknięta powodziami, została odnowiona na dzisiejszy styl.
Rue Cremieux – pomarańczowy dom
Rue Crémieux została otwarta w 1865 roku pod nazwą Millaud Avenue. Moses Polydore Millaud (1813-1871) był przedsiębiorcą, bankierem i prasowym baronem. Założył Le Petit Journal, odnoszący sukcesy dziennik, poprzednik dzisiejszej popularnej prasy.
Skąd pochodzi nazwa rue Cremieux
Swoją obecną nazwę ulica przejęła w 1897 roku po Adolphe Crémieux (1796-1880), prawniku i mężu stanu. Urodzony w Nimes, w bogatej żydowskiej rodzinie, Adolphe był obrońcą praw żydów we Francji. Cremieux został pochowany na cmentarzu Montparnasse.
Rue Cremieux – kolorowa ulica w Paryżu
Wybierając się na Rue Cremieux w niedzielne popołudnie z pewnością nie będziecie jedynymi osobami robiącymi zdjęcia w tym miejscu. Pamiętajcie także, że jest to normalna mieszkalna ulica, więc szanujmy własność mieszkańców.
Rue Cremieux – kolorowa ulica w Paryżu
Dojazd na rue Crémieux:
Stacje metra: Quai de la Râpée (linia 5) lub Gare de Lyon (linie 1 i 14, RER A i D).
Przez ostatnie miesiące pochłonęła mnie codzienność paryskiego życia. Niestety mój blog bardzo na tym ucierpiał, ale obiecuję całkowitą poprawę! Wiele razy śmiałam się z dziwnych sytuacji, które przydarzyły mi się w mieście miłości i chciałam się nimi z Wami podzielić, ale nie zawsze starczyło mi sił na pisanie. Jednak bardzo brakowało mi tych chwil pisania i nie chce ich już zaniedbywać. Dlatego szykujcie się na nowe posty 🙂 Zapraszam na post o Metro boulot dodo- codzienność Paryżanina.
Wkroczyliśmy w nowy rok, który z pewnością przyniesie wiele niespodzianek w życiu każdego z nas. Dla mnie największą zmianą ostatnich miesięcy był powrót do pracy po bardzo długim okresie. Jednocześnie jest to moja pierwsza w Paryżu „prawdziwa” praca. Dlaczego prawdziwa? Spełnia kryteria popularnego w Paryżu wyrażenia „metro, boulot, dodo”.
Metro boulot dodo- codzienność Paryżanina
La Defense
Parę miesięcy temu zaczęłam pracę w biznesowej dzielnicy Paryża – La Defense. Pamiętam swoją pierwszą wizytę w stolicy Francji, zatrzymałam się wtedy w okolicach La Defense, które zwiedziłam parę razy podczas swojego pobytu. Bardzo mi się spodobało to miejsce, robi niesamowite pierwsze wrażenie (drugie i kilka kolejnych także). W samym centrum nieobliczanej ilości wieżowców znajduje się ogromna przestrzeń dostępna tylko dla pieszych. Teren La Defense stanowi całkowity kontrast do malutkich paryskich uliczek. Pomyślałam wtedy jak super byłoby pracować w tak prestiżowym miejscu… oczywiście w tamtym momencie nie przeszłoby mi przez myśl, że kiedyś to marzenie może się spełnić. No i proszę, 3 lata później pracuję we francuskiej korporacji w samym centrum biznesowej dzielnicy Paryża. Brzmi super? Nie do końca…
Metro
Praca w La Defense czy w Paryżu w ogóle wiąże się z wieloma niedogodnościami. Przede wszystkim jest to duże miasto i odległości do pokonania potrafią być ogromne. Mieszkam na południowych przedmieściach Paryża, a La Defense znajduje się na północnym zachodzie miasta. Codziennie pokonuję trasę 16 kilometrów, korzystając z autobusu i dwóch linii metra, co zajmuje mi co najmniej 70 minut. Co najmniej, bo problem z jedną z linii metra to prawie codzienność, co oczywiście wydłuża czas podróży. Ale czasami zdarzają się inne nietypowe sytuacje w metrze, jak na przykład pan, który wsiadł z kozą i nie chciał opuścić pociągu, a kierowca dalej nie mógł jechać. No i wszystkie metra stały w oczekiwaniu na wyjście szanownego pana… Na dodatek okazało się, że to nie jego koza ( bo i skąd miałby kozę w centrum Paryża), ale zwierzę zostało skradzione z Jardin des Tuileries. Poniżej możecie zobaczyć tę komiczną sytuację.
