Archiwa tagu: Francja

Ciekawostki o Francji, Francja, Gastronomia

Mardi gras, czyli tłusty czwartek we wtorek

3 komentarze

Zamiast tłustego czwartku, we Francji obchodzony jest tłusty wtorek, który wypada przed samą środą popielcową.

Tego dnia Francuzi objadają się tradycyjnie les crêpes (dla nich każda okazja jest dobra na zjedzenie naleśnika), pączkami un beignet oraz chrusto-podobnymi des bugnes.

Różnica pomiędzy francuskim le crêpe i amerykańskim pancakes.

Tutaj parę słów o les crêpes czyli francuskim naleśniku. Każdy z nas zna tę potrawę, w Polsce także robimy naleśniki z dżemem czy z białym serem na słodko. Ostatnio nawet popularne są naleśniki z mięsem lub farszem zapiekane w piekarniku. No i mamy jeszcze przecież krokiety. A ciasto na wszystkie te potrawy nigdy się nie zmienia. Zawsze myślałam, że potrafię robić naleśniki, bo to przecież nie jest wielka sztuka połączyć mleko, mąkę i jajka, i usmażyć tak wymieszane ciasto. Jak bardzo się myliłam! Polskie naleśniki są jednak troszkę inne niż te francuskie. Bo najważniejsza jest grubość naleśnika. Tak więc polski naleśnik stoi pomiędzy francuskim cieniutkim le crêpe i amerykańskim grubym pancakes. Byłam pewna, że są to po prostu tłumaczenia słowa naleśnik po francusku i po angielsku. Warto jednak znać różnicę, aby nie skompromitować się przed francuskimi znajomymi serwując im polskiego naleśnika.

Crepe Pancakes różnice

Zrobienie idealnego le crêpe nie jest łatwym zadaniem, gdyż ciasto powinno być idealnie cienkie, a przy tym się nie rozpaść. Kiedy wreszcie opanowałam sztukę robienia francuskiego naleśnika, przeszłam na dietę bezglutenową i wtedy dopiero czekało mnie prawdziwe wyzwanie! Bezglutenowe ciasto każdego rodzaju rozpada się na części, a co dopiero takie cieniutkie ciasto na les crêpes. Jeszcze mam czas opanować tę sztukę 🙂

Karnawałowe obżarstwo we Francji

Tak naprawdę to przez cały okres karnawału objadamy się we Francji. Zaczynając od Galette de rois świętowanym przez cały styczeń, poprzez Le Chandeleur na początku lutego, aż do Mardi Gras. Po tym okresie, aż do świąt wielkanocnych, Francuzi pilnują diety i starają się zdrowiej odżywiać. Zwłaszcza, że sezon „bikini” już niedługo i należałoby zadbać o formę.

Tłusty wtorek to przede wszystkim koniec karnawału, ponoć hucznie obchodzony w niektórych regionach Francji. Tego dnia dzieci przebierają się w różne stroje, malują twarze na kolorowo i uczestniczą w karnawałowych korowodach. Jednak szczerze mówiąc za bardzo nie doświadczyłam niczego podobnego w Paryżu.

Jeśli chcecie świętować francuska tradycję le mardi gras, zróbcie naleśniki w najbliższy wtorek 🙂

Ciekawostki o Francji, Francja, Gastronomia

Foire aux Vins – targi wina we Francji

3 komentarze

Jeszcze dobrze nie zakończyło się szaleństwo la rentrée, a supermarkety już mają kolejne promocje i prześcigują się w najniższych cenach za najlepsze wina. Nie jest to oczywiście przypadek, że targi win są w tym samym czasie co początek francuskiego roku – przecież w okresie wakacyjnym skończył się zapas wszystkiego, także wina. Jest to okazja do połączenia wyprzedaży i organizacji Vins de la rentrée 2018. Od końca sierpnia do połowy października trwają targi win i jest to okazja na uzupełnienie winnych piwniczek na cały rok.

Foire aux Vins czyli targi wina we Francji

Moja skrzynka pocztowa wypchana jest książeczkami (tego nie można nazwać ulotkami, bo niektóre mają po 40 stron) z różnych supermarketów z informacjami o cenach win, ich jakości czy nagrodach, które otrzymały. W broszurce z Lidla znajdziecie także więcej szczegółów – z jakim posiłkiem najlepiej spożywać dane wino oraz w jakiej temperaturze je trzymać. Wybór tego sklepu najbardziej przypadł mi do gustu, może z powodu eleganckiej oprawy, a może z powodu idealne selekcji najlepszych win wykonanej przez Adama Lapierre’a Mastera Wina. Z pewnością wybiorę się do tego sklepu w celu zakupu kilku butelek.

