Paryż słynie z parków i zielonych terenów. Ponoć każdy Paryżanin, który tylko ma na to ochotę, może udać się na darmowy kurs ogrodnictwa, aby nauczyć się pielęgnacji zieleni. Później może wybrać dowolny kawałek ziemi na terenie stolicy Francji i zasadzić kwiaty. Oczywiście należy o nie dbać i być odpowiedzialnym. Całkiem fajny pomysł, prawda? Uczy to nie tylko odpowiedzialności i przynależności obywatelskiej, ale także pomaga wspólnie tworzyć piękny krajobraz w miejscu zamieszkania. Poznajcie Skwer Saint Lambert.
Brama skweru
W Paryżu parki oraz drogi do biegania są w wielu miejscach. Ostatnio spacerując 15-stą dzielnicą Paryża zobaczyłam antyczną, niebieską bramę z napisem Square Saint Lambert i postanowiłam przez nią przejść. Moim oczom ukazał się spokojny a zarazem interesujący, zielony teren z przepiękną fontanną. Paryż znowu mnie zaskoczył, pomyślałam.
Skwer Saint Lambert
W XIX wieku w tym samym miejscu znajdowała się gazownia, która została zburzona w 1933 roku. W celu odnowienia skażonego terenu, zastąpiono go zupełnie nową ziemią. Architekt Georges Sébille postanowił wykorzystać nowe miejsce i stworzyć przyjazny mieszkańcom park z amfiteatrem.
Park podzielono na 3 części:
miejsce zabaw dla dzieci z huśtawkami i zjeżdżalniami
Teren do zabawy dla dzieci w tym parkuTeren do zabawy dla dzieci w Saint-Lambert
teatr z terenem otwartym, idealny na piknik i odpoczynek
Tereny zielone w Paryż
krytą, okrągłą piaskownicę na deszczowe dni
Skwer Saint-Lambert
Park został stworzony w stylu art-deco, podobnie jak wiele innych miejsc z lat 30-tych.
Skwer Saint-Lambert
Główny mur zdobi monumentalna płaskorzeźba autorstwa rzeźbiarza Auguste Guénota przedstawiająca tańczące dzieci.Znajduje się tam także pomnik Victora Piotra z 1938 r. (Les Oursons), przedstawiający walkę dwóch młodych niedźwiedzi.
Paryż
Miejsce to zostało wpisane do zabytków historycznych w 1997 roku jako „Dziedzictwo XX-go wieku”.
Skwer Saint-Lambert
Przechadzając się parkiem w słoneczne, niedzielne popołudnie, nie spotkałam tam zbyt wielu osób. Oczywiście dwie rodziny korzystały z przyjemnej pogody robiąc piknik, ktoś uprawiał jogę, a ktoś czytał książkę, ale było tam naprawdę pusto w porównaniu do innych miejsc Paryża.
Skwer Saint-Lambert
Zatem jeśli będziecie z 15-stej dzielnicy Paryża to serdecznie polecam wejście do małego parku z widokiem na Wieżę Eiffla i odpoczęcia od zgiełku paryskich ulic.
Fontanna na Skwerze Saint-Lambert
Przydatne informacje:
Jak dojechać:
metro linia 8, przystanek Commerce
metro linia 12, przystanek Vaugirard
Adres: Rue Léon Lhermitte/ Rue Théophraste Renaudot
Odwiedzany przez 10 milionów ludzi rocznie, podparyski Wersal jest jedną z największych atrakcji turystycznych we Francji. Nawet w mroźne dnie, ciężko trafić na brak kolejek, w których trzeba zazwyczaj stać ponad godzinę, a często nawet dłużej. Dlaczego ten pałac jest tak interesujący i przyciąga tak wielu turystów? Pałac Wersalski – dlaczego należy do największych atrakcji Francji
Na dziedzińcu Pałacu Wersalskiego
Początki Wersalu
Za panowania Ludwika XIII Wersal było małą wioską, gdzie król przybywał na polowania w okolicznych lasach. Natomiast jego syn, Ludwik XIV, zakochał się z tym miejscu i postanowił wybudować tam rezydencję królewską. Jednak nie był to jedyny powód. Zaraz po odwiedzinach zamku Vaux-le-Vicomte, który należał do wysokiej rangi urzędnika, Nicolasa Fouqueta, zrodził się pomysł realizacji lepszego pałacu. Król po prostu pozazdrościł przepięknej rezydencji swojego podwładnego i nie tylko zlecił budowę lepszego miejsca, ale także aresztował urzędnika.
Kaplica w Wersalu
Prace rozpoczęto w 1661 roku przebudowując istniejący zamek na mały pałac oraz urządzając park. Jednak kiedy król świętował otwarcie nowej rezydencji, a dworzanie nadal uważali ją jedynie za wiejską posiadłość, Ludwik XIV zdecydował o całkowitej przebudowie pałacu. Miał powstać bajeczny Pałac Słońca (Palais du Soleil) i uczynić go Królem Słońca (Roi Soleil).
Pałac w Wersalu
Budynki zaprojektowali architekci królewscy Louis Le Vau i Jules Hardouin-Mansart, natomiast wnętrza Charles Le Brun, a André Le Nôtre odpowiedzialny był za ogrody.
Komnata Króla Ludwika XVI
Architektura Wersalu
Wersal jest jedną z najznakomitszych budowli baroku i stanowił inspirację dla architektów wielu innych podobnych miejsc powstałych w późniejszych latach. Przed pałacem znajduje się półkolisty plac (Place d’Armes ) liczący 6 ha, o podstawie 350 m oraz szerokości 220 m.
Posąg Króla Ludwika XVI
„Pałac posiada trzy dziedzińce: Cour des Ministres (Dziedziniec Ministrów), Cour Royale (Dziedziniec Królewski) z konnym posągiem Ludwika XIV i Cour de Marbre (Dziedziniec Marmurowy) z częścią zabudowań stanowiących część zameczku myśliwskiego Ludwika XIII z białego kamienia i czerwonej cegły.”
Pałac w Wersalu
20 lat po rozpoczęciu budowy pałac z 2 tys. okien, z 700 komnatami,1200 kominkami i 67 klatkami schodowymi był gotowy do zamieszkania. Stał się oficjalną rezydencją króla Francji w 1682 roku i przejął niejako rolę stolicy kraju. Zamieszkany przez wielu dworzan, był wygodny jedynie dla królewskiej pary. Reszta mieszkańców pałacu musiała zadowolić się spaniem w garderobach czy na pryczach.
Komnata Królowej w Pałacu w Wersalu
Maria Antonina w Wersalu
Wersal słynie z przepychu, bogatych wnętrz oraz przepięknego ogrodu. Jednak my utożsamiamy go także z powodu najbardziej znanej i kontrowersyjnej osobistości, która go zamieszkiwała – Marii Antoniny. Kiedy w 1774 roku siedemnastoletnia królowa wystąpiła u boku Ludwika XVI-go, ukazała światu olśniewiające wnętrza pałacu. To dla Marii Antoniny król wzniósł dwa pałace Grandi Petit Trianon w samym środku Ogrodów Wersalskich (zapraszam na mój artykuł o ogrodach). Miałam okazję przeczytać jedną z książek trylogii Juliet Grey o tej monarchini, którą serdecznie polecam.