Pan z kozą ukradzioną z parku paryskiego w metro
Boulot
Popularne, używane przez większość Francuzów słówko boulot odnosi się do pracy, a dosłownie znaczy robota. Miejsce, w którym Paryżanie (i chyba ludzie w ogóle) spędzają większość czasu. Pracując w biurze we Francji mamy obowiązek przebywać tam między 9 a 18, wliczając godzinną przerwę na lunch. Taka przerwa to świętość dla Francuzów, ale o tym tutaj.
Dodo
„Do-do” samo w sobie jest skróceniem francuskiego czasownika dormir (spać), używanego głównie w rozmowach z małymi dziećmi. Ta fraza jest porównywalna do amerykańskiego „beddy-bye” i pochodzi ze starej francuskiej kołysanki śpiewanej dzieciom na noc.
Metro Boulot Dodo
Metro, robota, spanie to wyrażenie określające typowy dzień Paryżanina, który spędza co najmniej 2 godziny dziennie w transporcie publicznym (lub 3 jak ja), 9-10 godzin w pracy i wraca do domu tak zmęczony, że tylko nadaje się do spania. Paryski tydzień potrafi być krótki, ale już w piątek prawdziwy paryżanin potrafi to sobie odbić!
Jak dojechać z lotniska do Paryża? Paryż ma 3 lotniska w różnych częściach miasta.
Najbardziej znane i największe to lotnisko Charles de Gaulle na północy, najstarsze to Orly na południu. Tanie linie lotnicze uważają również lotnisko w mieście Beauvais-Tille za jedno z paryskich lotnisk.
Lotnisko Charles de Gaulle CDG
Paryskie lotnisko Charles de Gaulle (Francuskie: Aéroport de Paris-Charles-de-Gaulle) jest zwane także lotniskiem Roissy. To największe międzynarodowe lotnisko we Francji i drugie co do wielkości w Europie (po lotnisku Heathrow w Londynie). W 2017 roku było to również dziesiąte najbardziej ruchliwe lotnisko na świecie, obsługujące prawie 70 milionów pasażerów i prawie pół miliona operacji lotniczych.
Historia lotniska
Budowa nowego lotniska North Paris rozpoczęła się w 1966 roku, a pierwszy terminal został otwarty w dniu 8 marca 1974 roku. Nazwano go na cześć Charles de Gaulle (1890-1970), przywódcy Wolnych Sił Francuskich podczas II wojny światowej i prezydenta Francji od 1959 do 1969 roku. Obecnie obejmuje ono 32,38 kilometrów kwadratowych.
Jeśli wybierasz się do Paryża to warto zarezerwować bilety wcześniej na poniższe atrakcje:
Na lotnisko można dostać się pociągiem RER B z Chatelet ( lub z dworca Gare de Nord. Wybierzcie kierunek Aéroport Charles de Gaulle i, w zależności od terminalu, z którego macie samolot, wysiądźcie na ostatniej lub przedostatniej stacji. Terminale 1 i 3 znajdują się na stacji Aéroport CDG, a terminal 2 znajduje się na ostatniej stacji RER B i nazywa się Aéroport CDG 2 TGV. Pierwszy pociąg odjeżdża o 5 rano, a ostatni z Gare du Nord jedzie tuż po północy. Odległość między lotniskiem Charles de Gaulle a Paryżem wynosi 23 kilometry, a podróż pociągiem zajmuje 45 minut. W zależności od natężenia ruchu podróż samochodem może potrwać nawet dłużej.
Cena biletu na RER B z dowolnego miejsca w Paryżu wynosi 10,30 €, ale jeśli podczas pobytu zakupiłaś lub planujesz zakup karty Navigo na wszystkie strefy, możesz również z niej korzystać, lotnisko należy do ZONE 5 (strefy 5). W drugą stronę, z lotnisko do Paryża, można przesiąść się na dowolną linię metra z tym samym biletem lub w inny dowolny pociąg kolei podmiejskiej na terenie Paryża.
