Archiwa tagu: Paryż co zwiedzać

Ogrody Wersalskie – czyli jak Ludwik XIV podporządkował sobie naturę

O ile budowa Pałacu Wersalskiego była całkiem prostym zadaniem dla takiego władcy jak Ludwik XIV, o tyle podporządkowanie 800 ha natury to nie lada wyzwanie.

Oś główna parku w Wersalu

Plan powstania parku wraz z przepięknymi ogrodami został powierzony architektowi André Le Nôtre, a prace rozpoczęły się w 1660 roku.

Geometryczne formy w Ogrodach Wersalskich

Każdy element królewskiego ogrodu został staranne zaplanowany, a cała sceneria wyreżyserowana.

Parter kwiatowy na górnym tarasie, Wersal

Do parku wersalskiego można wejść za darmo o ile nie zwiedza się pałacu. Według mnie jest to całkiem ciekawa perspektywa, aby wybrać się do ogrodów innego dnia niż do Pałacu Wersalskiego, gdyż kolejka do wejścia oraz samo zwiedzanie apartamentów może być męczące. Jeśli dodamy do tego spokojne przejście parku pieszo, rośnie to do rangi ciężkiego zadania, a przecież ogrody powstały dla przyjemności ich odwiedzających. 

Jeśli zdedycujesz się wejść również do Pałacu to bilet możesz kupić tutaj.

Budynki pałacowe z główną komnatą Ludwika XIV, Wersal

Po przekroczeniu bramek bezpieczeństwa, znajdziemy się na placu głównym Place d’Armes. Stamtąd należy udać się na lewo i po przejściu przez dziedziniec, wejdziemy do kompleksu ogrodowego.

Posągi w Ogrodach Wersalskich

Naszym oczom ukażą się ogrody, a kontynuując dalej prosto, możemy zwiedzić cały park i dotrzeć do prywatnych pałaców Marii Antoniny – Małego i Dużego Trianonu (wejście płatne). 

Grand Trianon, Ogrody w Wersalu

Ogrody Wersalskie to pierwowzór jardin à la français, tak zwanego ogrodu francuskiego opartego na geometrycznych formach, przystrzyżonych w fantazyjne formy żywopłotach oraz przepięknych fontannach. Ukazują one idealne połączenie roślinności, architektury i rzeźby. 

Rzeźby przy fontannie w Ogrodach Wersalskich

„Ludwik XIV był dumny ze swojego ogrodu i miał ku temu powody. Znajdowały się w nim gaje, baseny, partery, kanały, fontanny oraz rzeźby. W 1669 roku posadzono w ogrodzie osiemdziesiąt tysięcy kasztanowców, świerków, grabów, dębów oraz wiązów. Dla nawodnienia takiej liczby roślin potrzeba było masy urządzeń kanalizacyjno-nawadniających, a ich długość rozciągała się na przestrzeni sześćdziesięciu kilometrów. Wykorzystywano około dwustu pomp do tłoczenia wody z Sekwany.”

Fontanna Latony, Ogrody Wersalskie

W ogrodach wersalskich można spędzić cały dzień przechadzając się dróżkami, odpoczywająć przy stawach czy jedząc obiad w kawiarni w parku. Oczywiście odpowiednia pogoda sprzyja odkrywaniu tego miejsca. Latem, kiedy wszystko kwitnie i roślinność dopełnia urok tego miejsca, jest piękniej niż zimą. Jednakże odwiedzając Paryż w zimniejszych miesiącach, również polecam wybranie się do wersalskich ogrodów, gdyż wtedy otacza je tajemnicza atmosfera.

Restauracja w Ogrodach Wersalskich

Czy wiesz, że w Parku w Wersalu znajduje się 50 fontann i 200 000 drzew?

Fontanna Apolla w Ogrodzie w Wersalu

Zapraszam także na post o Pałacu Wersalskim.

Przydatne informacje

Godziny otwarcia:

  • sezon letni 09:00 – 18:30
  • sezon zimowy09:00 do 17:30

Jak dojechać:

  • Pociąg podmiejski Rer C przystanek – Versailles-Rive Gauche
  • Pociąg linii SNCF przystanek – Versailles-Rive Droite

CENY:

  • Ogrody- wejście darmowe
  • Bilet zwykły 18€ – wejście do pałacu oraz ogrodów
  • Bilet z wejściem do pałacu, ogrodów oraz Tranionu 23€ 
  • Bilet do samego Trianonu 12€ 

Więcej informacji o biletach na oficjalnej stronie

Adres 

Place d’Armes, 78000 Versailles

Pałac Wersalski – dlaczego należy do największych atrakcji Francji

Odwiedzany przez 10 milionów ludzi rocznie, podparyski Wersal jest jedną z największych atrakcji turystycznych we Francji. Nawet w mroźne dnie, ciężko trafić na brak kolejek, w których trzeba zazwyczaj stać ponad godzinę, a często nawet dłużej. Dlaczego ten pałac jest tak interesujący i przyciąga tak wielu turystów? Pałac Wersalski – dlaczego należy do największych atrakcji Francji

Na dziedzińcu Pałacu Wersalskiego

Początki Wersalu

Za panowania Ludwika XIII Wersal było małą wioską, gdzie król przybywał na polowania w okolicznych lasach. Natomiast jego syn, Ludwik XIV, zakochał się z tym miejscu i postanowił wybudować tam rezydencję królewską. Jednak nie był to jedyny powód. Zaraz po odwiedzinach zamku Vaux-le-Vicomte, który należał do wysokiej rangi urzędnika, Nicolasa Fouqueta, zrodził się pomysł realizacji lepszego pałacu. Król po prostu pozazdrościł przepięknej rezydencji swojego podwładnego i nie tylko zlecił budowę lepszego miejsca, ale także aresztował urzędnika.

Kaplica w Wersalu

Prace rozpoczęto w 1661 roku przebudowując istniejący zamek na mały pałac oraz urządzając park. Jednak kiedy król świętował otwarcie nowej rezydencji, a dworzanie nadal uważali ją jedynie za wiejską posiadłość, Ludwik XIV zdecydował o całkowitej przebudowie pałacu. Miał powstać bajeczny Pałac Słońca (Palais du Soleil) i uczynić go Królem Słońca (Roi Soleil). 

Pałac w Wersalu

Budynki zaprojektowali architekci królewscy Louis Le Vau i Jules Hardouin-Mansart, natomiast wnętrza Charles Le Brun, a André Le Nôtre odpowiedzialny był za ogrody.