Sala Luster w Pałacu w Wersalu
„Królowie Francji mieszkali w Wersalu do 1789 r., kiedy wybuchła rewolucja francuska. Wzburzony lud zgilotynował wówczas Ludwika XVI i Marię Antoninę, Wersal stał się celem grabieży. Pałac przed ruiną uratował Napoleon. W 1833 r. król Ludwik Filip urządził w nim Muzeum Historii Francji.”
Posąg w Pałacu w Wersalu
Kilka ciekawostek o Pałacu Wersalskim.
Największa w pałacu jest Sala Lustrzana, w której znajduje się 357 ogromnych luster od podłogi do sufitu.
Sala Luster w Pałacu w Wersalu
Sala Luster w Pałacu w Wersalu
Wszystkie materiały i dekoracje wykorzystane do budowy pałacu są 100 % francuskie.
To tutaj podpisano traktat wersalski kończący I wojnę światową.
W pałacu panował problem z kanalizacją i brzydko pachniało.
Nawet garnki w pałacu wykonane były ze srebra.
Pałac w Wersalu
Część mebli wersalskich zostało sprzedanych na aukcji i zakupili je władcy brytyjscy. Meble znajdują się w Pałacu Buckingham.
Miejsce obecnego zakupu biletów było budynkiem mieszkalnym ministrów francuskich.
W Wersalu znajduje się 5000 mebli oraz 6000 obrazów.
Sala z obrazami w Pałacu w Wersalu
Król Ludwik XVI miał 200 sług, a zadaniem niektórych było po prostu opróżnianie jego toalety.
Pałac ma ponad 67 tys. metrów kwadratowych.
36 000 pracowników budowało pałac i ogrody.
Złota brama pałacu wersalskiego została wymieniona w 2008 roku, gdyż orginalną bramę zniszczono podczas rewolucji francuskiej. Replikę zdobi 100 000 złotych liści o wartości 5 milionów euro.
Pałac można zwiedzać z audio przewodnikiem dostępnym także w języku polskim.
Komnata Królowej w Pałacu w Wersalu
Przydatne informacje
Pamiętajcie!
Po przejściu pierwszych bramek bezpieczeństwa trzeba iść w lewo, aby kupić bilety. Jeśli będą kolejki do kas, w tym samym budynku znajdują się maszyny samoobsługowe, do których zazwyczaj nie ma kolejek, ale tam możliwa jest płatność jedynie kartą. Po zakupie biletu należy iść do kolejki do wejścia, która znajduje się na zewnątrz.
Poznaj cuda Luwru dzięki biletowi wstępu o określonej godzinie. Odkryj główne dzieła sztuki tej ikony Paryża z pomocą cyfrowego audioprzewodnika, koncentrując się na zapierającej dech w piersiach Mona Lisie.
Odwiedź Luwr z biletem wstępu o określonej godzinie, aby zapewnić sobie dostęp do jednego z największych muzeów na świecie. Zakończ swoje doświadczenie odkrywania Paryża przyjemnym rejsem po Sekwanie.
Nie znam osoby, która by nie słyszała o Luwrze. Luwr – największe muzeum na świecie słynie nie tylko ze swoich zbiorów, ale także z pięknej Piramidy i znajdujących się obok Jardin du Tuileries. To miejsce jest obowiązkowe na liście każdego turysty odwiedzającego stolicę Francji. Słynne z Mona Lisy i innych obrazów Da Vinci, jak również ze starożytnych kolekcji Grecji i Egiptu, to muzeum ma 380 000 obiektów i jest odwiedzane przez około 10 milionów ludzi każdego roku. Bilety do Luwru, które zapewnią się szybkie wejście bez kolejki kupisz tutaj.
Luwr, Pawilon Richelieu
Szybkie fakty
Kolekcja: ok. 615 tys. obiektów; na stałe prezentowanych ~35 tys. dzieł. Pow. ekspozycji ponad 70 tys. m².
Godziny: codziennie 9:00–18:00, z nocnym zwiedzaniem do 21:00 w środy i piątki; wtorek – nieczynne. Ostatnie wejście 1 h przed zamknięciem.
Bilet: 22 € (wstęp do stałych i czasowych wystaw w Luwrze + Musée Delacroix tego samego i następnego dnia). Zalecana rezerwacja godziny wejścia.
Wejścia: Piramida, Carrousel (99 rue de Rivoli), Richelieu (dla grup/przewodników), Porte des Lions (nad Sekwaną – bywa okresowo zamykane).
Luwr jest tak wielki, że trudno go zwiedzić w całości. Jeśli chciałbyś spędzić 30 sekund przy każdym obiekcie, potrzebowałbyś 100 dni na obejrzenie wszystkich dzieł sztuki! Mimo że podzielono go na 3 części, nadal każda część jest znacznie większa niż większość muzeów. Na 73 000 metrów kwadratowych można znaleźć obiekty od prehistorii do XXI wieku.
Luwr
Masz mało czasu na zwiedzanie Paryża? Weź bilet na konkretną godzinę!
Muzeum w Luwrze zostało zbudowane w 1190 roku, aby służyć jako twierdza obronna. Po dwóch wiekach przekształcono je w rezydencję królewską dla 20 kolejnych władców Francji. W XVII wieku dwór królewski został przeniesiony do Wersalu i zdecydowano, że Luwr zostanie przekazany artystom. Wreszcie, w 1793 roku, muzeum zostało otwarte. Początkowe kolekcje to obiekty królewskie i skonfiskowana własność kościelna.
Piramida w Luwrze od drugiej strony
„Kolekcja została powiększona za czasów Napoleona, a muzeum zostało przemianowane na Musée Napoléon, ale po abdykacji Napoleona wiele dzieł skonfiskowanych przez jego armie powróciło do swoich pierwotnych właścicieli, a kolekcja została jeszcze zwiększona za panowania Ludwika XVIII i Karola X. Podczas Drugiego Cesarstwa Francuskiego, muzeum zyskało 20 000 sztuk, a od III Rzeczypospolitej stale rośnie dzięki datkom i darowiznom.”
Apartamenty Napoleona III’ego w Luwrze
W 1983 r. francuski prezydent François Mitterrand zaproponował plan odnowienia muzeum. W ramach tego przedsięwzięcia architekt I. M. Pei zaprojektował szklaną piramidę na dziedzińcu głównym, Cour Napoléon. Prace budowlane rozpoczęły się w 1985 r., natomiast uroczyste otwarcie Piramidy nastąpiło w 1989 r. Kolejnym etapem tzw. Wielkiego Luwru była Odwrócona Piramida, ukończona w 1993 r., dzięki czemu zespół wejściowy zyskał spójną, nowoczesną oprawę.