Autobus
Można również skorzystać z autobusu o nazwie Le Bus Direct (oficjalna strona internetowa), który zabierze Cię do jednej z kilku różnych stacji w Paryżu, takich jak Porte Maillot, Champs-Élysées, Trocadero, Wieża Eiffla, Gare de Lyon, Gare Montparnasse czy lotnisko Orly . Bilet kosztuje 12 €, a droga trwa około 60-80 minut w zależności od miejsca wyjazdu. Plusem autobusu jest to, że nie męczysz się z bagażami, które można schować na dole autobusu.
Istnieje również RoissyBus z dzielnicy Opera Garnier na lotnisko, kosztuje 12 € i jedzie się około 60-75 minut. Najtańsza wersja dojazdu z lotniska do Paryża to publiczny autobus 350 lub 351, który łączy lotnisko CDG z Gare d’Est oraz Nation. Po przejściu na jedną z tych stacji można dojechać metrem do miejsca docelowego. W ten sposób kupujesz tylko 2 bilety na jedną podróż (jeden na autobus i drugi na metro). Możesz kupić bilet jednorazowy, który kosztuje 2,40 €. Jednak jeśli zamierzasz użyć więcej biletów podczas pobytu w Paryżu, polecam kupić karnet 10 biletów za 14,90 €. W ten sposób podróż z lotniska będzie kosztować tylko 3,80 € (dwa bilety po 1,90 € każdy).
Istnieje również wiele stron internetowych zapewniających prywatny transport za około 50 €, podobny koszt jak taksówka.
Pamiętaj! Jeśli macie lot z terminalu 2G linią AirFrance HOP!, musisz wziąć bezpłatny autobus z terminalu 2F.
Jak się dostać z lotniska do Paryża? Lotnisko Orly
Orly było głównym lotniskiem Paryża przed budową Charles de Gaulle. Nawet teraz, po przejściu większości ruchu międzynarodowego na lotnisko Charles de Gaulle, Orly pozostaje najbardziej ruchliwym francuskim portem lotniczym dla ruchu krajowego i drugim najbardziej ruchliwym francuskim lotniskiem w ruchu pasażerskim, z 32 milionami pasażerów w 2017 r. Loty odbywają się do różnych miejsc w Europie oraz na całym świecie.
Orly zostało otwarte w 1932 roku jako lotnisko Villeneuve-Orly i było używane przez siły wojskowe podczas drugiej wojny światowej. W rezultacie, było wielokrotnie atakowane, a znaczna część jego infrastruktury została zniszczona. Później zostało odbudowane jako największe lotnisko we Francji. Po wybudowaniu lotniska Charles de Gaulle planowano zamknąć lotnisko Orly. Jednak przy dużym natężeniu ruchu na obu lotniskach pomysł upadł, a oba miejsca działają bardzo dobrze.
Jak się dostać na lotnisko Orly?
Lotnisko Orly na południu Paryża jest również bardzo dobrze skomunikowane z miastem. Istnieje kilka sposobów na dotarcie do niego:
Orlybus z Denfert-Rochereau (RER B, metro 4, 6) kosztuje 8.30 €, a podróż trwa 35 min.
Orlyval z Antony, gdzie można dojechać RER B (ten sam pociąg co na lotnisko CDG, ale z drugą, południową stronę), 12 € z Chatelet, trwa 37 min. Jeśli posiadasz kartę Navigo, możesz jej używać tylko do Antony, a później kupić osobny bilet na autobus Orlyval za 9,30 € (zajmuje to 11 minut, więc jest dość drogo na tak krótką przejażdżkę). Pierwszy pociąg z Chatelet jedzie o 5.20 rano, a o 6 rano pierwszy autobus Orlyval z Antony. Ostatni autobus jedzie o 23.00.
Metro 7 + tramwaj 7 czyli tylko dwa bilety jednorazowe na transport publiczny. Zatem będzie to kosztować 3,80 € (lub Navigo), ale dotarcie na lotnisko zajmuje około godziny.
Le Bus Direct z Arch du Triumph lub Gare Montparnasse.