Komnata Króla Ludwika XVI

Architektura Wersalu

Wersal jest jedną z najznakomitszych budowli baroku i stanowił inspirację dla architektów wielu innych podobnych miejsc powstałych w późniejszych latach. Przed pałacem znajduje się półkolisty plac (Place d’Armes ) liczący 6 ha, o podstawie 350 m oraz szerokości 220 m

Posąg Króla Ludwika XVI

„Pałac posiada trzy dziedzińce: Cour des Ministres (Dziedziniec Ministrów), Cour Royale (Dziedziniec Królewski) z konnym posągiem Ludwika XIV i Cour de Marbre (Dziedziniec Marmurowy) z częścią zabudowań stanowiących część zameczku myśliwskiego Ludwika XIII z białego kamienia i czerwonej cegły.”

Pałac w Wersalu

20 lat po rozpoczęciu budowy pałac z 2 tys. okien, z 700 komnatami,1200 kominkami i 67 klatkami schodowymi był gotowy do zamieszkania. Stał się oficjalną rezydencją króla Francji w 1682 roku i przejął niejako rolę stolicy kraju. Zamieszkany przez wielu dworzan, był wygodny jedynie dla królewskiej pary. Reszta mieszkańców pałacu musiała zadowolić się spaniem w garderobach czy na pryczach. 

Komnata Królowej w Pałacu w Wersalu

Maria Antonina w Wersalu

Wersal słynie z przepychu, bogatych wnętrz oraz przepięknego ogrodu. Jednak my utożsamiamy go także z powodu najbardziej znanej i kontrowersyjnej osobistości, która go zamieszkiwała – Marii Antoniny. Kiedy w 1774 roku siedemnastoletnia królowa wystąpiła u boku Ludwika XVI-go, ukazała światu olśniewiające wnętrza pałacu. To dla Marii Antoniny król wzniósł dwa pałace Grand i Petit Trianon w samym środku Ogrodów Wersalskich (zapraszam na mój artykuł o ogrodach). Miałam okazję przeczytać jedną z książek trylogii Juliet Grey o tej monarchini, którą serdecznie polecam. 

Sala Luster w Pałacu w Wersalu

„Królowie Francji mieszkali w Wersalu do 1789 r., kiedy wybuchła rewolucja francuska. Wzburzony lud zgilotynował wówczas Ludwika XVI i Marię Antoninę, Wersal stał się celem grabieży. Pałac przed ruiną uratował Napoleon. W 1833 r. król Ludwik Filip urządził w nim Muzeum Historii Francji.”

Posąg w Pałacu w Wersalu

Kilka ciekawostek o Pałacu Wersalskim.

  • Największa w pałacu jest Sala Lustrzana, w której znajduje się 357 ogromnych luster od podłogi do sufitu.
Sala Luster w Pałacu w Wersalu
  • Sala Luster w Pałacu w Wersalu
  • Wszystkie materiały i dekoracje wykorzystane do budowy pałacu są 100 % francuskie.
  • To tutaj podpisano traktat wersalski kończący I wojnę światową.
  • W pałacu panował problem z kanalizacją i brzydko pachniało. 
  • Nawet garnki w pałacu wykonane były ze srebra. 
Pałac w Wersalu
  • Część mebli wersalskich zostało sprzedanych na aukcji i zakupili je władcy brytyjscy. Meble znajdują się w Pałacu Buckingham.
  • Miejsce obecnego zakupu biletów było budynkiem mieszkalnym ministrów francuskich.
  • W Wersalu znajduje się 5000 mebli oraz 6000 obrazów
Sala z obrazami w Pałacu w Wersalu
  • Król Ludwik XVI miał 200 sług, a zadaniem niektórych było po prostu opróżnianie jego toalety.
  • Pałac ma ponad 67 tys. metrów kwadratowych.
  • 36 000 pracowników budowało pałac i ogrody.
  • Złota brama pałacu wersalskiego została wymieniona w 2008 roku, gdyż orginalną bramę zniszczono podczas rewolucji francuskiej. Replikę zdobi 100 000 złotych liści o wartości 5 milionów euro
  • Pałac można zwiedzać z audio przewodnikiem dostępnym także w języku polskim
Komnata Królowej w Pałacu w Wersalu

Przydatne informacje

Pamiętajcie!

Po przejściu pierwszych bramek bezpieczeństwa trzeba iść w lewo, aby kupić bilety. Jeśli będą kolejki do kas, w tym samym budynku znajdują się maszyny samoobsługowe, do których zazwyczaj nie ma kolejek, ale tam możliwa jest  płatność jedynie kartą. Po zakupie biletu należy iść do kolejki do wejścia, która znajduje się na zewnątrz.

Przeczytaj także artykuł o Ogrodach Wersalskich.

Godziny otwarcia:

  • sezon letni 09:00 – 18:30
  • sezon zimowy09:00 do 17:30

Jak dojechać:

  • Pociąg podmiejski Rer C przystanek – Versailles-Rive Gauche
  • Pociąg linii SNCF przystanek – Versailles-Rive Droite

CENY:

  • Zwykły bilet -18€ – wejście do pałacu oraz ogrodów
  • Bilet z wejściem do pałacu, ogrodów oraz Tranionu 23€ 
  • Bilet do samego Trianonu 12€ 

Bilety kupisz tutaj.

Adres 

Place d’Armes, 78000 Versailles

Luwr – największe muzeum na świecie

Luwr

Nie znam osoby, która by nie słyszała o Luwrze. Luwr – największe muzeum na świecie słynie nie tylko ze swoich zbiorów, ale także z pięknej Piramidy i znajdujących się obok Jardin du Tuileries. To miejsce jest obowiązkowe na liście każdego turysty odwiedzającego stolicę Francji. Słynne z Mona Lisy i innych obrazów Da Vinci, jak również ze starożytnych kolekcji Grecji i Egiptu, to muzeum ma 380 000 obiektów i jest odwiedzane przez ponad 10 milionów ludzi każdego roku.

Bilety do Luwru, które zapewnią się szybkie wejście bez kolejki kupisz tutaj.

Luwr, Pawilon Richelieu

Luwr jest tak wielki, że trudno go zwiedzić w całości. Jeśli chciałbyś spędzić 30 sekund przy każdym obiekcie, potrzebowałbyś 100 dni na obejrzenie wszystkich dzieł sztuki! Mimo że podzielono go na 3 części, nadal każda część jest znacznie większa niż większość muzeów. Na 73 000 metrów kwadratowych można znaleźć obiekty od prehistorii do XXI wieku.

Luwr

Muzeum w Luwrze zostało zbudowane w 1190 roku, aby służyć jako twierdza obronna. Po dwóch wiekach przekształcono je w rezydencję królewską dla 20 kolejnych władców Francji. W XVII wieku dwór królewski został przeniesiony do Wersalu i zdecydowano, że Luwr zostanie przekazany artystom. Wreszcie, w 1793 roku, muzeum zostało otwarte. Początkowe kolekcje to obiekty królewskie i skonfiskowana własność kościelna.