Zawsze jest duża kolejka, aby wejść do muzeum, więc przygotuj się na co najmniej 40 minut czekania przed wejściem do holu, gdzie można kupić bilety. Można również dostać bilety online za 2 € więcej niż normalny bilet i pozwoli to zaoszczędzić dużo czasu -kolejka dla osób, którzy już mają bilety jest znacznie krótsza. Po wejściu do środka pod szklaną piramidą znajdziesz informacje, kasy biletowe, kawiarnie, butiki z pamiątkami i wejścia do trzech pawilonów.
Porada Magdy: kupuj bilet z wyprzedzeniem na konkretną godzinę i przyjdź 15–20 min wcześniej. W dni o mniejszym ruchu sprzedaż na miejscu bywa uruchamiana, ale bez gwarancji.
Północne skrzydło pałacu, położone wzdłuż Rue de Rivoli i poświęcone Armandowi Jeanowi du Plessis, kardynałowi de Richelieu (1585–1642). Na parterze znajdziesz przede wszystkim ekspozycję rzeźby francuskiej — w tym słynne dziedzińce Cour Marly i Cour Puget — która stanowi znakomite wprowadzenie do dalszego zwiedzania. Następnie, we wschodnich częściach skrzydła rozciąga się Departament Sztuki Starożytnego Bliskiego Wschodu, obejmujący m.in. Mezopotamię i Lewant. Z kolei pierwsze piętro wypełniają zbiory francuskie i europejskie od średniowiecza po XIX wiek. Tutaj szczególny akcent jest na sztukę zdobniczą oraz apartamenty Napoleona III. Wreszcie, na drugim piętrze mieści się dział malarstwa z dziełami szkół północnoeuropejskich: francuskiej i niemieckiej z XIV–XVI wieku, niderlandzkiej z XV–XVI wieku, a także flamandzkiej i holenderskiej z XVII stulecia; uzupełniają je wybrane obrazy innych szkół europejskich z XIX wieku.
Nie musisz sama szukać wszystkich atrakcji i lokalizacji – w moim e-booku o Paryżu znajdziesz gotowy plan zwiedzania, linki, sprawdzone miejsca na jedzenie i zakupy.
Południowe skrzydło Luwru, położone wzdłuż Sekwany. Swoją nazwę zawdzięcza Dominique’owi Vivantowi Denonowi (1747–1825), pierwszemu dyrektorowi muzeum. To tutaj — przede wszystkim na poziomie 1 — znajdziesz najważniejsze galerie malarstwa włoskiego, hiszpańskiego i francuskiego, w tym Salę Stanów z Moną Lisą, a także monumentalne schody Daru z Nike z Samotraki, które prowadzą w głąb części poświęconej sztuce starożytnej Grecji. Co więcej, na tym samym poziomie mieści się również słynna Galeria Apollina, gdzie prezentowane są m.in. klejnoty koronacyjne Francji. Na parterze (poziom 0) przejdziesz z kolei przez sale rzeźby — przede wszystkim włoskiej renesansowej — oraz wybrane ekspozycje antyku (greckiego, etruskiego i rzymskiego). W zachodniej części skrzydła znajduje się też Pavillon des Sessions, czyli przestrzeń poświęcona sztuce Afryki, Azji, Oceanii i obu Ameryk. Na poziomie 2 kontynuowane są galerie malarstwa — zwłaszcza francuskiego XIX wieku — dlatego wbrew obiegowym opiniom ten poziom nie jest „pusty”, lecz pełen stałych ekspozycji.
Sully to skrzydło obejmujące najstarsze zachowane budynki pałacu, skupione wokół dziedzińca Cour Carrée. Swoją nazwę zawdzięcza Maximilienowi de Béthune, księciu de Sully (1560–1641). To właśnie tutaj — najpierw na poziomie −1 — zobaczysz wystawę o historii Luwru wraz z pozostałościami średniowiecznego zamku Karola V, które stanowią znakomite wprowadzenie do dalszego zwiedzania. Następnie, na parterze (poziom 0), rozpoczyna się trasa przez Zbiory Sztuki Egipskiej, a w sąsiednich salach prezentowana jest również sztuka starożytnego Bliskiego Wschodu (m.in. Iranu i Lewantu) oraz wybrane kolekcje sztuki greckiej, etruskiej i rzymskiej. Co więcej, na pierwszym piętrze kontynuowane są zarówno galerie egipskie, jak i greckie, dzięki czemu opowieść o starożytności rozwija się spójnie na kilku kondygnacjach. Wreszcie, na drugim piętrze znajdziesz część Wydziału Malarstwa — przede wszystkim kolekcję malarstwa francuskiego z XVII–XIX wieku — która domyka wizytę w skrzydle Sully perspektywą nowożytną.
Selfie z Mona Lisą
Kolekcja jest podzielona na osiem działów kuratorskich:
Starożytności egipskie
Dział obejmujący ponad 50 000 dzieł, zawiera artefakty z cywilizacji Nilu od 4.000 r. pne do IV wieku naszej ery. Gospodarstwa obejmują sztukę, mumie, narzędzia, odzież, biżuterię, zwoje papirusu, gry, instrumenty muzyczne i broń. Wśród kolekcji można znaleźć Kamień z Rosetty, Wielkiego Sfinksa, Siedzącego Skrybę i Szefa Króla Dżedefre.
Siedzący Skryba w Luwrze
Antyki Bliskiego Wschodu
Przedstawia przegląd wczesnej cywilizacji Bliskiego Wschodu i pierwszych osad, przed nadejściem islamu. Departament dzieli się na trzy obszary geograficzne: Lewant, Mezopotamię (Irak) i Persję (Iran). W zbiorach znajdują się takie zabytki jak Stella księcia Lashasha, 2,25-metrowy Kodeks Hammurabiego (wyświetla zasady babilońskie w widocznym miejscu, aby żaden człowiek nie mógł powoływać się na swoją niewiedzę), XVIII-wieczny mural pisma z Investiture z Zimrilim, Głowa pogrzebowa i perski Łucznicy Dariusza.
Sphinx w Luwrze
Starożytności grecka, etruska i rzymska
Dział ten przedstawia fragmenty basenu Morza Śródziemnego od neolitu do VI wieku. Tam znajdziecie Wenus z Milo, Apollo Belvedere, Damę z Auxerre, Herę z Samos.
Eksponaty, w tym ceramika, szkło, wyroby metalowe, drewno, kość słoniowa, dywan, tkaniny i miniatury, obejmują ponad 5000 prac i 1 000 odłamów.
Venus z Milo w Luwrze
Wskazówka: Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o Luwrze i innych atrakcjach Paryża, zapraszam do mojego e-booka o Paryżu, który zawiera szczegółowy przewodnik po najpiękniejszych miejscach w mieście.
Rzeźba
Rzeźby do końca XIX wieku, takie jak Umierający Niewolnik Michała Anioła i Zbuntowany Niewolnik, Daniel w Zagłębiu Lwów, Dziewica z Owernii, Zmartwychwstanie Chrystusa, Psyche odrodzona przez Pocałunek Kupidyna.