Foire aux Vins czyli targi wina we Francji

Ceny rzeczywiście są konkurencyjne i zaczynają się już od 1, 50€ za butelkę. Najlepiej zaopatrzyć się conajmniej w skrzyneczkę (6 butelek) nawet jeśli nie lubicie wina. Jest to idealny dodatek do prezentu na święta czy na poczęstowania gości, nie można mieszkać we Francji i nie mieć butelki wina w domu! Dodatkowo taka kolekcja wina w domu także robi wrażenie 🙂 Możecie także zakupić wino na „przetrzymanie”, aby się starzało, zyskiwało na swojej cenie oraz smaku i było idealne na specjalne okazje. Tutaj gazetka ze sklepu Casino pomoże wam w wyborze, szukajcie win ze znaczkiem A conserver.

Foire aux Vins czyli targi wina we Francji

Przed zakupem win, dobrze poczytajcie o ich rodzajach, bo jest to także czas wyprzedaży tych gorszych roczników oraz niepożadanych rodzajów, którcyh nie udało się hurtownikom sprzedać przez ostatnie miesiące. Mój ostatni wyjazd do Bordeaux nauczył mnie, że czerwone wino z Saint Emilion (region niedaleko tego miasta) należy do jednego z najlepszych na świecie, ale „prawdziwa” butelka tego wina to koszt około 90€. Jednakże można kupić inne rodzaje z tego regionu, które są także bardzo dobre.

Foire aux Vins czyli targi wina we Francji

Daty Targów Wina w poszczególnych marketach:

  • Lidl: od 05 września 2018 r
  • Leclerc: od 02 do 13 października 2018 r
  • Casino: od 31 sierpnia do 16 września 2018 r
  • Carrefour: od 12 do 24 września 2018 r
  • Intermarché: od 11 września do 30 września 2018 r
  • Monoprix: od 12 do 27 września 2018 r
  • Auchan: od 21 września do 4 października 2018 r

Foire aux Vins czyli targi wina we Francji

Jeśli nie wystarczy wam zakupionego wina do następnego roku, nie martwcie się, przed Wielkanocą będzie kolejny Foire aux vin, ale ta wiosenna wyprzedaż jest już znacznie mniejsza.

 

Ciekawostki o Francji, Francja

Wielka wygrana Francji w Mistrzostwach Świata 2018 – atmosfera po finale

2 komentarze

Francja czekała na ten dzień od 20 lat, ale mimo prognoz przedstawiających dobre szanse na wygraną, wciąż wielu wątpiło, że będzie to możliwe. Analitycy mówili o świetnej drużynie, ale porównując ją do starych graczy z 1998 roku, kiedy Francja wygrała Puchar Świata, nie liczono na wygraną na początku meczów. Francuscy piłkarze udowodnili, że są niesamowici, a dzięki ciężkiej pracy zespołowej odnieśli wielkie zwycięstwo i zostali mistrzami świata w piłce nożnej. Przed Mistrzostwami Świata napisałem artykuł cytujący francuską telewizję sportową, mówiącą o niskiej obronie w zespole. Już w Euro Cup w 2016 roku Francja miała wielkie nadzieje, ale bardzo się rozczarowała po przegranej w finale z Portugalią. W ciągu ostatnich dwóch lat pracowali jeszcze ciężej i opłaciło się! Wielka wygrana Francji.

Finałowa gra była wyświetlana na telebimach w całym Paryżu i wielu oglądało ją w barach i miejscach publicznych przygotowanych specjalnie z okazji finału. Na Pola Marsowe nie wpuszczano kibiców już 2 godziny przed meczem z powodu przeludnienia, ulice były pełne ludzi od pory obiadowej, a wiele stacji metra zostało zamkniętych. Jeśli ktoś oglądał mecz w domu, zaraz po jego zakończeniu prawdopodobnie pojechał do centrum Paryża, aby świętować. Byłam jedną z tych osób, które postanowiły obejrzeć finały w domu (wyobrażałam sobie, jak bardzo bary mogą być zatłoczone i nie będę w stanie widzieć ekranu podczas gry), ale wyszłam z domu zaraz po meczu, aby uczestniczyć w szczęściu panującym na ulicach Paryża.

Już w metrze ludzie w niebiesko-czerwono-białych barwach krzyczeli „On à gagné” (Wygraliśmy) czy „On est les champions” (Jesteśmy zwycięzcami) i skakali do sufitu pociągu. Próbowałam wydostać się z metra jedną stację przed Champs – Elysees, ponieważ wszystkie inne przystanki były zamknięte, jednak setki ludzi robili to samo i utknęliśmy tam przez kilka minut. Było bardzo gorąco, bo nawet takie miejsce jak Paryż nie jest przystosowane do przyjmowania tylu osób w tym samym czasie. Mimo tych problemów nikt nie stracił nastroju i kiedy ochrona chciała zamknąć stacje, gdy czekaliśmy na wyjście, wszyscy zwolennicy zaczęli krzyczeć „laisse-nous sortir” (pozwólcie nam wyjść) i udało się nam wydostać.