Piramida w Luwrze od drugiej strony

„Kolekcja została powiększona za czasów Napoleona, a muzeum zostało przemianowane na Musée Napoléon, ale po abdykacji Napoleona wiele dzieł skonfiskowanych przez jego armie powróciło do swoich pierwotnych właścicieli, a kolekcja została jeszcze zwiększona za panowania Ludwika XVIII i Karola X.  Podczas Drugiego Cesarstwa Francuskiego, muzeum zyskało 20 000 sztuk, a od III Rzeczypospolitej stale rośnie dzięki datkom i darowiznom.”

Apartamenty Napoleona III’ego w Luwrze

W 1983 r. francuski prezydent François Mitterrand zaproponował plan odnowienia muzeum. Architekt I. M. Pei zaprojektował projekt szklanej piramidy na dziedzińcu głównym, Cour Napoléon. Piramida powstała w 1985 roku. Druga faza planu Wielkiego Luwru, Odwrócona Piramida, została ukończona w 1993 roku.

Widok z Luwru

Zawsze jest duża kolejka, aby wejść do muzeum, więc przygotuj się na co najmniej 40 minut czekania przed wejściem do holu, gdzie można kupić bilety. Można również dostać bilety online za 2 € więcej niż normalny bilet, ale pozwoli to zaoszczędzić dużo czasu -kolejka dla osób, którzy już mają bilety jest znacznie krótsza. Na stronie internetowej Luwru znajdzie gwarancję czekania nie dłużej niż 30 minut z tym biletem. Po wejściu do środka pod szklaną piramidą znajdziesz informacje, kasy biletowe, kawiarnie, butiki z pamiątkami i wejścia do trzech pawilonów:

  • Richelieu, północne skrzydło pałacu przy ulicy Rivoli, poświęcone Armandowi Jean Richelieu (1585-1642) . Na parterze znajduje się ekspozycja francuskiej rzeźby. Wschodnie przestrzenie zajmowane są przez Departament Sztuki Starożytnego Bliskiego Wschodu (Mezopotamię i Lewant). Pierwsze piętro wypełniają dzieła francuskie i europejskie od średniowiecza do XIX wieku. Na drugim piętrze znajduje się dział malarski z dziełami francuskimi i niemieckimi z XIV-XVI wieku, obiektami z XV-XVI wiecznej Holandii , XVII-wiecznymi obrazami flamandzkimi i holenderskimi, a także innymi obrazami europejskimi z XIX wieku.
Francuskie posągi z XVII wieku
  • Denon, południowe skrzydło pałacu położone nad Sekwaną. Dedykowane Dominique Vivant, Baron Denon (1747-1825) . Mieści zbiory egipskie z okresu rzymskiego i przedklasycznej sztuki greckiej oraz rzeźbę europejską z XI-XVI wieku. Na parterze rzeźba europejska z XVII-XIX wieku, kolekcja sztuki etruskiej i rzymskiej. W części zachodniej wystawa prac z Azji, Afryki, Oceanii i obu Ameryk. Na pierwszym piętrze Galeria Apollo z insygniami koronacyjnymi Bourbona, obok klatki schodowej z Nike z Samotraki. Resztę Denon zajmują galerie obrazów włoskich, hiszpańskich i francuskich (dzieła wielkoformatowe). Na drugim piętrze Denon nie ma stałych wystaw.
Obrazy Giovanni Bellini w Luwrze
  • Sully, który obejmuje najstarsze zachowane budynki pałacu, skupione wokół Cour Caree – wewnętrznego dziedzińca. Ta część poświęcona jest Maximilien de Béthune de Sully (1560-1641) z wystawą o historii Luwru, pozostałościami średniowiecznego zamku Karola V i przejściem do wystawy egipskiej sztuki, która znajduje się na parterze. Na parterze znajdują się także ekspozycje działów sztuki starożytnego Bliskiego Wschodu (sztuka Iranu i Lewantu) oraz starożytnego Rzymu i sztuki greckiej, a także etruskiej. Na pierwszym piętrze znajduje się kontynuacja zbiorów egipskich i greckich. Na drugim piętrze znajduje się część Wydziału Malarstwa – kolekcja obrazów francuskich z XVII-XIX wieku.
Selfie z Mona Lisą

Kolekcja jest podzielona na osiem działów kuratorskich:

  • Starożytności egipskie – Dział obejmujący ponad 50 000 dzieł, zawiera artefakty z cywilizacji Nilu od 4.000 r. pne do IV wieku naszej ery. Gospodarstwa obejmują sztukę, mumie, narzędzia, odzież, biżuterię, zwoje papirusu, gry, instrumenty muzyczne i broń. Wśród kolekcji można znaleźć Kamień z Rosetty, Wielkiego Sfinksa, Siedzącego Skrybę i Szefa Króla Dżedefre.
Siedzący Skryba w Luwrze
  • Antyki Bliskiego Wschodu – przedstawia przegląd wczesnej cywilizacji Bliskiego Wschodu i pierwszych osad, przed nadejściem islamu. Departament dzieli się na trzy obszary geograficzne: Lewant, Mezopotamię (Irak) i Persję (Iran). W zbiorach znajdują się takie zabytki jak Stella księcia Lashasha, 2,25-metrowy Kodeks Hammurabiego (wyświetla zasady babilońskie w widocznym miejscu, aby żaden człowiek nie mógł powoływać się na swoją niewiedzę), XVIII-wieczny mural pisma z Investiture z Zimrilim, Głowa pogrzebowa i perski Łucznicy Dariusza.
Sphinx w Luwrze
  • Starożytności grecka, etruska i rzymska – dział ten przedstawia fragmenty basenu Morza Śródziemnego od neolitu do VI wieku. Tam znajdziecie Wenus z Milo, Apollo Belvedere, Damę z Auxerre, Herę z Samos.
Nike z Samotraki w Luwrze
  • Sztuka Islamu – eksponaty, w tym ceramika, szkło, wyroby metalowe, drewno, kość słoniowa, dywan, tkaniny i miniatury, obejmują ponad 5000 prac i 1 000 odłamów.
Venus z Milo w Luwrze
  • Rzeźba – rzeźby do końca XIX wieku, takie jak Umierający Niewolnik Michała Anioła i Zbuntowany Niewolnik, Daniel w Zagłębiu Lwów, Dziewica z Owernii, Zmartwychwstanie Chrystusa, Psyche odrodzona przez Pocałunek Kupidyna.
Psyche odrodzona przez Pocałunek Kupidyna