Psyche odrodzona przez Pocałunek Kupidyna
Sprawdźcie także kolekcję moich pozostałych zdjęć z działu rzeźby:
Obiekty od średniowiecza do połowy XIX wieku. Początkowa kolekcja opierała się na własności królewskiej i pracach przeniesionych z bazyliki Saint-Denis. Znajdują się tu słynne apartamenty Napoleona III, a także Nessus i Deianira oraz gobelin Maximillian’s Hunt, wazon Madame de Pompadour’s Sèvres.
Apartamenty Napoleona III’go w Luwrze
Potrzebujesz biletów na paryskie atrakcje? Z pewnością znajdziesz je tutaj:
Ta kolekcja ma ponad 7500 dzieł od XIII do 1848 roku, prawie dwie trzecie pochodzi od francuskich artystów, a ponad 1200 to Północnoeuropejskie dzieła.
Kolekcja renesansowa
Kolekcja renesansowa obejmuje arcydzieła Leonarda da Vinci, w tym Mona Lisę, Świętą Annę Samotrzeć (Dziewicę i Dzieciątko z św. Anną), Świętego Jana Chrzciciela oraz Madonnę w grocie; Caravaggia reprezentują Wróżka i Śmierć Dziewicy; z kolei malarstwo XVI‑wiecznej Wenecji ilustrują obrazy Tycjana, m.in. Koncert wiejski (Concert champêtre), Złożenie do grobu oraz Ukoronowanie cierniem.
Obejmuje prace na papierze. Początkiem kolekcji było 8 600 prac w Kolekcji Królewskiej. Zbiory są wyświetlane w Pavillon de Flore; ze względu na kruchość nośnika papieru, tylko część jest udostępniania dla publiczności w tym samym czasie.
Królewska biżuteria w Luwrze
Jest powód, dla którego Luwr jest najsławniejszym muzeum na świecie – jest pełen niesamowitych dzieł sztuki, w których każdy może znaleźć coś dla siebie. Jeśli jednak nie masz wystarczająco dużo czasu, aby go odwiedzić, po prostu obejrzyj Luwr z zewnątrz i zróbcie zdjęcia jego wspaniałym budynkom i Piramidzie, samo to jest niesamowitym przeżyciem.
Informacje praktyczne
Którędy wejść?
Najbardziej intuicyjnie: pod Piramidą (Cour Napoléon).
Najwygodniej przy deszczu i dla wózków: od strony Carrousel du Louvre (wejście podziemne, 99 rue de Rivoli).
Grupy i przewodnicy: Richelieu.
Szybkie przejście w okolicy Sekwany: Porte des Lions – sprawdź w danym dniu, bywa nieczynne.
Co zobaczyć w Luwrze (mój skrót):
Mona Lisa (Sala Denon, Salle des États), Wenus z Milo, Nike z Samotraki, Apartamenty Napoleona III, Kodeks Hammurabiego, Siedzący Skryba, Wielki Sfinks z Tanis – to „pewniaki” na pierwszą wizytę.
Plan zwiedzania i czas:
Minimum: 2–3 godziny na „greatest hits” (Denon + Sully).
Dzień „na spokojnie”: 5–6 godzin z przerwą kawową.
Najluźniej bywa w środy i piątki po 17:00 (nocne zwiedzanie do 21:00). Unikaj wtorków (muzeum zamknięte) i weekendowych poranków szczytowych.
Jak się tam dostać:
metro linia 1 przystanek Palais Royal – Musée du Louvre
metro linia 1 przystanek Louvre Rivoli
Adres:
Rue de Rivoli, 75001 Paris
Ceny:
bilet normalny 22€
bezpłatny wstęp dla wszystkich osób poniżej 18 lat i do 25 roku życia dla mieszkańców Europejskiego Obszaru Gospodarczego
Życie byłoby o wiele bardziej zabawne i pozytywne, gdyby muzyka towarzyszyła nam na każdym kroku.
Podczas Fete de la Musique w Paryżu
Ranek, idziemy do pracy i myślimy czy na pewno wyłączyliśmy prostownice i czy nie zapomnieliśmy zabrać ze sobą obiadu oraz czy dobrze ubraliśmy nasze dziecko do przedszkola, aby zaraz się nie rozchorowało. Wieczór, wracamy do domu po męczącym dniu i wcale się nam nie spieszy do codziennych obowiązków, ale w głowie są tylko myśli dotyczące rzeczy, które powinniśmy zrobić zanim pójdziemy spać. Wyobraźcie sobie, że tym czynnościom towarzyszy muzyka. Ale nie muzyka z telefonu, co chwilę się rozłączająca razem z siecią. Nie muzyka, którą tylko wy słyszycie i może czasami uśmiechacie się więcej przy znanych rytmach, ale widząc zatroskane miny innych przechodniów, wracacie myślami do własnych problemów.
A co jeśli na każdej ulicy słyszelibyśmy muzykę na żywo i grający zespół rozsiewałby pozytywną energię na wszystkich przechodniów? Ludzie nie tylko uśmiechaliby się do siebie nawzajem, ale też chętniej by sobie pomagali i mięli więcej energii na cały dzień. Brzmi utopijnie? Trochę tak, ale we Francji jest taki jeden dzień w roku, kiedy muzyka towarzyszy ludziom na każdym rogu. 21 czerwca to nie tylko Pierwszy Dzień Lata, ale także Dzień Muzyki we Francji – Fête de la Musique.
Zespół grający koło Panteonu podczas Fete de la Musique
Dzień Muzyki we Francji świętował swoją 37 rocznicę. Kiedy w październiku 1981 roku Maurice Fleuret został dyrektorem muzycznym i tanecznym w Ministerstwie Kultury Jacka Langa, postanowił wprowadzić nową koncepcję, w myśl:
„La musique sera partout et le concert nulle part” – „Muzyka będzie wszędzie a koncert nigdzie”.
Paryż, Fete de la Musique
Wywołał on rewolucję muzyczną, która swoją ideą równości wszystkich, traktowania jednakowo bez względu na pochodzenie, była także inspirującym sposobem na walkę z rasizmem. Jego idea była wszystkim czego potrzebowała ówczesna Francja:
„dźwiękowym wyzwoleniem, pijaństwem, zawrotami głowy, które są bardziej autentyczne, bardziej intymne, bardziej wymowne niż sztuka ”.
Paryż, Fete de la Musique
Kiedy w 1982 roku badania Ministerstwa Kultury wykazały, że 5 milionów osób, w tym jedna na dwie młode grają na instrumencie muzycznym, a na większości festiwali występują te same osoby, postanowiono zorganizować wydarzenie muzyczne dla tej mniejszości francuskiej. Tak właśnie powstała Fête de la Musique, a 21 czerwca, jako najdłuższy dzień w roku, został symbolicznie wybrany na datę tego wydarzenia.
Fontanna Saint Michel podczas Fete de la Musique
Czyż taki widok nie kojarzy Wam się z Paryżem?
Dzień Muzyki we Francji.