Jak się dostać z lotniska do Paryża? Lotnisko Beauvais–Tillé
Paryż-Beauvais jest międzynarodowym portem lotniczym w pobliżu miasta Beauvais w gminie Tillé, zbudowanym w 1930 r. Jest to dziesiąte najbardziej ruchliwe lotnisko we Francji, obsługujące prawie 4 miliony pasażerów w 2016 r. I jest najczęściej wykorzystywany przez linie czarterowe i tanie linie lotnicze jak Ryanair, Wizzair czy Blue Air.
Jak się dostać na Beauvais?
Autobus
Najprostszym sposobem dotarcia na lotnisko jest skorzystanie z bezpośredniego transferu z Paryża z przystanku Porte Maillot za 17 €. Autobusy jeżdżą co kilka minut, ale niewiele osób wie, że właściwy autobus jest zawsze 3 godziny przed naszym lotem. Jazda trwa 1 godzinę 15 minut, a autobus zatrzymuje się między terminalami na lotnisku w Beauvais. Odległość między nimi jest bardzo mała, więc nie martw się, że będziesz musiał dużo chodzić. Możesz kupić bilet online lub w kasach przy parkingu autobusowym (nie na możliwości kupna biletu w autobusie!).
Istnieje również inna możliwość dostania się na lotnisko Beauvais i skorzystania z pociągu TER (Transport Express Régional) linii 19 z Gare du Nord do centrum Beauvais za 14,50 €, a później taksówką za około 13 €. Szczerze mówiąc nigdy nie korzystałam z tej opcji, ponieważ jest droższa i bardziej skomplikowana. Kilka razy skorzystałam z Bla Bla Car i działa to całkiem nieźlem, a zarazem jest to najtańszy sposób.
Dojazd z polskimi przewozami
Wielu przewoźników proponuje przewozy wahadłowe między Paryżem a lotniskami. Znam kilka polskich firm, które oferują usługi przewozu z miejsca pobytu na lotnisku Beauvais za 20 € czy inne lotniska.
Podsumowując, dojazd ze wszystkich 3 lotnisk jest bardzo dobry, zarówno transportem publicznym, jak i taksówkami.
Nie znam osoby, która by nie słyszała o Luwrze. Luwr – największe muzeum na świecie słynie nie tylko ze swoich zbiorów, ale także z pięknej Piramidy i znajdujących się obok Jardin du Tuileries. To miejsce jest obowiązkowe na liście każdego turysty odwiedzającego stolicę Francji. Słynne z Mona Lisy i innych obrazów Da Vinci, jak również ze starożytnych kolekcji Grecji i Egiptu, to muzeum ma 380 000 obiektów i jest odwiedzane przez ponad 10 milionów ludzi każdego roku.
Bilety do Luwru, które zapewnią się szybkie wejście bez kolejki kupisz tutaj.
Luwr, Pawilon Richelieu
Luwr jest tak wielki, że trudno go zwiedzić w całości. Jeśli chciałbyś spędzić 30 sekund przy każdym obiekcie, potrzebowałbyś 100 dni na obejrzenie wszystkich dzieł sztuki! Mimo że podzielono go na 3 części, nadal każda część jest znacznie większa niż większość muzeów. Na 73 000 metrów kwadratowych można znaleźć obiekty od prehistorii do XXI wieku.
Luwr
Muzeum w Luwrze zostało zbudowane w 1190 roku, aby służyć jako twierdza obronna. Po dwóch wiekach przekształcono je w rezydencję królewską dla 20 kolejnych władców Francji. W XVII wieku dwór królewski został przeniesiony do Wersalu i zdecydowano, że Luwr zostanie przekazany artystom. Wreszcie, w 1793 roku, muzeum zostało otwarte. Początkowe kolekcje to obiekty królewskie i skonfiskowana własność kościelna.
Piramida w Luwrze od drugiej strony
„Kolekcja została powiększona za czasów Napoleona, a muzeum zostało przemianowane na Musée Napoléon, ale po abdykacji Napoleona wiele dzieł skonfiskowanych przez jego armie powróciło do swoich pierwotnych właścicieli, a kolekcja została jeszcze zwiększona za panowania Ludwika XVIII i Karola X. Podczas Drugiego Cesarstwa Francuskiego, muzeum zyskało 20 000 sztuk, a od III Rzeczypospolitej stale rośnie dzięki datkom i darowiznom.”