Sprawdźcie także kolekcję moich pozostałych zdjęć z działu rzeźby:

  • Sztuka dekoracyjna – obiekty od średniowiecza do połowy XIX wieku. Początkowa kolekcja opierała się na własności królewskiej i pracach przeniesionych z bazyliki Saint-Denis. Znajdują się tu słynne apartamenty Napoleona III, a także Nessus i Deianira oraz gobelin Maximillian’s Hunt, wazon Madame de Pompadour’s Sèvres.
Apartamenty Napoleona III’go w Luwrze
  • Obrazy – ta kolekcja ma ponad 7500 dzieł od XIII do 1848 roku, prawie dwie trzecie pochodzi od francuskich artystów, a ponad 1200 to Północnoeuropejskie dzieła.
  • „Kolekcja renesansowa obejmuje Mona Lisę Leonarda da Vinci, Dziewicę i Dzieciątko z Anną, św. Janem Chrzcicielem i Madonną Skał, Caravaggio jest reprezentowany przez Wróżkę i Śmierć Dziewicy z XVI-wiecznej Wenecji, oraz Koncertowy Champetre Tycjana, Złożenie do grobu i Koronacja z cierniami.”
Mona Lisa w Luwrze
  • Wydruki i rysunki – obejmuje prace na papierze. Początkiem kolekcji było 8 600 prac w Kolekcji Królewskiej. Zbiory są wyświetlane w Pavillon de Flore; ze względu na kruchość nośnika papieru, tylko część jest udostępniania dla publiczności w tym samym czasie.
Królewska biżuteria w Luwrze

Jest powód, dla którego Luwr jest najsławniejszym muzeum na świecie – jest pełen niesamowitych dzieł sztuki, w których każdy może znaleźć coś dla siebie. Jeśli jednak nie masz wystarczająco dużo czasu, aby go odwiedzić, po prostu obejrzyj Luwr z zewnątrz i zróbcie zdjęcia jego wspaniałym budynkom i Piramidzie, samo to jest niesamowitym przeżyciem.

Informacje praktyczne

Jak się tam dostać:

  • metro linia 1 przystanek Palais Royal – Musée du Louvre
  • metro linia 1 przystanek Louvre Rivoli

Adres:

Rue de Rivoli, 75001 Paris

Ceny:

  • bilet normalny 15€
  • bilet online 17€ (gwarantujący wejście w mniej niż 30 minut)
  • bezpłatny wstęp dla wszystkich osób poniżej 18 lat i do 25 roku życia dla mieszkańców Europejskiego Obszaru Gospodarczego
  • kup bilety tutaj

Godziny otwarcia:

  • Poniedziałek, czwartek, sobota, niedziela 9:00-18:00
  • Środa, piątek 9:00 do 21: 45 
  • Wtorek – zamknięte

Więcej informacji na oficjalnej stronie internetowej Luwru.

Le Petit Palais – Mały Pałac w Paryżu – darmowe muzeum z uroczą kawiarnią

Le Petit Palais – Mały Pałac został zbudowany, podobnie jak jego sąsiedzi – Grand Palais i Most Aleksandra III, na Wystawę Światową z 1900 roku. Jednak to miejsce zawsze było przeznaczone do celów ekspozycyjnych, a nie jak większość innych muzeów w Paryżu, które znajdują się w starożytnych rezydencjach królewskich lub dworcach kolejowych.

Posąg przy wejściu do Petit Palais, Paryż

Niewielu turystów zdaje sobie sprawę, że wejście na stałe wystawy jest bezpłatne, a pałac jest otwarty także we wtorki (kiedy Luwr lub Musee d’Orsay są zamknięte). Może to być ciekawa alternatywa na deszczowy dzień, zwłaszcza, że nie ma kolejki do wejścia, czego nie mogę powiedzieć o innych muzeach w Paryżu.

Sufit w Petit Palais, Paryż

Le Petit Palais – Mały Pałac został zaprojektowany przez Charlesa Giraul i opiera się na kształcie trapezu z czterema skrzydłami wokół półkolistego ogrodu z uroczą kawiarnią. Stało się muzeum już w 1902 roku, zaledwie dwa lata po jego budowie.

Petit Palais na zewnątrz z widokiem na ogród

„Petit Palais mieści znaczącą kolekcję dekoracyjnych malowideł ściennych i rzeźb powstałych w latach 1903-1925. Architekt Charles Girault chciał nadać budynkowi wielkość i godność oficjalnego pałacu i stworzył program prac mający na celu wysławiać Paryż, aby uczcić korzyści płynące ze sztuki. „

W muzeum Petit Palais można znaleźć bogatą kolekcję sztuki antycznej i współczesnej, a także francuskie obrazy z XIX i XX wieku oraz zabytki sztuki antycznej. Wejście na stałą ekspozycję jest bezpłatne.

Posąg w Petit Palais, Paryż

Wystawa czasowa kosztuje 13 € i zmienia się co kilka miesięcy. Zawsze warto sprawdzić obecny temat. Miałam przyjemność odwiedzić wystawę Holendrzy w ParyżuLes Hollandais à Paris 1789-1914) Van Gogha, Van Dongena, Mondriana i Gauguina.

Wewnątrz Le Petit Palais można zobaczyć niesamowite schody, tuż obok wejścia do wystawy tymczasowej.

Niesamowie schody w Petit Palais, Paris

Po 2 godzinach chodzenia po Małym Pałacu polecam iść do kawiarni, którą można znaleźć w prawym skrzydle, ale żeby się tam dostać, trzeba przejść przez balkon. To jedna z najbardziej uroczych kawiarni, jakie znalazłam w Paryżu!

Kawiarnia w Petit Palais, Paryż

Zwiedzanie le Petit Palais jest dobrą alternatywą na deszczowy dzień lub leniwą niedzielę. Wstęp jest darmowy, miejsce znajduje się tuż obok Pól Elizejskich i nie ma tam wielu ludzi ani kolejek do wejścia. Polecam!

Ceny:

Wystawy stałe – darmowy.
Wystawy czasowe – 13€.

Godziny otwarcia:

Wtorek- niedziela 10.00 – 18.00

Jak się tam dostać:

  • metro linia 1 lub linia 13 przystanek Champs Elysée- Clemenceau
  • RER C przystanek Invalides

Adres:

Avenue Winston Churchill
75008 Paris

Dowiedz się więcej na oficjalnej stronie.