Tego dnia w całej Francji organizowane są darmowe koncerty dla szerokiej publiczności i każdy może bezpłatnie zagrać gdzie tylko ma ochotę. I rzeczywiście osobiście mogę potwierdzić, że muzyka jest wszędzie.
Pompidou w Paryżu, Fete de la Musique
Już po raz trzeci miałam okazję uczestniczyć w tym szczególnym dniu na ulicach Paryża. W tym roku udałam się do dzielnicy Saint Michel czyli okolic Notre Dame, gdzie udało mi się zobaczyć wielu artystów grających różnego typu muzykę. Jest to naprawdę wspaniałe wydarzenie, pełne pozytywnej energii. Szkoda, że tylko raz w roku można w nim uczestniczyć.
Podczas Dnia Muzyki w Paryżu
Dzień Muzyki spodobał się także innym nacjom i obecnie jest celebrowany w 120 krajach, mam nadzieję, że wkrótce także i w Polsce.
Przydatne informacje:
Co roku 21 czerwca w większości miast Francji, a przede wszystkim w każdym zakątku Paryża zobaczycie zespoły grające na żywo, wystarczy po prostu wyjść na ulicę! Istnieje także kalendarz ze szczegółowymi informacjami imprez. Tutaj strona z roku 2018.
Le Petit Palais – Mały Pałac został zbudowany, podobnie jak jego sąsiedzi – Grand Palais i Most Aleksandra III, na Wystawę Światową z 1900 roku. Jednak to miejsce zawsze było przeznaczone do celów ekspozycyjnych, a nie jak większość innych muzeów w Paryżu, które znajdują się w starożytnych rezydencjach królewskich lub dworcach kolejowych.
Posąg przy wejściu do Petit Palais, Paryż
Niewielu turystów zdaje sobie sprawę, że wejście na stałe wystawy jest bezpłatne, a pałac jest otwarty także we wtorki (kiedy Luwr lub Musee d’Orsay są zamknięte). Może to być ciekawa alternatywa na deszczowy dzień, zwłaszcza, że nie ma kolejki do wejścia, czego nie mogę powiedzieć o innych muzeach w Paryżu.
Sufit w Petit Palais, Paryż
Le Petit Palais – Mały Pałac został zaprojektowany przez Charlesa Giraul i opiera się na kształcie trapezu z czterema skrzydłami wokół półkolistego ogrodu z uroczą kawiarnią. Stało się muzeum już w 1902 roku, zaledwie dwa lata po jego budowie.
Petit Palais na zewnątrz z widokiem na ogród
„Petit Palais mieści znaczącą kolekcję dekoracyjnych malowideł ściennych i rzeźb powstałych w latach 1903-1925. Architekt Charles Girault chciał nadać budynkowi wielkość i godność oficjalnego pałacu i stworzył program prac mający na celu wysławiać Paryż, aby uczcić korzyści płynące ze sztuki. „
W muzeum Petit Palais można znaleźć bogatą kolekcję sztuki antycznej i współczesnej, a także francuskie obrazy z XIX i XX wieku oraz zabytki sztuki antycznej. Wejście na stałą ekspozycję jest bezpłatne.
Posąg w Petit Palais, Paryż
Wystawa czasowa kosztuje 13 € i zmienia się co kilka miesięcy. Zawsze warto sprawdzić obecny temat. Miałam przyjemność odwiedzić wystawę Holendrzy w Paryżu ( Les Hollandais à Paris 1789-1914) Van Gogha, Van Dongena, Mondriana i Gauguina.
Wewnątrz Le Petit Palais można zobaczyć niesamowite schody, tuż obok wejścia do wystawy tymczasowej.
Niesamowie schody w Petit Palais, Paris
Po 2 godzinach chodzenia po Małym Pałacu polecam iść do kawiarni, którą można znaleźć w prawym skrzydle, ale żeby się tam dostać, trzeba przejść przez balkon. To jedna z najbardziej uroczych kawiarni, jakie znalazłam w Paryżu!
Kawiarnia w Petit Palais, Paryż
Zwiedzanie le Petit Palais jest dobrą alternatywą na deszczowy dzień lub leniwą niedzielę. Wstęp jest darmowy, miejsce znajduje się tuż obok Pól Elizejskich i nie ma tam wielu ludzi ani kolejek do wejścia. Polecam!
Ceny:
Wystawy stałe – darmowy. Wystawy czasowe – 13€.
Godziny otwarcia:
Wtorek- niedziela 10.00 – 18.00
Jak się tam dostać:
metro linia 1 lub linia 13 przystanek Champs Elysée- Clemenceau
Sztuka współczesna zawsze budzi wiele emocji i różnych opinii – jest tyle wielbicieli, co haterów. Fundacja Louis Vuitton odzwierciedla podobne odczucia, to muzeum sztuki współczesnej otwarte w 2014 roku w Paryżu.
Budynek muzeum znajduje się pośrodku Lasku Bulońskiego (Bois de Boulogne), ogromnego parku z dużym jeziorem i innymi ogrodami w środku (jak Jardin d’Acclimatation). Według mnie lokalizacja jest idealna dla tej architektonicznej perły – w zielonej okolicy można znaleźć niesamowity szary budynek ze szklanymi panelami i schodami wodnymi.
Żagle muzeum wykonane są z 3,584 laminowanych paneli szklanych, z których każdy jest unikatowy i specjalnie zakrzywiony, aby pasował do kształtów wymyślonych przez architekta.
Pomysł na to miejsce narodził się w 2001 roku, kiedy Bernard Arnault, szef LVMH (wielkie przedsiębiorstwo, które jest odpowiedzialne za luksusowe marki, takie jak Louis Vuitton, Dior czy Bulgari), odwiedził Muzeum Guggenheima w Bilbao i nie mógł go opuścić bez spotkania z architektem budynku. Okazało się, że muzeum zostało zaprojektowane przez wielkiego amerykańskiego architekta – Franka Gehry’ego. Po spotkaniu tych dwóch Panów, nie było innej możliwości niż rozpoczęcie wspólnego projektu stworzenia podobnego miejsca w Paryżu.
Rozpoczęłam swoje zwiedzanie tego miejsca od spaceru wkoło budynku, aby zobaczyć go pod każdym kątem. Zwłaszcza, że byłam zaskoczona jego wyglądem – wcześniej, kiedy widziałam go w 2016 roku, żagle były kolorowe! Najwyraźniej usunęli te panele i pozostawili wszystko w trybie przezroczystym. Myślę, że obecny wygląd pasuje nawet bardziej do obszaru parku.
„W maju 2017 r., Marianne, francuski magazyn informacyjny, ujawnił ostateczny koszt budynku: 780milionów €.”
Dotarłam tam w sobotnie popołudnie. Kiedy kupiłam bilet, zauważyłam, że cena obejmuje również wejście do Jardin d’Acclimatation, ogrodu tuż obok. Niestety było już za późno, aby zwiedzić oba miejsca, zwłaszcza że ogród zamyka się o 18.00. Pamiętajcie, aby jechać wcześniej i cieszyć się obydwoma miejscami w jednej cenie 🙂
Wejście do muzeum jest bardzo stylowe i nowoczesne. Białe ściany i przezroczyste panele pokazują, jacy mali jesteśmy w porównaniu do budynku.