Wysiadłam na przystanku Invalides, obok mostu Aleksandra III, a wszystkie ulice pełne były mężczyzn i kobiet ubranych we francuskie kolory, spacerujących z flagami, jeżdżących z ludźmi na dachach samochodów. Wiele ulic było zamkniętych dla samochodów, więc piesi mieli wystarczająco dużo miejsca. Im bardziej zbliżałam się do Pól Elizejskich, tym bardziej było tłoczno i głośniej. Wszyscy byli szczęśliwi i chcieli wyrazić to w najlepszy sposób. Widziałam ludzi z kolorowymi racami śpiewającymi hymn Francji, innych z fajerwerkami skaczącymi i krzyczącymi „Qui ne pas n’est pas français” (Kto nie skacze, nie jest Francuzem) i wielu siedzących i pijących z przyjaciółmi. Wokół były setki ludzi i wszyscy byli dumni z tytułu „champion du Monde” (mistrzów świata).

Bardzo cieszę się, że mogłam uczestniczyć w tym radosnym momencie z Francuzami i świętować razem z nimi – Dobra Robota Francjo!

Wielka wygrana Francji!

Zapraszam do mojej galerii zdjęć z tego wydarzenia:


[Show slideshow]
Paryż, Zwiedzanie Paryża

Luwr – największe muzeum na świecie

53 komentarze

Luwr

Nie znam osoby, która by nie słyszała o Luwrze. Luwr – największe muzeum na świecie słynie nie tylko ze swoich zbiorów, ale także z pięknej Piramidy i znajdujących się obok Jardin du Tuileries. To miejsce jest obowiązkowe na liście każdego turysty odwiedzającego stolicę Francji. Słynne z Mona Lisy i innych obrazów Da Vinci, jak również ze starożytnych kolekcji Grecji i Egiptu, to muzeum ma 380 000 obiektów i jest odwiedzane przez ponad 10 milionów ludzi każdego roku.

Bilety do Luwru, które zapewnią się szybkie wejście bez kolejki kupisz tutaj.

Luwr, Pawilon Richelieu

Luwr jest tak wielki, że trudno go zwiedzić w całości. Jeśli chciałbyś spędzić 30 sekund przy każdym obiekcie, potrzebowałbyś 100 dni na obejrzenie wszystkich dzieł sztuki! Mimo że podzielono go na 3 części, nadal każda część jest znacznie większa niż większość muzeów. Na 73 000 metrów kwadratowych można znaleźć obiekty od prehistorii do XXI wieku.

Luwr

Muzeum w Luwrze zostało zbudowane w 1190 roku, aby służyć jako twierdza obronna. Po dwóch wiekach przekształcono je w rezydencję królewską dla 20 kolejnych władców Francji. W XVII wieku dwór królewski został przeniesiony do Wersalu i zdecydowano, że Luwr zostanie przekazany artystom. Wreszcie, w 1793 roku, muzeum zostało otwarte. Początkowe kolekcje to obiekty królewskie i skonfiskowana własność kościelna.

Piramida w Luwrze od drugiej strony

„Kolekcja została powiększona za czasów Napoleona, a muzeum zostało przemianowane na Musée Napoléon, ale po abdykacji Napoleona wiele dzieł skonfiskowanych przez jego armie powróciło do swoich pierwotnych właścicieli, a kolekcja została jeszcze zwiększona za panowania Ludwika XVIII i Karola X.  Podczas Drugiego Cesarstwa Francuskiego, muzeum zyskało 20 000 sztuk, a od III Rzeczypospolitej stale rośnie dzięki datkom i darowiznom.”

Apartamenty Napoleona III’ego w Luwrze

W 1983 r. francuski prezydent François Mitterrand zaproponował plan odnowienia muzeum. Architekt I. M. Pei zaprojektował projekt szklanej piramidy na dziedzińcu głównym, Cour Napoléon. Piramida powstała w 1985 roku. Druga faza planu Wielkiego Luwru, Odwrócona Piramida, została ukończona w 1993 roku.

Widok z Luwru

[Show slideshow]

Zawsze jest duża kolejka, aby wejść do muzeum, więc przygotuj się na co najmniej 40 minut czekania przed wejściem do holu, gdzie można kupić bilety. Można również dostać bilety online za 2 € więcej niż normalny bilet, ale pozwoli to zaoszczędzić dużo czasu -kolejka dla osób, którzy już mają bilety jest znacznie krótsza. Na stronie internetowej Luwru znajdzie gwarancję czekania nie dłużej niż 30 minut z tym biletem. Po wejściu do środka pod szklaną piramidą znajdziesz informacje, kasy biletowe, kawiarnie, butiki z pamiątkami i wejścia do trzech pawilonów:

  • Richelieu, północne skrzydło pałacu przy ulicy Rivoli, poświęcone Armandowi Jean Richelieu (1585-1642) . Na parterze znajduje się ekspozycja francuskiej rzeźby. Wschodnie przestrzenie zajmowane są przez Departament Sztuki Starożytnego Bliskiego Wschodu (Mezopotamię i Lewant). Pierwsze piętro wypełniają dzieła francuskie i europejskie od średniowiecza do XIX wieku. Na drugim piętrze znajduje się dział malarski z dziełami francuskimi i niemieckimi z XIV-XVI wieku, obiektami z XV-XVI wiecznej Holandii , XVII-wiecznymi obrazami flamandzkimi i holenderskimi, a także innymi obrazami europejskimi z XIX wieku.
Francuskie posągi z XVII wieku

[Show slideshow]
  • Denon, południowe skrzydło pałacu położone nad Sekwaną. Dedykowane Dominique Vivant, Baron Denon (1747-1825) . Mieści zbiory egipskie z okresu rzymskiego i przedklasycznej sztuki greckiej oraz rzeźbę europejską z XI-XVI wieku. Na parterze rzeźba europejska z XVII-XIX wieku, kolekcja sztuki etruskiej i rzymskiej. W części zachodniej wystawa prac z Azji, Afryki, Oceanii i obu Ameryk. Na pierwszym piętrze Galeria Apollo z insygniami koronacyjnymi Bourbona, obok klatki schodowej z Nike z Samotraki. Resztę Denon zajmują galerie obrazów włoskich, hiszpańskich i francuskich (dzieła wielkoformatowe). Na drugim piętrze Denon nie ma stałych wystaw.
Obrazy Giovanni Bellini w Luwrze
  • Sully, który obejmuje najstarsze zachowane budynki pałacu, skupione wokół Cour Caree – wewnętrznego dziedzińca. Ta część poświęcona jest Maximilien de Béthune de Sully (1560-1641) z wystawą o historii Luwru, pozostałościami średniowiecznego zamku Karola V i przejściem do wystawy egipskiej sztuki, która znajduje się na parterze. Na parterze znajdują się także ekspozycje działów sztuki starożytnego Bliskiego Wschodu (sztuka Iranu i Lewantu) oraz starożytnego Rzymu i sztuki greckiej, a także etruskiej. Na pierwszym piętrze znajduje się kontynuacja zbiorów egipskich i greckich. Na drugim piętrze znajduje się część Wydziału Malarstwa – kolekcja obrazów francuskich z XVII-XIX wieku.
Selfie z Mona Lisą

Kolekcja jest podzielona na osiem działów kuratorskich:

  • Starożytności egipskie – Dział obejmujący ponad 50 000 dzieł, zawiera artefakty z cywilizacji Nilu od 4.000 r. pne do IV wieku naszej ery. Gospodarstwa obejmują sztukę, mumie, narzędzia, odzież, biżuterię, zwoje papirusu, gry, instrumenty muzyczne i broń. Wśród kolekcji można znaleźć Kamień z Rosetty, Wielkiego Sfinksa, Siedzącego Skrybę i Szefa Króla Dżedefre.
Siedzący Skryba w Luwrze
  • Antyki Bliskiego Wschodu – przedstawia przegląd wczesnej cywilizacji Bliskiego Wschodu i pierwszych osad, przed nadejściem islamu. Departament dzieli się na trzy obszary geograficzne: Lewant, Mezopotamię (Irak) i Persję (Iran). W zbiorach znajdują się takie zabytki jak Stella księcia Lashasha, 2,25-metrowy Kodeks Hammurabiego (wyświetla zasady babilońskie w widocznym miejscu, aby żaden człowiek nie mógł powoływać się na swoją niewiedzę), XVIII-wieczny mural pisma z Investiture z Zimrilim, Głowa pogrzebowa i perski Łucznicy Dariusza.
Sphinx w Luwrze
  • Starożytności grecka, etruska i rzymska – dział ten przedstawia fragmenty basenu Morza Śródziemnego od neolitu do VI wieku. Tam znajdziecie Wenus z Milo, Apollo Belvedere, Damę z Auxerre, Herę z Samos.
Nike z Samotraki w Luwrze
  • Sztuka Islamu – eksponaty, w tym ceramika, szkło, wyroby metalowe, drewno, kość słoniowa, dywan, tkaniny i miniatury, obejmują ponad 5000 prac i 1 000 odłamów.
Venus z Milo w Luwrze
  • Rzeźba – rzeźby do końca XIX wieku, takie jak Umierający Niewolnik Michała Anioła i Zbuntowany Niewolnik, Daniel w Zagłębiu Lwów, Dziewica z Owernii, Zmartwychwstanie Chrystusa, Psyche odrodzona przez Pocałunek Kupidyna.
Psyche odrodzona przez Pocałunek Kupidyna