#petitpalais #muzeawparyzu #darmowemiejscawparyzu

Bazylika Sacre-Coeur – wspaniały zabytek z widokiem na cały Paryż

Bazylika Sacre-Coeur powinna bez wątpienia znaleźć się na waszej liście obowiązkowych miejsc do odwiedzenia w Paryżu. Jest to nie tylko przepiękny kościół katolicki, ale także miejsce wielu pielgrzymek. Oprócz tego położona jest na wzgórzu, w najwyższym miejscu Paryża, skąd rozciąga się niesamowity widok na stolicę Francji.

Plac du Tertre obok Bazyliki Sacre Coeur

Bazylika Najświętszego Serca, zwykle nazywana po prostu Sacre-Coeur (fr. sacre- święte, coeur – serce), to nie tylko symboliczne miejce religijne, ale także polityczne.

Bazylika Sacre-Coeur nocą

Inspiracja do projektu Sacré Cœur powstała w dniu 4 września 1870 r., kiedy proklamowano Trzecią Republikę Francuską. Wraz z przemówieniem biskupa Fourniera, który przypisał klęskę francuskich żołnierzy podczas wojny francusko-pruskiej boskiej karze po podziale społeczeństwa po rewolucji francuskiej. Bazylika powstała w celu upamiętnienia poświęcenia 58 000 osób, którzy stracili życie podczas wojny.

Bazylika Sacre Coeur

Bazylika została zaprojektowana przez Paula Abadiego, który pokonał 77 innych architektów chętnych do podjęcia tego wyzwania. Budowa rozpoczęła się w 1875 roku. Ukończono ją w 1914 roku, jednak wybuch pierwszej wojny światowej uniemożliwił konsekrację, która odbyła się po zakończeniu wojny, w 1919 roku.

Ołtarz w Bazylice Sacre Coeur

Ogólny styl struktury pokazuje swobodną interpretację cech romańsko-bizantyjskich.  Do budowy zastosowano biały granit, dlatego też często nazywa się ten zabytek „białą bazyliką„.

„Biała bazylika”

„Wiele elementów bazyliki symbolizuje wątki nacjonalistyczne: portyk z trzema łukami ozdobiony jest dwoma rzeźbami konnymi francuskich świętych narodowych Joanny d’Arc (1927) i królem Ludwikiem IX, wykonanymi w brązie przez Hippolyte Lefebvre; a dziewiętnastotonowy dzwon Savoyarde (jeden z najcięższych na świecie), oddany w 1895 roku w Annecy, nawiązuje do aneksji Sabaudii w 1860 roku.”

Makieta bazyliki Sacre-Coeur
Organy piszczałkowe w Bazylice Sacre-Coeur

Wielkie organy piszczałkowe znajdujące się w Bazylice Sacré-Cœur są uznawane za jedne z najbardziej znaczących w Paryżu, Francji i Europie. Zbudowane w 1898 roku, są ostatnim świetnym instrumentem zbudowanym przez znakomitego Aristide Cavaillé-Coll.

Kopuły bazyliki mają wysokość 79 metrów, a wieża północna 83 metry. W tej to wieży znajduje się najcięższy dzwon w Paryżu (19 ton), nazywany „Savoyarde, którego serce waży 500 kg.

Widok na Paryż ze wzgórza Montmartre

Bazylika Sacre-Coeur znajduje się w 18. dzielnicy Paryża, nieco dalej od centrum, niż inne słynne zabytki. Jednak jest bardzo blisko Moulin Rouge i Ściany Kocham Cię. Dzielnica, w której się znajduje – Montmartre, jest bardzo piękna i znana. Wszędzie można znaleźć artystów sprzedających swoje obrazy lub namawiających do narysowania waszej karykatury lub portretu.

Sacre-Coeur

Oprócz tego, jeśli planujecie kupić pamiątki z Paryża, zdecydowanie powinniście to zrobić w Montmartre. Różnorodność wyboru i ilość sklepów jest niezliczona, a ceny są najlepsze!

Różowy Dom w Montmartre

Widok ze wzgórza Sacre-Coeur jest naprawdę oszałamiający – można zobaczyć cały Paryż. Polecam wziąć ze sobą kanapkę lub kupić piwo od miejscowych panów, którzy się tam kręcą i usiąść na schodach pod bazyliką, aby zatrzymać się na chwilę i spojrzeć na zapierający dech w piersiach widok, który tam znajdziecie.

Panoramiczne zdjęcie zrobione ze wzgórza Montmartre

Wszystko to można zobaczyć w Basilique du Sacré-Cœur  i jej okolicach za darmo! Nie ma opłaty wstępu i proszę nie zniechęcać się kolejką, którą możecie tam zobaczyć – to tylko kontrola bezpieczeństwa, która idzie bardzo szybko.

Sacre-Coeur

Jak dojechać:

  • metro linia 2 – przystanek Anvers
  • metro linia 12 – przystanek Abbesses

Z metra można podjechać autobusem albo przejść się pieszo 🙂

Adres: 
35, RUE DU CHEVALIER-DE-LA-BARRE
75018 PARIS

Godziny otwarcia: 6.00 a 22.30.

Wstęp – bezpłatny.

Więcej informacji na oficjalnej stronie bazyliki.

Zapraszam na wirtualny spacer po dzielnicy Montmarte.

Poczytajcie także o grobie Marii Skłodowskiej- Curie.

Centrum Pompidou – paryski potwór z Loch Ness

Le Figaro (francuska gazeta codzienna) porównał go do potwora z Loch Ness. Budynek, zaprojektowany w architekturze high-tech, znajduje się bardzo blisko Notre Dame i tuż obok jednego z najnowszych centrów handlowych w Paryżu – Les Halles.

Projekt Centrum George Pompidou został nazwany przez National Geographic „Miłością od drugiego wejrzenia”.

Centrum Pompidou – paryski potwór z Loch Ness

Wewnątrz budynku znajduje się Narodowe Muzeum Sztuki Współczesnej, które jest największym muzeum sztuki współczesnej w Europie! Na drugim piętrze znajduje się również biblioteka publiczna, w której uczniowie z całego Paryża i okolic spotykają się, aby wspólnie się uczyć.

Nazwa muzeum pochodzi od George Pompidou, prezydenta Francji z lat 70., który zainicjował budowę budynku. Muzeum zostało oficjalnie otwarte w 1977 roku przez prezydenta Valéry Giscard d’Estaing. Centrum Pompidou odwiedza miliony turystów każdego roku i mogę potwierdzić, że za każdym razem, gdy przechodzę obok, zawsze widzę długą kolejkę do wejścia.