„Od czasu pierwszej wystawy emblematycznych dzieł ze swojej kolekcji, podczas inauguracji budynku zaprojektowanego przez Franka Gehry’ego w 2014 r., Fondation Louis Vuitton regularnie wystawiał różne selekcje utworów według czterech odrębnych z góry określonych kategorii: Kontemplatywny, Ekspresjonistyczny, Pop, Muzyka i Dźwięk (2014/2016) lub grupy prac z konkretnych wydarzeń poświęconych Chinom (2016) i Afryki (2017).”
Wewnątrz muzeum znajduje się 11 galerii o różnej wielkości położonych na dwóch piętrach, w sumie 41 441 metrów kwadratowych, audytorium na parterze i wielopoziomowe tarasy na imprezy i instalacje artystyczne.
Wnętrze zawiera wystawę sztuki współczesnej, tak bardzo różniącą się od palety kolorów budynku.
Na poziomie -1, gdzie znajduje się duże audytorium z niesamowitym widokiem na obszar zewnętrzny, można tam zobaczyć kwadratowe obrazy, każdy w innym unikalnym kolorze i tęczową ścianę.
Idąc na zewnątrz, uderzy nas widok fontanny wyglądającej jak schody wodne, która potrafi oczarować i na pewno zatrzyma Was tam na jakiś czas.
Wdłuż wody znajduje się również aleja z mega żółtymi panelami i wieloma małymi lustrami, na tle których można robić wspaniałe zdjęcia.
Na pozostałych piętrach znajdują się zarówno stałe, jak i współczesne ekspozycje. Najbardziej interesowała mnie niedawno otwarta wystawa „AU DIAPASON DU MONDE” japońskiej artystki Takashi Murakama („W zgodzieze światem„).
„Dzięki wielości form i materiałów reprezentowanych na tej wystawie (takich jak obrazy, rzeźby i filmy), płodna praca Takashi Murakami daje swobodę nieokiełznanej wyobraźni, nasyconej kolorami i zaludnionej przez fantastyczne stworzenia, pół-ludzi-pół- zwierzęta, łączące kulturę popularną i naukową, buddyjską ikonografię i mangę, tradycję i nowoczesność, Zachód i Wschód, techniki przodków i zaawansowaną technologię.”
Znalazłam wiele ciekawych obrazów i rzeźb w tym muzeum, ale najbardziej spodobał mi się „Pokój Kwiatów„, pomieszczenie, w którym ściany są pełne kwiatów i gdzie nie można być smutnym! To miejsce może dodać wiele kolorów do waszego życia.
Również dach ma kilka pięter skąd rozpościera się niesamowity widok na dzielnicę biznesową La Defense w Paryżu.
Fundacja Louis Vuitton odzwierciedla nowoczesne muzeum sztuki – dużą przestrzeń z niewielką ilością form artystycznych. Jednak to miejsce jest wyjątkowe – stworzone przez światowej sławy branżę modową i zaprojektowane przez wspaniałego architekta. Nie wahajcie się sprawdzić sami!
Ceny biletów:
normalny: 14€
studencki: 10€ (od 18- 26 roku życia)
ulgowy: 5€ (poniżej 18 roku życia)
darmowy wstęp dla niepełnosprawnych
Adres:
8 Avenue du Mahatma Gandhi, 75116 Paryż
Jak się tam dostać – Fundacja Luis Vuitton znajduje się pomiędzy dwoma stacjami metra:
Bazylika Sacre-Coeur powinna bez wątpienia znaleźć się na waszej liście obowiązkowych miejsc do odwiedzenia w Paryżu. Jest to nie tylko przepiękny kościół katolicki, ale także miejsce wielu pielgrzymek. Oprócz tego położona jest na wzgórzu, w najwyższym miejscu Paryża, skąd rozciąga się niesamowity widok na stolicę Francji.
Plac du Tertre obok Bazyliki Sacre Coeur
Bazylika Najświętszego Serca, zwykle nazywana po prostu Sacre-Coeur (fr. sacre- święte, coeur – serce), to nie tylko symboliczne miejce religijne, ale także polityczne.
Bazylika Sacre-Coeur nocą
Inspiracja do projektu Sacré Cœur powstała w dniu 4 września 1870 r., kiedy proklamowano Trzecią Republikę Francuską. Wraz z przemówieniem biskupa Fourniera, który przypisał klęskę francuskich żołnierzy podczas wojny francusko-pruskiej boskiej karze po podziale społeczeństwa po rewolucji francuskiej. Bazylika powstała w celu upamiętnienia poświęcenia 58 000 osób, którzy stracili życie podczas wojny.
Bazylika Sacre Coeur
Bazylika została zaprojektowana przez Paula Abadiego, który pokonał 77 innych architektów chętnych do podjęcia tego wyzwania. Budowa rozpoczęła się w 1875 roku. Ukończono ją w 1914 roku, jednak wybuch pierwszej wojny światowej uniemożliwił konsekrację, która odbyła się po zakończeniu wojny, w 1919 roku.
Ołtarz w Bazylice Sacre Coeur
Ogólny styl struktury pokazuje swobodną interpretację cech romańsko-bizantyjskich. Do budowy zastosowano biały granit, dlatego też często nazywa się ten zabytek „białą bazyliką„.
„Biała bazylika”
„Wiele elementów bazyliki symbolizuje wątki nacjonalistyczne: portyk z trzema łukami ozdobiony jest dwoma rzeźbami konnymi francuskich świętych narodowych Joanny d’Arc (1927) i królem Ludwikiem IX, wykonanymi w brązie przez Hippolyte Lefebvre; a dziewiętnastotonowy dzwon Savoyarde (jeden z najcięższych na świecie), oddany w 1895 roku w Annecy, nawiązuje do aneksji Sabaudii w 1860 roku.”
Makieta bazyliki Sacre-Coeur
Organy piszczałkowe w Bazylice Sacre-Coeur
Wielkie organy piszczałkowe znajdujące się w Bazylice Sacré-Cœur są uznawane za jedne z najbardziej znaczących w Paryżu, Francji i Europie. Zbudowane w 1898 roku, są ostatnim świetnym instrumentem zbudowanym przez znakomitego Aristide Cavaillé-Coll.
Kopuły bazyliki mają wysokość 79 metrów, a wieża północna 83 metry. W tej to wieży znajduje się najcięższy dzwon w Paryżu (19 ton), nazywany „Savoyarde„, którego serce waży 500 kg.
Widok na Paryż ze wzgórza Montmartre
Bazylika Sacre-Coeur znajduje się w 18. dzielnicy Paryża, nieco dalej od centrum, niż inne słynne zabytki. Jednak jest bardzo blisko Moulin Rouge i Ściany Kocham Cię. Dzielnica, w której się znajduje – Montmartre, jest bardzo piękna i znana. Wszędzie można znaleźć artystów sprzedających swoje obrazy lub namawiających do narysowania waszej karykatury lub portretu.