Sprawdźcie także kolekcję moich pozostałych zdjęć z działu rzeźby:


[Show slideshow]
  • Sztuka dekoracyjna – obiekty od średniowiecza do połowy XIX wieku. Początkowa kolekcja opierała się na własności królewskiej i pracach przeniesionych z bazyliki Saint-Denis. Znajdują się tu słynne apartamenty Napoleona III, a także Nessus i Deianira oraz gobelin Maximillian’s Hunt, wazon Madame de Pompadour’s Sèvres.
Apartamenty Napoleona III’go w Luwrze
  • Obrazy – ta kolekcja ma ponad 7500 dzieł od XIII do 1848 roku, prawie dwie trzecie pochodzi od francuskich artystów, a ponad 1200 to Północnoeuropejskie dzieła.
  • „Kolekcja renesansowa obejmuje Mona Lisę Leonarda da Vinci, Dziewicę i Dzieciątko z Anną, św. Janem Chrzcicielem i Madonną Skał, Caravaggio jest reprezentowany przez Wróżkę i Śmierć Dziewicy z XVI-wiecznej Wenecji, oraz Koncertowy Champetre Tycjana, Złożenie do grobu i Koronacja z cierniami.”
Mona Lisa w Luwrze

[Show slideshow]
  • Wydruki i rysunki – obejmuje prace na papierze. Początkiem kolekcji było 8 600 prac w Kolekcji Królewskiej. Zbiory są wyświetlane w Pavillon de Flore; ze względu na kruchość nośnika papieru, tylko część jest udostępniania dla publiczności w tym samym czasie.
Królewska biżuteria w Luwrze

Jest powód, dla którego Luwr jest najsławniejszym muzeum na świecie – jest pełen niesamowitych dzieł sztuki, w których każdy może znaleźć coś dla siebie. Jeśli jednak nie masz wystarczająco dużo czasu, aby go odwiedzić, po prostu obejrzyj Luwr z zewnątrz i zróbcie zdjęcia jego wspaniałym budynkom i Piramidzie, samo to jest niesamowitym przeżyciem.

Informacje praktyczne

Jak się tam dostać:

  • metro linia 1 przystanek Palais Royal – Musée du Louvre
  • metro linia 1 przystanek Louvre Rivoli

Adres:

Rue de Rivoli, 75001 Paris

Ceny:

  • bilet normalny 15€
  • bilet online 17€ (gwarantujący wejście w mniej niż 30 minut)
  • bezpłatny wstęp dla wszystkich osób poniżej 18 lat i do 25 roku życia dla mieszkańców Europejskiego Obszaru Gospodarczego
  • kup bilety tutaj

Godziny otwarcia:

  • Poniedziałek, czwartek, sobota, niedziela 9:00-18:00
  • Środa, piątek 9:00 do 21: 45 
  • Wtorek – zamknięte

Więcej informacji na oficjalnej stronie internetowej Luwru.

Ciekawostki o Francji, Francja, Paryż

Fête de la musique czyli Dzień Muzyki we Francji

Jeden komentarz

Życie byłoby o wiele bardziej zabawne i pozytywne, gdyby muzyka towarzyszyła nam na każdym kroku.

Podczas Fete de la Musique w Paryżu

Ranek, idziemy do pracy i myślimy czy na pewno wyłączyliśmy prostownice i czy nie zapomnieliśmy zabrać ze sobą obiadu oraz czy dobrze ubraliśmy nasze dziecko do przedszkola, aby zaraz się nie rozchorowało. Wieczór, wracamy do domu po męczącym dniu i wcale się nam nie spieszy do codziennych obowiązków, ale w głowie są tylko myśli dotyczące rzeczy, które powinniśmy zrobić zanim pójdziemy spać. Wyobraźcie sobie, że tym czynnościom towarzyszy muzyka. Ale nie muzyka z telefonu, co chwilę się rozłączająca razem z siecią. Nie muzyka, którą tylko wy słyszycie i może czasami uśmiechacie się więcej przy znanych rytmach, ale widząc zatroskane miny innych przechodniów, wracacie myślami do własnych problemów. 

A co jeśli na każdej ulicy słyszelibyśmy muzykę na żywo i grający zespół rozsiewałby pozytywną energię na wszystkich przechodniów? Ludzie nie tylko uśmiechaliby się do siebie nawzajem, ale też chętniej by sobie pomagali i mięli więcej energii na cały dzień. Brzmi utopijnie? Trochę tak, ale we Francji jest taki jeden dzień w roku, kiedy muzyka towarzyszy ludziom na każdym rogu. 21 czerwca to nie tylko Pierwszy Dzień Lata, ale także Dzień Muzyki we Francji – Fête de la Musique.