Apartamenty Napoleona III’ego w Luwrze
W 1983 r. francuski prezydent François Mitterrand zaproponował plan odnowienia muzeum. Architekt I. M. Pei zaprojektował projekt szklanej piramidy na dziedzińcu głównym, Cour Napoléon. Piramida powstała w 1985 roku. Druga faza planu Wielkiego Luwru, Odwrócona Piramida, została ukończona w 1993 roku.
Zawsze jest duża kolejka, aby wejść do muzeum, więc przygotuj się na co najmniej 40 minut czekania przed wejściem do holu, gdzie można kupić bilety. Można również dostać bilety online za 2 € więcej niż normalny bilet, ale pozwoli to zaoszczędzić dużo czasu -kolejka dla osób, którzy już mają bilety jest znacznie krótsza. Na stronie internetowej Luwru znajdzie gwarancję czekania nie dłużej niż 30 minut z tym biletem. Po wejściu do środka pod szklaną piramidą znajdziesz informacje, kasy biletowe, kawiarnie, butiki z pamiątkami i wejścia do trzech pawilonów:
Richelieu, północne skrzydło pałacu przy ulicy Rivoli, poświęcone Armandowi Jean Richelieu (1585-1642) . Na parterze znajduje się ekspozycja francuskiej rzeźby. Wschodnie przestrzenie zajmowane są przez Departament Sztuki Starożytnego Bliskiego Wschodu (Mezopotamię i Lewant). Pierwsze piętro wypełniają dzieła francuskie i europejskie od średniowiecza do XIX wieku. Na drugim piętrze znajduje się dział malarski z dziełami francuskimi i niemieckimi z XIV-XVI wieku, obiektami z XV-XVI wiecznej Holandii , XVII-wiecznymi obrazami flamandzkimi i holenderskimi, a także innymi obrazami europejskimi z XIX wieku.
Denon, południowe skrzydło pałacu położone nad Sekwaną. Dedykowane Dominique Vivant, Baron Denon (1747-1825) . Mieści zbiory egipskie z okresu rzymskiego i przedklasycznej sztuki greckiej oraz rzeźbę europejską z XI-XVI wieku. Na parterze rzeźba europejska z XVII-XIX wieku, kolekcja sztuki etruskiej i rzymskiej. W części zachodniej wystawa prac z Azji, Afryki, Oceanii i obu Ameryk. Na pierwszym piętrze Galeria Apollo z insygniami koronacyjnymi Bourbona, obok klatki schodowej z Nike z Samotraki. Resztę Denon zajmują galerie obrazów włoskich, hiszpańskich i francuskich (dzieła wielkoformatowe). Na drugim piętrze Denon nie ma stałych wystaw.
Obrazy Giovanni Bellini w Luwrze
Sully, który obejmuje najstarsze zachowane budynki pałacu, skupione wokół Cour Caree – wewnętrznego dziedzińca. Ta część poświęcona jest Maximilien de Béthune de Sully (1560-1641) z wystawą o historii Luwru, pozostałościami średniowiecznego zamku Karola V i przejściem do wystawy egipskiej sztuki, która znajduje się na parterze. Na parterze znajdują się także ekspozycje działów sztuki starożytnego Bliskiego Wschodu (sztuka Iranu i Lewantu) oraz starożytnego Rzymu i sztuki greckiej, a także etruskiej. Na pierwszym piętrze znajduje się kontynuacja zbiorów egipskich i greckich. Na drugim piętrze znajduje się część Wydziału Malarstwa – kolekcja obrazów francuskich z XVII-XIX wieku.
Selfie z Mona Lisą
Kolekcja jest podzielona na osiem działów kuratorskich:
Starożytności egipskie – Dział obejmujący ponad 50 000 dzieł, zawiera artefakty z cywilizacji Nilu od 4.000 r. pne do IV wieku naszej ery. Gospodarstwa obejmują sztukę, mumie, narzędzia, odzież, biżuterię, zwoje papirusu, gry, instrumenty muzyczne i broń. Wśród kolekcji można znaleźć Kamień z Rosetty, Wielkiego Sfinksa, Siedzącego Skrybę i Szefa Króla Dżedefre.