Sacre-Coeur
Oprócz tego, jeśli planujecie kupić pamiątki z Paryża, zdecydowanie powinniście to zrobić w Montmartre. Różnorodność wyboru i ilość sklepów jest niezliczona, a ceny są najlepsze!
Różowy Dom w Montmartre
Widok ze wzgórza Sacre-Coeur jest naprawdę oszałamiający – można zobaczyć cały Paryż. Polecam wziąć ze sobą kanapkę lub kupić piwo od miejscowych panów, którzy się tam kręcą i usiąść na schodach pod bazyliką, aby zatrzymać się na chwilę i spojrzeć na zapierający dech w piersiach widok, który tam znajdziecie.
Panoramiczne zdjęcie zrobione ze wzgórza Montmartre
Wszystko to można zobaczyć w Basilique du Sacré-Cœur i jej okolicach za darmo! Nie ma opłaty wstępu i proszę nie zniechęcać się kolejką, którą możecie tam zobaczyć – to tylko kontrola bezpieczeństwa, która idzie bardzo szybko.
Sacre-Coeur
Jak dojechać:
metro linia 2 – przystanek Anvers
metro linia 12 – przystanek Abbesses
Z metra można podjechać autobusem albo przejść się pieszo 🙂
Adres: 35, RUE DU CHEVALIER-DE-LA-BARRE 75018 PARIS
Le Figaro (francuska gazeta codzienna) porównał go do potwora z Loch Ness. Budynek, zaprojektowany w architekturze high-tech, znajduje się bardzo blisko Notre Dame i tuż obok jednego z najnowszych centrów handlowych w Paryżu – Les Halles.
Projekt Centrum George Pompidou został nazwany przez National Geographic „Miłością od drugiego wejrzenia”.
Centrum Pompidou – paryski potwór z Loch Ness
Wewnątrz budynku znajduje się Narodowe Muzeum Sztuki Współczesnej, które jest największym muzeum sztuki współczesnej w Europie! Na drugim piętrze znajduje się również biblioteka publiczna, w której uczniowie z całego Paryża i okolic spotykają się, aby wspólnie się uczyć.
Nazwa muzeum pochodzi od George Pompidou, prezydenta Francji z lat 70., który zainicjował budowę budynku. Muzeum zostało oficjalnie otwarte w 1977 roku przez prezydenta Valéry Giscard d’Estaing. Centrum Pompidou odwiedza miliony turystów każdego roku i mogę potwierdzić, że za każdym razem, gdy przechodzę obok, zawsze widzę długą kolejkę do wejścia.
Widok z Centrum Pompidou na Bazylikę Sacre Coeur
Centrum Pompidou znane jest na całym świecie, więc pomimo moich rozterek związanych z odwiedzeniem go (czasami mam wrażenie, że tak naprawdę nie rozumiem sztuki współczesnej), zdecydowałam się wejść do środka w 2017 roku. I była to jak najbardziej dobra decyzja! Nawet jeśli nie lubicie sztuki nowoczesnej, z piątego piętra muzeum rozciąga się niesamowity widok na Paryż. Z jednej strony widać Bazylikę Sacre Coeur, a z drugiej – Wieżę Eiffla.
Wejście do Centrum Pompidou
Muzeum ma 5 pięter, na pierwsze dwa piętra można wejść od wewnątrz budynku, ale na pozostałe trzeba użyć schodów znajdujących się na zewnątrz (nie martwcie się – są to schody elektryczne).
Widok z Centrum Pompidou na Bazylikę Sacre Coeur
Centrum Pompidou – paryski potwór.
Odwiedziłam wystawę rosyjskiej sztuki współczesnej, poniżej można zobaczyć zdjęcia niektórych obrazów i instalacji.
Szczerze mówiąc, trudno było zrozumieć znaczenie niektórych instalacji, takich jak prysznic przymocowany do ściany. Jednak, jak zawsze miło było odwiedzić nowe miejsce, a zwłaszcza zobaczyć widok z dachu budynku.
Widok na Wieżę Eiffela z Centrum Pompidou
Dodałam dużo zdjęć z tego muzeum, ale uważam, że jest to najlepszy sposób pokazania, jak wygląda Centrum Pompidou, abyście sami mogli zdecydować czy checie go zwiedzić.
Jak się tam dostać:
metro linia 1 lub 11 przystanek Hotel de Ville
metro linie 1, 4, 7, 11, 14 przystanek Chatelet
Rer A, B, D przystanek Châtelet-Les Halles
Ceny:
Bilet normalny kosztuje 14€
Godziny otwarcia:
Poniedziałek do soboty 9.00 do 19.00.
Więcej możecie dowiedzieć się na stronie oficjalnej.
Most Aleksandra III to nie tylko przejście łączące dwa brzegi Sekwany, ale także elegancki, pozłacany most z niesamowitym widokiem na każdą dzielnicę miasta i tętniącym życiem pod nim.
Jest to miejsce wielu zdjęć ślubnych, scen z filmów (na przykład filmy o Jamesie Bondzie czy ostatniej scenie Północ w Paryżu) lub teledysków takich jak Say Somethin z Mariah Carey & Snoop Dogg czy Someone Like YouAdele.
Paryż
Istnieje wiele sposobów, aby dostać się na most, powiedziałabym, że wszystkie drogi prowadzą do mostu Aleksandra III. Lokalizacja między Les Invalides (stary szpital ze złotymi kopułami, obecnie wojskowe muzeum broni), 20 minut spacerem od Wieży Eiffla (z niesamowitym widokiem na nią) oraz Dużym i Małym Pałacem tuż obok (skąd już bliziutko na Pola Elizejskie z jednej strony i Place de la Concorde z drugiej) tworzy miejsce, którego nie możesz przegapić podczas zwiedzania Paryża.
Le Pont Alexandre III in Paris
Most nazwany został na cześć cara Aleksandra III, który zawarł sojusz franko-rosyjski w 1892 r., A jego syn, Mikołaj II, położył kamień węgielny w październiku 1896 r. Z tego powodu mieści on herby Francji i imperium rosyjskiego.
„W ten sposób powstał bardzo niski 40-metrowy most o długości 107,5 metra i wysokości zaledwie 6 metrów.”
Le Pont Alexandre IIIzostał zaprojektowany przez architektów Josepha Cassien-Bernarda i Gastona Cousina na Wystawę Światową organizowaną w 1900 roku.
Most Aleksandra III, widok z drogi pod mostem, która jest częstym miejscem spotkań Paryżan
Przejście przez most raz nie wystarczy. Należy go dobrze obejrzeć z każdej strony, każdego rogu i każdego kierunku. Jest pełen niesamowitych posągów nimf, lwów, cherubinów, syren i przechodząc za każdym razem można zauważyć coś nowego.
Pomiędzy cherubinami na moście
„Na każdym końcu Mostu Aleksandra III znajdują się duże pozłacane posągi na 17-metrowych filarach, a każdy z nich został stworzony przez innego artystę”.