Zespół grający koło Panteonu podczas Fete de la Musique

Dzień Muzyki we Francji świętował swoją 37 rocznicę. Kiedy w październiku 1981 roku Maurice Fleuret został dyrektorem muzycznym i tanecznym w Ministerstwie Kultury Jacka Langa, postanowił wprowadzić nową koncepcję, w myśl:

„La musique sera partout et le concert nulle part” – „Muzyka będzie wszędzie a koncert nigdzie”.

Paryż, Fete de la Musique

Wywołał on rewolucję muzyczną, która swoją ideą równości wszystkich, traktowania jednakowo bez względu na pochodzenie, była także inspirującym sposobem na walkę z rasizmem. Jego idea była wszystkim czego potrzebowała ówczesna Francja:

 „dźwiękowym wyzwoleniem, pijaństwem, zawrotami głowy, które są bardziej autentyczne, bardziej intymne, bardziej wymowne niż sztuka ”.

Paryż, Fete de la Musique

Kiedy w 1982 roku badania Ministerstwa Kultury wykazały, że 5 milionów osób, w tym jedna na dwie młode grają na instrumencie muzycznym, a na większości festiwali występują te same osoby, postanowiono zorganizować wydarzenie muzyczne dla tej mniejszości francuskiej. Tak właśnie powstała Fête de la Musique, a 21 czerwca, jako najdłuższy dzień w roku, został symbolicznie wybrany na datę tego wydarzenia.

Fontanna Saint Michel podczas Fete de la Musique
Czyż taki widok nie kojarzy Wam się z Paryżem?

Dzień Muzyki we Francji.

Tego dnia w całej Francji organizowane są darmowe koncerty dla szerokiej publiczności i każdy może bezpłatnie zagrać gdzie tylko ma ochotę. I rzeczywiście osobiście mogę potwierdzić, że muzyka jest wszędzie.

Pompidou w Paryżu, Fete de la Musique

Już po raz trzeci miałam okazję uczestniczyć w tym szczególnym dniu na ulicach Paryża. W tym roku udałam się do dzielnicy Saint Michel czyli okolic Notre Dame, gdzie udało mi się zobaczyć wielu artystów grających różnego typu muzykę. Jest to naprawdę wspaniałe wydarzenie, pełne pozytywnej energii. Szkoda, że tylko raz w roku można w nim uczestniczyć.

Podczas Dnia Muzyki w Paryżu

Dzień Muzyki spodobał się także innym nacjom i obecnie jest celebrowany w 120 krajach, mam nadzieję, że wkrótce także i w Polsce.

Przydatne informacje:

Co roku 21 czerwca w większości miast Francji, a przede wszystkim w każdym zakątku Paryża zobaczycie zespoły grające na żywo, wystarczy po prostu wyjść na ulicę! Istnieje także kalendarz ze szczegółowymi informacjami imprez. Tutaj strona z roku 2018.

Słyszeliście o Tłustym wtorku we Francji?

Paryż, Zwiedzanie Paryża

Le Petit Palais – Mały Pałac w Paryżu – darmowe muzeum z uroczą kawiarnią

6 komentarzy

Le Petit Palais – Mały Pałac został zbudowany, podobnie jak jego sąsiedzi – Grand Palais i Most Aleksandra III, na Wystawę Światową z 1900 roku. Jednak to miejsce zawsze było przeznaczone do celów ekspozycyjnych, a nie jak większość innych muzeów w Paryżu, które znajdują się w starożytnych rezydencjach królewskich lub dworcach kolejowych.

Posąg przy wejściu do Petit Palais, Paryż

Niewielu turystów zdaje sobie sprawę, że wejście na stałe wystawy jest bezpłatne, a pałac jest otwarty także we wtorki (kiedy Luwr lub Musee d’Orsay są zamknięte). Może to być ciekawa alternatywa na deszczowy dzień, zwłaszcza, że nie ma kolejki do wejścia, czego nie mogę powiedzieć o innych muzeach w Paryżu.

Sufit w Petit Palais, Paryż

Le Petit Palais – Mały Pałac został zaprojektowany przez Charlesa Giraul i opiera się na kształcie trapezu z czterema skrzydłami wokół półkolistego ogrodu z uroczą kawiarnią. Stało się muzeum już w 1902 roku, zaledwie dwa lata po jego budowie.

Petit Palais na zewnątrz z widokiem na ogród

„Petit Palais mieści znaczącą kolekcję dekoracyjnych malowideł ściennych i rzeźb powstałych w latach 1903-1925. Architekt Charles Girault chciał nadać budynkowi wielkość i godność oficjalnego pałacu i stworzył program prac mający na celu wysławiać Paryż, aby uczcić korzyści płynące ze sztuki. „

W muzeum Petit Palais można znaleźć bogatą kolekcję sztuki antycznej i współczesnej, a także francuskie obrazy z XIX i XX wieku oraz zabytki sztuki antycznej. Wejście na stałą ekspozycję jest bezpłatne.