Widok z Centrum Pompidou na Bazylikę Sacre Coeur

Centrum Pompidou znane jest na całym świecie, więc pomimo moich rozterek związanych z odwiedzeniem go (czasami mam wrażenie, że tak naprawdę nie rozumiem sztuki współczesnej), zdecydowałam się wejść do środka w 2017 roku. I była to jak najbardziej dobra decyzja! Nawet jeśli nie lubicie sztuki nowoczesnej, z piątego piętra muzeum rozciąga się niesamowity widok na Paryż. Z jednej strony widać Bazylikę Sacre Coeur, a z drugiej – Wieżę Eiffla.

Wejście do Centrum Pompidou

Muzeum ma 5 pięter, na pierwsze dwa piętra można wejść od wewnątrz budynku, ale na pozostałe trzeba użyć schodów znajdujących się na zewnątrz (nie martwcie się – są to schody elektryczne).

Widok z Centrum Pompidou na Bazylikę Sacre Coeur

Centrum Pompidou – paryski potwór.

Odwiedziłam wystawę rosyjskiej sztuki współczesnej, poniżej można zobaczyć zdjęcia niektórych obrazów i instalacji.

Szczerze mówiąc, trudno było zrozumieć znaczenie niektórych instalacji, takich jak prysznic przymocowany do ściany. Jednak, jak zawsze miło było odwiedzić nowe miejsce, a zwłaszcza zobaczyć widok z dachu budynku.

Widok na Wieżę Eiffela z Centrum Pompidou

Dodałam dużo zdjęć z tego muzeum, ale uważam, że jest to najlepszy sposób pokazania, jak wygląda Centrum Pompidou, abyście sami mogli zdecydować czy checie go zwiedzić.

Jak się tam dostać:

  • metro linia 1 lub 11 przystanek Hotel de Ville
  • metro linie 1, 4, 7, 11, 14 przystanek Chatelet
  • Rer A, B, D przystanek Châtelet-Les Halles

Ceny:

Bilet normalny kosztuje 14€

Godziny otwarcia:

Poniedziałek do soboty 9.00 do 19.00. 

Więcej możecie dowiedzieć się na stronie oficjalnej.

Przeczytaj także: Muzeum Orsay.

Most Aleksandra III – miejsce wielu nagrań muzycznych (Adele) i filmowych (Bond)

Most Aleksandra III to nie tylko przejście łączące dwa brzegi Sekwany, ale także elegancki, pozłacany most z niesamowitym widokiem na każdą dzielnicę miasta i tętniącym życiem pod nim.

Jest to miejsce wielu zdjęć ślubnych, scen z filmów (na przykład filmy o Jamesie Bondzie czy ostatniej scenie Północ w Paryżu) lub teledysków takich jak Say Somethin z Mariah Carey & Snoop Dogg czy Someone Like You Adele.

Paryż

Istnieje wiele sposobów, aby dostać się na most, powiedziałabym, że wszystkie drogi prowadzą do mostu Aleksandra III. Lokalizacja między Les Invalides (stary szpital ze złotymi kopułami, obecnie wojskowe muzeum broni), 20 minut spacerem od Wieży Eiffla (z niesamowitym widokiem na nią) oraz Dużym i Małym Pałacem tuż obok (skąd już bliziutko na Pola Elizejskie z jednej strony i Place de la Concorde z drugiej) tworzy miejsce, którego nie możesz przegapić podczas zwiedzania Paryża.

Le Pont Alexandre III in Paris

Most nazwany  został na cześć cara Aleksandra III, który zawarł sojusz franko-rosyjski w 1892 r., A jego syn, Mikołaj II, położył kamień węgielny w październiku 1896 r. Z tego powodu mieści on herby Francji i imperium rosyjskiego.

„W ten sposób powstał bardzo niski 40-metrowy most o długości 107,5 metra i wysokości zaledwie 6 metrów.”

Le Pont Alexandre III został zaprojektowany przez architektów Josepha Cassien-Bernarda i Gastona Cousina na Wystawę Światową organizowaną w 1900 roku.

Most Aleksandra III, widok z drogi pod mostem, która jest częstym miejscem spotkań Paryżan

Przejście przez most raz nie wystarczy. Należy go dobrze obejrzeć z każdej strony, każdego rogu i każdego kierunku. Jest pełen niesamowitych posągów nimf, lwów, cherubinów, syren i przechodząc za każdym razem można zauważyć coś nowego.

Pomiędzy cherubinami na moście

„Na każdym końcu Mostu Aleksandra III  znajdują się duże pozłacane posągi na 17-metrowych filarach, a każdy z nich został stworzony przez innego artystę”.

Most Aleksandra III widziany z Mostu Invalides

To wspaniałe miejsce kryje więcej tajemnic, niż można się spodziewać. Przejście pod mostem to tętniące życiem, zatłoczone miejsce spotkań wielu paryżan, którzy przyjeżdżają tam, by spędzić czas z przyjaciółmi i rodziną. Można przynieść napoje i przekąski lub zjeść posiłek w restauracji na świeżym powietrzu. Bary na łodziach, dobra muzyka i niesamowity widok na most to idealne miejsce na spędzenie niedzielnego popołudnia.

Na przejściu pod mostem

To także miejsce wielu wydarzeń. W zeszłym roku miałam przyjemność uczestniczyć w obchodach 14 lipca, narodowego dnia Francji, i zobaczyć paradę wojskową, która przeszła z Pól Elizejskich przez most Aleksandra III. Przede mną przeszło wielu policjantów i żołnierzy w kolorowych ubraniach i z różnymi rodzajami broni. Byłam w stanie zobaczyć ich z bliska i zrobić ładne zdjęcia i filmy. Nie mogę się doczekać, aby to powtórzyć w tym roku!

Parada wojskowa na Dzień Niepodległości Francji na Moście Aleksandra III

Le Pont Alexandre III to jeden z najpiękniejszych mostów na świecie. Jest często wybierany przez znanych artystów do filmów, teledysków i zdjęć, więc upewnijcie się, aby zobaczyć go na własne oczy!

Jak się tam dostać:

  • metro linia 13 – przystanek Invalides
  • metro linia 12 – przystanek Assemblée Nationale
  • 20 min spacerem od Wieży Eiffla

Most jest otwarty cały czas, a wstęp oczywiście darmowy.

Poniżej teledysk Adele „Someone like you” nakręcony na Moście Aleksandra III:

#mostaleksandra #paryż #mostyparyskie

Panteon – grób Marii Skłodowskiej

Le Panthéon to wspaniałe arcydzieło architektoniczne położone tuż obok Uniwersytetu Sorbony, naprzeciwko słynnego Ogrodu Luksemburskiego i niedaleko Notre Dame.

Jednak lokalizacja jest zarówno dobra, jak i zła dla tego mauzoleum. Z pewnością większość turystów widziała je z zewnątrz, gdyż będąc w centrum wielu innych turystycznych miejsc, nie można go przegapić. Niestety często ludzie decydują się nie wchodzić do tego dawnego kościoła i zamiast tego odwiedzić inne, bardziej znane miejsca.