Siedzący Skryba w Luwrze
Antyki Bliskiego Wschodu – przedstawia przegląd wczesnej cywilizacji Bliskiego Wschodu i pierwszych osad, przed nadejściem islamu. Departament dzieli się na trzy obszary geograficzne: Lewant, Mezopotamię (Irak) i Persję (Iran). W zbiorach znajdują się takie zabytki jak Stella księcia Lashasha, 2,25-metrowy Kodeks Hammurabiego (wyświetla zasady babilońskie w widocznym miejscu, aby żaden człowiek nie mógł powoływać się na swoją niewiedzę), XVIII-wieczny mural pisma z Investiture z Zimrilim, Głowa pogrzebowa i perski Łucznicy Dariusza.
Sphinx w Luwrze
Starożytności grecka, etruska i rzymska – dział ten przedstawia fragmenty basenu Morza Śródziemnego od neolitu do VI wieku. Tam znajdziecie Wenus z Milo, Apollo Belvedere, Damę z Auxerre, Herę z Samos.
Nike z Samotraki w Luwrze
Sztuka Islamu – eksponaty, w tym ceramika, szkło, wyroby metalowe, drewno, kość słoniowa, dywan, tkaniny i miniatury, obejmują ponad 5000 prac i 1 000 odłamów.
Venus z Milo w Luwrze
Rzeźba – rzeźby do końca XIX wieku, takie jak Umierający Niewolnik Michała Anioła i Zbuntowany Niewolnik,Daniel w Zagłębiu Lwów, Dziewica z Owernii, Zmartwychwstanie Chrystusa, Psyche odrodzona przez Pocałunek Kupidyna.
Psyche odrodzona przez Pocałunek Kupidyna
Sprawdźcie także kolekcję moich pozostałych zdjęć z działu rzeźby:
Sztuka dekoracyjna – obiekty od średniowiecza do połowy XIX wieku. Początkowa kolekcja opierała się na własności królewskiej i pracach przeniesionych z bazyliki Saint-Denis. Znajdują się tu słynne apartamenty Napoleona III, a także Nessus i Deianira oraz gobelin Maximillian’s Hunt, wazon Madame de Pompadour’s Sèvres.
Apartamenty Napoleona III’go w Luwrze
Obrazy – ta kolekcja ma ponad 7500 dzieł od XIII do 1848 roku, prawie dwie trzecie pochodzi od francuskich artystów, a ponad 1200 to Północnoeuropejskie dzieła.
„Kolekcja renesansowa obejmuje Mona Lisę Leonarda da Vinci, Dziewicę i Dzieciątko z Anną, św. Janem Chrzcicielem i Madonną Skał, Caravaggio jest reprezentowany przez Wróżkę i Śmierć Dziewicy z XVI-wiecznej Wenecji, oraz Koncertowy Champetre Tycjana, Złożenie do grobu i Koronacja z cierniami.”
Wydruki i rysunki – obejmuje prace na papierze. Początkiem kolekcji było 8 600 prac w Kolekcji Królewskiej. Zbiory są wyświetlane w Pavillon de Flore; ze względu na kruchość nośnika papieru, tylko część jest udostępniania dla publiczności w tym samym czasie.
Królewska biżuteria w Luwrze
Jest powód, dla którego Luwr jest najsławniejszym muzeum na świecie – jest pełen niesamowitych dzieł sztuki, w których każdy może znaleźć coś dla siebie. Jeśli jednak nie masz wystarczająco dużo czasu, aby go odwiedzić, po prostu obejrzyj Luwr z zewnątrz i zróbcie zdjęcia jego wspaniałym budynkom i Piramidzie, samo to jest niesamowitym przeżyciem.
Informacje praktyczne
Jak się tam dostać:
metro linia 1 przystanek Palais Royal – Musée du Louvre
metro linia 1 przystanek Louvre Rivoli
Adres:
Rue de Rivoli, 75001 Paris
Ceny:
bilet normalny 15€
bilet online 17€ (gwarantujący wejście w mniej niż 30 minut)
bezpłatny wstęp dla wszystkich osób poniżej 18 lat i do 25 roku życia dla mieszkańców Europejskiego Obszaru Gospodarczego
Życie byłoby o wiele bardziej zabawne i pozytywne, gdyby muzyka towarzyszyła nam na każdym kroku.