Posąg w Petit Palais, Paryż

Wystawa czasowa kosztuje 13 € i zmienia się co kilka miesięcy. Zawsze warto sprawdzić obecny temat. Miałam przyjemność odwiedzić wystawę Holendrzy w Paryżu ( Les Hollandais à Paris 1789-1914) Van Gogha, Van Dongena, Mondriana i Gauguina.


[Show slideshow]

Wewnątrz Le Petit Palais można zobaczyć niesamowite schody, tuż obok wejścia do wystawy tymczasowej.

Niesamowie schody w Petit Palais, Paris

Po 2 godzinach chodzenia po Małym Pałacu polecam iść do kawiarni, którą można znaleźć w prawym skrzydle, ale żeby się tam dostać, trzeba przejść przez balkon. To jedna z najbardziej uroczych kawiarni, jakie znalazłam w Paryżu!

Kawiarnia w Petit Palais, Paryż

Zwiedzanie le Petit Palais jest dobrą alternatywą na deszczowy dzień lub leniwą niedzielę. Wstęp jest darmowy, miejsce znajduje się tuż obok Pól Elizejskich i nie ma tam wielu ludzi ani kolejek do wejścia. Polecam!

Ceny:

Wystawy stałe – darmowy.
Wystawy czasowe – 13€.

Godziny otwarcia:

Wtorek- niedziela 10.00 – 18.00

Jak się tam dostać:

  • metro linia 1 lub linia 13 przystanek Champs Elysée- Clemenceau
  • RER C przystanek Invalides

Adres:

Avenue Winston Churchill
75008 Paris

Dowiedz się więcej na oficjalnej stronie.

#petitpalais #muzeawparyzu #darmowemiejscawparyzu

Paryż, Zwiedzanie Paryża

Bazylika Sacre-Coeur – wspaniały zabytek z widokiem na cały Paryż

15 komentarzy

Bazylika Sacre-Coeur powinna bez wątpienia znaleźć się na waszej liście obowiązkowych miejsc do odwiedzenia w Paryżu. Jest to nie tylko przepiękny kościół katolicki, ale także miejsce wielu pielgrzymek. Oprócz tego położona jest na wzgórzu, w najwyższym miejscu Paryża, skąd rozciąga się niesamowity widok na stolicę Francji.

Plac du Tertre obok Bazyliki Sacre Coeur

Bazylika Najświętszego Serca, zwykle nazywana po prostu Sacre-Coeur (fr. sacre- święte, coeur – serce), to nie tylko symboliczne miejce religijne, ale także polityczne.

Bazylika Sacre-Coeur nocą

Inspiracja do projektu Sacré Cœur powstała w dniu 4 września 1870 r., kiedy proklamowano Trzecią Republikę Francuską. Wraz z przemówieniem biskupa Fourniera, który przypisał klęskę francuskich żołnierzy podczas wojny francusko-pruskiej boskiej karze po podziale społeczeństwa po rewolucji francuskiej. Bazylika powstała w celu upamiętnienia poświęcenia 58 000 osób, którzy stracili życie podczas wojny.

Bazylika Sacre Coeur

Bazylika została zaprojektowana przez Paula Abadiego, który pokonał 77 innych architektów chętnych do podjęcia tego wyzwania. Budowa rozpoczęła się w 1875 roku. Ukończono ją w 1914 roku, jednak wybuch pierwszej wojny światowej uniemożliwił konsekrację, która odbyła się po zakończeniu wojny, w 1919 roku.

Ołtarz w Bazylice Sacre Coeur

Ogólny styl struktury pokazuje swobodną interpretację cech romańsko-bizantyjskich.  Do budowy zastosowano biały granit, dlatego też często nazywa się ten zabytek „białą bazyliką„.

„Biała bazylika”

„Wiele elementów bazyliki symbolizuje wątki nacjonalistyczne: portyk z trzema łukami ozdobiony jest dwoma rzeźbami konnymi francuskich świętych narodowych Joanny d’Arc (1927) i królem Ludwikiem IX, wykonanymi w brązie przez Hippolyte Lefebvre; a dziewiętnastotonowy dzwon Savoyarde (jeden z najcięższych na świecie), oddany w 1895 roku w Annecy, nawiązuje do aneksji Sabaudii w 1860 roku.”

Makieta bazyliki Sacre-Coeur
Organy piszczałkowe w Bazylice Sacre-Coeur

Wielkie organy piszczałkowe znajdujące się w Bazylice Sacré-Cœur są uznawane za jedne z najbardziej znaczących w Paryżu, Francji i Europie. Zbudowane w 1898 roku, są ostatnim świetnym instrumentem zbudowanym przez znakomitego Aristide Cavaillé-Coll.