Panteon – grób Marii Skłodowskiej

Przez wiele miesięcy wahałam się czy wejść do środka Panteonu, nie byłam pewna czy jest wart 9 €. Kiedy wreszcie zdecydowałam się, zaskoczyła mnie architektura i sztuka, która znajduję się wewnątrz.

Panteon – grób Marii Skłodowskiej

W 1774 r. król Ludwik XV, w obliczu śmiertelnej choroby, o odzyskanie sił poprosił Świętą Genowefę, główną patronkę Paryża. Kiedy wyzdrowiał, postanowił zbudować świątynię poświęconą tej świętej. Budynek służył jako kościół przez wiele lat, ale w 1885 roku świątynia została zdesakralizowana, a wszystkie chrześcijańskie symbole usunięte. Od tego czasu miejsce to stało się mauzoleum słynnych francuzów.

„Panteon zbudowany jest jak krzyż grecki: nawa główna, prezbiterium i dwa transepty są mniej więcej równe, jest to wczesny przykład neoklasycyzmu z fasadą wzorowaną na Panteonie w Rzymie”.

Zabytek ma jedno piętro z posągami oraz piwnicę, w której znajdują się krypty. Główna rzeźba Panteonu, La Convention Nationale, stoi w miejscu, które kiedyś było ołtarzem. Pośrodku stoi Marianna, symbol Francji, po jej prawej stronie żołnierze, a po lewej członkowie Konwentu Narodowego. To Narodowa Konwencja zarządziła egzekucje Ludwika XVI i jego żony Marii Antoniny w 1793 roku.

Panteon

W każdym rogu Panteonu znajdziecie wiele rzeźb, poniżej hołd dla oratorów i polityków zwanych mężami stanu i generałami. Pomnik jest imponujący, zwłaszcza, że zdopracowano każdy najmniejszy szczegół.

Rzeżby w Panteonie

Jednak w Panteonie największą uwagę przyciąga wahadło Foucaulta, proste urządzenie nazwane od nazwiska francuskiego fizyka Léona Foucaula, które było eksperymentem demonstrującym obrót Ziemi.

Foucault Pendulum w Panteonie

„Zarówno na biegunie północnym jak i południowym, płaszczyzna oscylacji wahadła pozostaje stała względem odległych mas wszechświata, podczas gdy Ziemia obraca się pod nim, wykonując jeden sizerealny dzień, aby zakończyć rotację. Tak więc, w stosunku do Ziemi, płaszczyzna oscylacja wahadła na biegunie północnym podlega pełnemu obrotowi w prawo w ciągu jednego dnia, wahadło na biegunie południowym obraca się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.”

Na szerokości geograficznej Paryża pełny cykl precesji trwa nieco poniżej 32 godzin, więc po jednym dniu gwiazdowym samolot oscylacyjny obrócił się o nieco ponad 270 stopni.

Wewnątrz można także zobaczyć model Panteonu, który wygląda dokładnie jak oryginał, tylko jest jego mniejszą wersją.

Makieta Panteonu w Paryżu

W kryptach Panteonu w Paryżu pochowani są znani Francuzi. Wśród 76 mężczyzn znajdują się: Voltaire, Rousseau, Victor Hugo, Émil Zola, Aleksander Dumas. Przez wiele lat w Panteonie była tylko jedna kobieta, podwójna laureatka nagrody Nobla i nasza rodaczka Maria Skłodowska-Curie. Od niedawna to sie zmieniło i dołączyły do jej grona kolejne 4 kobiety.

Jeśli także wahacie się czy odwiedzić to mauzoleum, pamiętajcie, że jest to wyjątkowe miejsce ze wspaniałą architekturą, wahadłem Foucaulta pokazującym, że Ziemia krąży wokół własnej osi i kryptami wpływowych ludzi.

Informacje:

Bilety: 9€

Godziny otwarcia: codziennie od 9.00 rano to 18.00

Jak się tam dostać:

  • metro linia 1 przystanek station – Cardinal Lemoine
  • metro linia 4 przystanek – Odeon
  • Pociąg Rer B przystanek – Luxembourg

Adres: Panthéon, Place du Panthéon, 75005 Paris

Możecie też sprawdzić więcej informacji na oficjalnej stronie Panteonu.

Przeczytaj także: Najpiękniejsze parki w Paryżu.

Ogrody Tuileries – ogrody koło Luwru

Ogrody Tuileries to to jedno z najpiękniejszych miejsc w Paryżu. Z Jardins des Tuileries można zobaczyć wszystkie najsłynniejsze zabytki miasta – Luwr, Wieżę Eiffla i Łuk Triumfalny.

Nazwa Jardins des Tuileries

Nazwa ogrodu pochodzi od starej fabryki cegieł (fr. Tuile), która została zbudowana w tym samym miejscu. W XVI wieku teren został zakupiony przez królową Katarzynę Medycejską w celu zbudowania pałacu z ogrodami w stylu włoskim.

Ogrody Tuileries w Paryżu, widok na Luwr

Król Luis XIV szybko narzucił swój porządek na Ogrody Tuileries. Jego architekci, Louis Le Vau i François d’Orbay, ostatecznie ukończyli Pałac Tuileries, tworząc prawdziwą rezydencję królewską.”

Łuk Triumfalny Karuzeli w Ogrodach Tuileries

Ten sam król zatrudnił również architekta krajobrazu, André Le Nôtre, który zaprojektował cały ogród, przekształcając Tuileries w formalny ogród à la française, oparty na symetrii, porządku i długich perspektywach. Dzięki niemu możemy podziwiać dzisiejsze ogrody.

Ogrody Tuileries kolo Luwru

Ogrody Tuileries łączą Luwr z Place de la Concorde, który jest początkiem najsłynniejszej paryskiej ulicy – Pól Elizejskich.

Jedna z fontann w Ogrodach Tuileries

W ogrodzie Tuileries można spędzić całe popołudnie odkrywając wiele oryginalnych posągów, czytając książkę przy jednej z fontann czy odpoczywając na trawie i podziwiając widoki. Można też napić się kawy w jednej z kawiarni na świeżym powietrzu. Ogrody kryją wiele ciekawych zakątków, a latem znajdziecie tam wesołe miasteczko. Jestem pewna, że zawsze będziecie chcieli tam wrócić, z pewnością nie będziecie mieć dość tego miejsca!

Ogrody Tuileries – prawa strona ogrodów

Także wieczorne zwiedzanie ogrodów jest całkiem interesujące i ukaże wam inną stronę, bardziej romantyczną stronę tego miejsca.