Podczas Fete de la Musique w Paryżu
Ranek, idziemy do pracy i myślimy czy na pewno wyłączyliśmy prostownice i czy nie zapomnieliśmy zabrać ze sobą obiadu oraz czy dobrze ubraliśmy nasze dziecko do przedszkola, aby zaraz się nie rozchorowało. Wieczór, wracamy do domu po męczącym dniu i wcale się nam nie spieszy do codziennych obowiązków, ale w głowie są tylko myśli dotyczące rzeczy, które powinniśmy zrobić zanim pójdziemy spać. Wyobraźcie sobie, że tym czynnościom towarzyszy muzyka. Ale nie muzyka z telefonu, co chwilę się rozłączająca razem z siecią. Nie muzyka, którą tylko wy słyszycie i może czasami uśmiechacie się więcej przy znanych rytmach, ale widząc zatroskane miny innych przechodniów, wracacie myślami do własnych problemów.
A co jeśli na każdej ulicy słyszelibyśmy muzykę na żywo i grający zespół rozsiewałby pozytywną energię na wszystkich przechodniów? Ludzie nie tylko uśmiechaliby się do siebie nawzajem, ale też chętniej by sobie pomagali i mięli więcej energii na cały dzień. Brzmi utopijnie? Trochę tak, ale we Francji jest taki jeden dzień w roku, kiedy muzyka towarzyszy ludziom na każdym rogu. 21 czerwca to nie tylko Pierwszy Dzień Lata, ale także Dzień Muzyki we Francji – Fête de la Musique.
Zespół grający koło Panteonu podczas Fete de la Musique
Dzień Muzyki we Francji świętował swoją 37 rocznicę. Kiedy w październiku 1981 roku Maurice Fleuret został dyrektorem muzycznym i tanecznym w Ministerstwie Kultury Jacka Langa, postanowił wprowadzić nową koncepcję, w myśl:
„La musique sera partout et le concert nulle part” – „Muzyka będzie wszędzie a koncert nigdzie”.
Paryż, Fete de la Musique
Wywołał on rewolucję muzyczną, która swoją ideą równości wszystkich, traktowania jednakowo bez względu na pochodzenie, była także inspirującym sposobem na walkę z rasizmem. Jego idea była wszystkim czego potrzebowała ówczesna Francja:
„dźwiękowym wyzwoleniem, pijaństwem, zawrotami głowy, które są bardziej autentyczne, bardziej intymne, bardziej wymowne niż sztuka ”.
Paryż, Fete de la Musique
Kiedy w 1982 roku badania Ministerstwa Kultury wykazały, że 5 milionów osób, w tym jedna na dwie młode grają na instrumencie muzycznym, a na większości festiwali występują te same osoby, postanowiono zorganizować wydarzenie muzyczne dla tej mniejszości francuskiej. Tak właśnie powstała Fête de la Musique, a 21 czerwca, jako najdłuższy dzień w roku, został symbolicznie wybrany na datę tego wydarzenia.
Fontanna Saint Michel podczas Fete de la Musique
Czyż taki widok nie kojarzy Wam się z Paryżem?
Dzień Muzyki we Francji.
Tego dnia w całej Francji organizowane są darmowe koncerty dla szerokiej publiczności i każdy może bezpłatnie zagrać gdzie tylko ma ochotę. I rzeczywiście osobiście mogę potwierdzić, że muzyka jest wszędzie.
Pompidou w Paryżu, Fete de la Musique
Już po raz trzeci miałam okazję uczestniczyć w tym szczególnym dniu na ulicach Paryża. W tym roku udałam się do dzielnicy Saint Michel czyli okolic Notre Dame, gdzie udało mi się zobaczyć wielu artystów grających różnego typu muzykę. Jest to naprawdę wspaniałe wydarzenie, pełne pozytywnej energii. Szkoda, że tylko raz w roku można w nim uczestniczyć.
Podczas Dnia Muzyki w Paryżu
Dzień Muzyki spodobał się także innym nacjom i obecnie jest celebrowany w 120 krajach, mam nadzieję, że wkrótce także i w Polsce.