Most Aleksandra III widziany z Mostu Invalides
To wspaniałe miejsce kryje więcej tajemnic, niż można się spodziewać. Przejście pod mostem to tętniące życiem, zatłoczone miejsce spotkań wielu paryżan, którzy przyjeżdżają tam, by spędzić czas z przyjaciółmi i rodziną. Można przynieść napoje i przekąski lub zjeść posiłek w restauracji na świeżym powietrzu. Bary na łodziach, dobra muzyka i niesamowity widok na most to idealne miejsce na spędzenie niedzielnego popołudnia.
Na przejściu pod mostem
To także miejsce wielu wydarzeń. W zeszłym roku miałam przyjemność uczestniczyć w obchodach 14 lipca, narodowego dnia Francji, i zobaczyć paradę wojskową, która przeszła z Pól Elizejskich przez most Aleksandra III. Przede mną przeszło wielu policjantów i żołnierzy w kolorowych ubraniach i z różnymi rodzajami broni. Byłam w stanie zobaczyć ich z bliska i zrobić ładne zdjęcia i filmy. Nie mogę się doczekać, aby to powtórzyć w tym roku!
Parada wojskowa na Dzień Niepodległości Francji na Moście Aleksandra III
Le Pont Alexandre III to jeden z najpiękniejszych mostów na świecie. Jest często wybierany przez znanych artystów do filmów, teledysków i zdjęć, więc upewnijcie się, aby zobaczyć go na własne oczy!
Jak się tam dostać:
metro linia 13 – przystanek Invalides
metro linia 12 – przystanek Assemblée Nationale
20 min spacerem od Wieży Eiffla
Most jest otwarty cały czas, a wstęp oczywiście darmowy.
Poniżej teledysk Adele „Someone like you” nakręcony na Moście Aleksandra III:
Le Panthéon to wspaniałe arcydzieło architektoniczne położone tuż obok Uniwersytetu Sorbony, naprzeciwko słynnego Ogrodu Luksemburskiego i niedaleko Notre Dame.
Jednak lokalizacja jest zarówno dobra, jak i zła dla tego mauzoleum. Z pewnością większość turystów widziała je z zewnątrz, gdyż będąc w centrum wielu innych turystycznych miejsc, nie można go przegapić. Niestety często ludzie decydują się nie wchodzić do tego dawnego kościoła i zamiast tego odwiedzić inne, bardziej znane miejsca.
Panteon – grób Marii Skłodowskiej
Przez wiele miesięcy wahałam się czy wejść do środka Panteonu, nie byłam pewna czy jest wart 9 €. Kiedy wreszcie zdecydowałam się, zaskoczyła mnie architektura i sztuka, która znajduję się wewnątrz.
Panteon – grób Marii Skłodowskiej
W 1774 r. król Ludwik XV, w obliczu śmiertelnej choroby, o odzyskanie sił poprosił Świętą Genowefę, główną patronkę Paryża. Kiedy wyzdrowiał, postanowił zbudować świątynię poświęconą tej świętej. Budynek służył jako kościół przez wiele lat, ale w 1885 roku świątynia została zdesakralizowana, a wszystkie chrześcijańskie symbole usunięte. Od tego czasu miejsce to stało się mauzoleum słynnych francuzów.
„Panteon zbudowany jest jak krzyż grecki: nawa główna, prezbiterium i dwa transepty są mniej więcej równe, jest to wczesny przykład neoklasycyzmu z fasadą wzorowaną na Panteonie w Rzymie”.
Zabytek ma jedno piętro z posągami oraz piwnicę, w której znajdują się krypty. Główna rzeźba Panteonu, La Convention Nationale, stoi w miejscu, które kiedyś było ołtarzem. Pośrodku stoi Marianna, symbol Francji, po jej prawej stronie żołnierze, a po lewej członkowie Konwentu Narodowego. To Narodowa Konwencja zarządziła egzekucje Ludwika XVI i jego żony Marii Antoniny w 1793 roku.
Panteon
W każdym rogu Panteonu znajdziecie wiele rzeźb, poniżej hołd dla oratorów i polityków zwanych mężami stanu i generałami. Pomnik jest imponujący, zwłaszcza, że zdopracowano każdy najmniejszy szczegół.
Rzeżby w Panteonie
Jednak w Panteonie największą uwagę przyciąga wahadło Foucaulta, proste urządzenie nazwane od nazwiska francuskiego fizyka Léona Foucaula, które było eksperymentem demonstrującym obrót Ziemi.
Foucault Pendulum w Panteonie
„Zarówno na biegunie północnym jak i południowym, płaszczyzna oscylacji wahadła pozostaje stała względem odległych mas wszechświata, podczas gdy Ziemia obraca się pod nim, wykonując jeden sizerealny dzień, aby zakończyć rotację. Tak więc, w stosunku do Ziemi, płaszczyzna oscylacja wahadła na biegunie północnym podlega pełnemu obrotowi w prawo w ciągu jednego dnia, wahadło na biegunie południowym obraca się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.”
Na szerokości geograficznej Paryża pełny cykl precesji trwa nieco poniżej 32 godzin, więc po jednym dniu gwiazdowym samolot oscylacyjny obrócił się o nieco ponad 270 stopni.
Wewnątrz można także zobaczyć model Panteonu, który wygląda dokładnie jak oryginał, tylko jest jego mniejszą wersją.
Makieta Panteonu w Paryżu
W kryptach Panteonu w Paryżu pochowani są znani Francuzi. Wśród 76 mężczyzn znajdują się: Voltaire, Rousseau, Victor Hugo, Émil Zola, Aleksander Dumas. Przez wiele lat w Panteonie była tylko jedna kobieta, podwójna laureatka nagrody Nobla i nasza rodaczka Maria Skłodowska-Curie. Od niedawna to sie zmieniło i dołączyły do jej grona kolejne 4 kobiety.
Jeśli także wahacie się czy odwiedzić to mauzoleum, pamiętajcie, że jest to wyjątkowe miejsce ze wspaniałą architekturą, wahadłemFoucaulta pokazującym, że Ziemia krąży wokół własnej osi i kryptami wpływowych ludzi.
Informacje:
Bilety: 9€
Godziny otwarcia: codziennie od 9.00 rano to 18.00
Jak się tam dostać:
metro linia 1 przystanek station – Cardinal Lemoine
Używamy plików cookies w celu optymalizacji naszej witryny i naszych serwisów.
Funkcjonalne
Zawsze aktywne
Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.
Preferencje
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.
Statystyka
Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do celów statystycznych.Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do anonimowych celów statystycznych. Bez wezwania do sądu, dobrowolnego podporządkowania się dostawcy usług internetowych lub dodatkowych zapisów od strony trzeciej, informacje przechowywane lub pobierane wyłącznie w tym celu zwykle nie mogą być wykorzystywane do identyfikacji użytkownika.
Marketing
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest wymagany do tworzenia profili użytkowników w celu wysyłania reklam lub śledzenia użytkownika na stronie internetowej lub na kilku stronach internetowych w podobnych celach marketingowych.