Ogrody Tuileries w nocy

Dojazd:

  • Metro Linia 1 – przystanek Concorde or Tuileries
  • Pociąg RER C – przystanek Musée d’Orsay

Ceny:

Wejście do ogrodów jest całkowicie darmowe.  

Ogrody Tuileries są czynne cały dzień od 7 rano aż do późnego wieczora latem ( godz. 21).  

Więcej info tutaj.

Wieża Eiffla – przydatne informacje

Wieża Eiffla to najczęściej odwiedzany płatny zabytek na świecie! Co roku około 7 milionów ludzi wspina się na jeden z poziomów wieży, co oznacza ponad 300 milionów osób, którym do tej pory udało się odkryć piękno tego miejsca.

Wieża Eiffla w liczbach – przydatne informacje

324 metry wysokości i 10 000 ton to tylko niektóre z liczb, które można przytoczyć jeżeli chodzi o tzn. Kobietę ze stali czyli La Dame de Fer, jak nazywany jest najbardziej popularny zabytek stolicy Francji.

„Skaczące” zdjęcia pod Wieżą Eiffla robią furorę

Trochę historii

Wieża Eiffla w słoneczny dzień

Jednak symbol Francji wywołał wiele kontrowersji. Już w momencie, gdy rozpoczęto budowę w 1887 roku, ponad 300 artystów protestowało, by zniszczyć „śmieszną wieżę”. Uważali, że konstrukcja stalowa nie pasuje do klimatu Paryża. Na szczęście nie udało im się zatrzymać postępów budowy i Wieża Eiffla powstała i ma się dobrze.

Wieża Eiffla, La Tour Eiffel w języku francuskim, była głównym eksponatem wystawy Targów Światowych w 1889 roku. Została zbudowana w celu upamiętnienia stulecia rewolucji francuskiej i pokazania przemysłowych możliwości Francji na świecie.

Wieża Eiffla podczas zachodu słońca

Wieża Eiffla może odchylać się nawet 6 do 7 metrów w wietrzny dzień, ale postaraj się o tym nie myśleć podczas wchodzenia na górę!

Zachód słońca z Wieży Eiffla

Także pierwotny plan zatrzymania jej jedynie przez 20 lat, uderzenie pioruna czy rozkaz rozebrania wieży wydany przez Hitlera, nie dały rady pokonać symbolu Paryża, który stoi do dzisiaj.

Wieża Eiffla wieczorem

Zwiedzanie Wieży Eiffla

Na szczęście dla nas! Można ją odwiedzać o każdej porze roku od 9 rano do północy. Winda z ziemi prowadzi bezpośrednio na drugie piętro (115 metrów), skąd możemy wziąć kolejną windę na szczyt (276 metrów) i mieć widok na ponad 65 kilometrów Paryża. Możemy również zejść na pierwsze piętro (windą lub schodami) i zobaczyć ziemię przez szklaną podłogę.

Wieża Eiffla – przydatne informacje
Wieża Eiffla – szklana podłoga

Bilety na wieżę Eiffla można kupić wcześniej przez internet, ale wtedy jest to bilet na konkretny dzień i godzinę. Jednak może to być ryzykowne. Jeśli będzie padać deszcz lub niebo będzie pochmurne, nie zobaczysz zbyt wiele, a będziesz zmuszona wykorzystać bilet. Najlepszy czas na wizytę to słoneczny dzień. Wtedy widoczność nie jest ograniczona i można zobaczyć wiele zabytków w mieście, a ten widok daje niesamowite wrażenie!

Wizyta na La Tour Eiffel trwa około 3-4 godzin, w zależności od kolejki i czasu, który chcesz spędzić na szczycie. Musisz liczyć co najmniej godzinę na wykonanie przepięknych zdjęć! Także tam znajduje się „Place to kiss” (Miejsce na pocałunek), które można znaleźć również na szczycie wieży.

Uwielbiasz dreszczyk emocji? Wybierz krótszą kolejkę przy wejściu na Wieżę Eiffla i wejdź 324 schodami na pierwsze piętro i kolejnymi 380 stopniami na drugie piętro. Jest to nie tylko lepsze dla zdrowia, ale także tańsze niż winda!

Na pierwszym piętrze nie bój się zrobić zdjęcia przy szklanej podłodze i koniecznie przeczytaj całą historię tego miejsca, którą można tam znaleźć.

  Place to Kiss pierwsze piętro wieży Eiffla

  Widok z Wieży Eiffla
 

Kolory Wieży Eiffla

Widoczna z wielu miejsc w Paryżu, Wieża Eiffla może zaskoczyć Cię różnorodnością kolorów w zależności od okazji. Widziałam ją zarówno w barwach francuskiej flagi na dzień niepodległości, koloru drużyny piłkarskiej PSG, kiedy dołączył do niej Neymar, Dnia Ziemi w tonacjach zielono – niebieskich czy czarną, gdy zmarł słynny francuski piosenkarz Johnny Hallyday.

 

O każdej pełnej godzinie po zachodzie słońca wieża błyszczy przez pięć minut. Za każdym razem, gdy zaczyna świecić, wokół słychać głośne „Woooow!”.

Błyszcząca Wieża Eiffla w nocy

Wieża Eiffla – przydatne informacje

Ten obowiązkowy punkt do odwiedzenia w Paryżu, wcale nie musi być drogim wydatkiem! Jeśli nie chcesz wydawać pieniędzy na wjazd na górę, weź butelkę wina lub szampana i usiądź na trawie pod wieżą na Polach Marsowych (Champs de Mars) i ciesz się widokiem! Jeśli zapomnisz o winie, nie martw się – ludzie przyniosą je  do Ciebie (sprzedawcy oferujący zakup alkoholu czy pamiątek są wszechobecni w okolicach wieży).

Wieża Eiffla wiosną

Polecam rozpocząć zwiedzanie La Tour Eiffel od wzgórza Trocadero, skąd będziesz mieć niesamowity widok i skąd spacerkiem można dotrzeć aż do wieży cały czas ją widząc 🙂  

Dojazd:

  • Metro linia 9 (przystanek Trocadéro)
  • Metro linia 6 (przystanek Bir-Hakeim)
  • Metro linia 8 (przsytanek Ecole Militaire)
  • Pociąg RER Linia C (przystanek Champ de Mars – Tour Eiffel – Pola Marsowe)

Ceny:

  • Bilet na drugie piętro windą: 16 €
  • Bilet na szczyt windą: 25 €
  • Bilet na drugie piętro schodami: 10 €

Dowiedz się więcej na oficjalnej stronie.

Poczytajcie także o największym muzeum na świecie.