Przydatne informacje:
Co roku 21 czerwca w większości miast Francji, a przede wszystkim w każdym zakątku Paryża zobaczycie zespoły grające na żywo, wystarczy po prostu wyjść na ulicę! Istnieje także kalendarz ze szczegółowymi informacjami imprez. Tutaj strona z roku 2018.
Le Petit Palais – Mały Pałac został zbudowany, podobnie jak jego sąsiedzi – Grand Palais i Most Aleksandra III, na Wystawę Światową z 1900 roku. Jednak to miejsce zawsze było przeznaczone do celów ekspozycyjnych, a nie jak większość innych muzeów w Paryżu, które znajdują się w starożytnych rezydencjach królewskich lub dworcach kolejowych.
Posąg przy wejściu do Petit Palais, Paryż
Niewielu turystów zdaje sobie sprawę, że wejście na stałe wystawy jest bezpłatne, a pałac jest otwarty także we wtorki (kiedy Luwr lub Musee d’Orsay są zamknięte). Może to być ciekawa alternatywa na deszczowy dzień, zwłaszcza, że nie ma kolejki do wejścia, czego nie mogę powiedzieć o innych muzeach w Paryżu.
Sufit w Petit Palais, Paryż
Le Petit Palais – Mały Pałac został zaprojektowany przez Charlesa Giraul i opiera się na kształcie trapezu z czterema skrzydłami wokół półkolistego ogrodu z uroczą kawiarnią. Stało się muzeum już w 1902 roku, zaledwie dwa lata po jego budowie.
Petit Palais na zewnątrz z widokiem na ogród
„Petit Palais mieści znaczącą kolekcję dekoracyjnych malowideł ściennych i rzeźb powstałych w latach 1903-1925. Architekt Charles Girault chciał nadać budynkowi wielkość i godność oficjalnego pałacu i stworzył program prac mający na celu wysławiać Paryż, aby uczcić korzyści płynące ze sztuki. „
W muzeum Petit Palais można znaleźć bogatą kolekcję sztuki antycznej i współczesnej, a także francuskie obrazy z XIX i XX wieku oraz zabytki sztuki antycznej. Wejście na stałą ekspozycję jest bezpłatne.
Posąg w Petit Palais, Paryż
Wystawa czasowa kosztuje 13 € i zmienia się co kilka miesięcy. Zawsze warto sprawdzić obecny temat. Miałam przyjemność odwiedzić wystawę Holendrzy w Paryżu ( Les Hollandais à Paris 1789-1914) Van Gogha, Van Dongena, Mondriana i Gauguina.
Wewnątrz Le Petit Palais można zobaczyć niesamowite schody, tuż obok wejścia do wystawy tymczasowej.
Niesamowie schody w Petit Palais, Paris
Po 2 godzinach chodzenia po Małym Pałacu polecam iść do kawiarni, którą można znaleźć w prawym skrzydle, ale żeby się tam dostać, trzeba przejść przez balkon. To jedna z najbardziej uroczych kawiarni, jakie znalazłam w Paryżu!
Kawiarnia w Petit Palais, Paryż
Zwiedzanie le Petit Palais jest dobrą alternatywą na deszczowy dzień lub leniwą niedzielę. Wstęp jest darmowy, miejsce znajduje się tuż obok Pól Elizejskich i nie ma tam wielu ludzi ani kolejek do wejścia. Polecam!
Ceny:
Wystawy stałe – darmowy. Wystawy czasowe – 13€.
Godziny otwarcia:
Wtorek- niedziela 10.00 – 18.00
Jak się tam dostać:
metro linia 1 lub linia 13 przystanek Champs Elysée- Clemenceau
Używamy plików cookies w celu optymalizacji naszej witryny i naszych serwisów.
Funkcjonalne
Zawsze aktywne
Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.
Preferencje
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.
Statystyka
Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do celów statystycznych.Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do anonimowych celów statystycznych. Bez wezwania do sądu, dobrowolnego podporządkowania się dostawcy usług internetowych lub dodatkowych zapisów od strony trzeciej, informacje przechowywane lub pobierane wyłącznie w tym celu zwykle nie mogą być wykorzystywane do identyfikacji użytkownika.
Marketing
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest wymagany do tworzenia profili użytkowników w celu wysyłania reklam lub śledzenia użytkownika na stronie internetowej lub na kilku stronach internetowych w podobnych celach marketingowych.