Kopuły bazyliki mają wysokość 79 metrów, a wieża północna 83 metry. W tej to wieży znajduje się najcięższy dzwon w Paryżu (19 ton), nazywany „Savoyarde„, którego serce waży 500 kg.

Widok na Paryż ze wzgórza Montmartre

Bazylika Sacre-Coeur znajduje się w 18. dzielnicy Paryża, nieco dalej od centrum, niż inne słynne zabytki. Jednak jest bardzo blisko Moulin Rouge i Ściany Kocham Cię. Dzielnica, w której się znajduje – Montmartre, jest bardzo piękna i znana. Wszędzie można znaleźć artystów sprzedających swoje obrazy lub namawiających do narysowania waszej karykatury lub portretu.

Sacre-Coeur

Oprócz tego, jeśli planujecie kupić pamiątki z Paryża, zdecydowanie powinniście to zrobić w Montmartre. Różnorodność wyboru i ilość sklepów jest niezliczona, a ceny są najlepsze!

Różowy Dom w Montmartre

Widok ze wzgórza Sacre-Coeur jest naprawdę oszałamiający – można zobaczyć cały Paryż. Polecam wziąć ze sobą kanapkę lub kupić piwo od miejscowych panów, którzy się tam kręcą i usiąść na schodach pod bazyliką, aby zatrzymać się na chwilę i spojrzeć na zapierający dech w piersiach widok, który tam znajdziecie.

Panoramiczne zdjęcie zrobione ze wzgórza Montmartre

Wszystko to można zobaczyć w Basilique du Sacré-Cœur  i jej okolicach za darmo! Nie ma opłaty wstępu i proszę nie zniechęcać się kolejką, którą możecie tam zobaczyć – to tylko kontrola bezpieczeństwa, która idzie bardzo szybko.

Sacre-Coeur

Jak dojechać:

  • metro linia 2 – przystanek Anvers
  • metro linia 12 – przystanek Abbesses

Z metra można podjechać autobusem albo przejść się pieszo 🙂

Adres: 
35, RUE DU CHEVALIER-DE-LA-BARRE
75018 PARIS

Godziny otwarcia: 6.00 a 22.30.

Wstęp – bezpłatny.

Więcej informacji na oficjalnej stronie bazyliki.

Zapraszam na wirtualny spacer po dzielnicy Montmarte.

Poczytajcie także o grobie Marii Skłodowskiej- Curie.

Paryż, Zwiedzanie Paryża

Centrum Pompidou – paryski potwór z Loch Ness

7 komentarzy

Le Figaro (francuska gazeta codzienna) porównał go do potwora z Loch Ness. Budynek, zaprojektowany w architekturze high-tech, znajduje się bardzo blisko Notre Dame i tuż obok jednego z najnowszych centrów handlowych w Paryżu – Les Halles.

Projekt Centrum George Pompidou został nazwany przez National Geographic „Miłością od drugiego wejrzenia”.

Centrum Pompidou – paryski potwór z Loch Ness

Wewnątrz budynku znajduje się Narodowe Muzeum Sztuki Współczesnej, które jest największym muzeum sztuki współczesnej w Europie! Na drugim piętrze znajduje się również biblioteka publiczna, w której uczniowie z całego Paryża i okolic spotykają się, aby wspólnie się uczyć.

Nazwa muzeum pochodzi od George Pompidou, prezydenta Francji z lat 70., który zainicjował budowę budynku. Muzeum zostało oficjalnie otwarte w 1977 roku przez prezydenta Valéry Giscard d’Estaing. Centrum Pompidou odwiedza miliony turystów każdego roku i mogę potwierdzić, że za każdym razem, gdy przechodzę obok, zawsze widzę długą kolejkę do wejścia.

Widok z Centrum Pompidou na Bazylikę Sacre Coeur

Centrum Pompidou znane jest na całym świecie, więc pomimo moich rozterek związanych z odwiedzeniem go (czasami mam wrażenie, że tak naprawdę nie rozumiem sztuki współczesnej), zdecydowałam się wejść do środka w 2017 roku. I była to jak najbardziej dobra decyzja! Nawet jeśli nie lubicie sztuki nowoczesnej, z piątego piętra muzeum rozciąga się niesamowity widok na Paryż. Z jednej strony widać Bazylikę Sacre Coeur, a z drugiej – Wieżę Eiffla.

Wejście do Centrum Pompidou

Muzeum ma 5 pięter, na pierwsze dwa piętra można wejść od wewnątrz budynku, ale na pozostałe trzeba użyć schodów znajdujących się na zewnątrz (nie martwcie się – są to schody elektryczne).

Widok z Centrum Pompidou na Bazylikę Sacre Coeur

Centrum Pompidou – paryski potwór.

Odwiedziłam wystawę rosyjskiej sztuki współczesnej, poniżej można zobaczyć zdjęcia niektórych obrazów i instalacji.


[Show slideshow]

Szczerze mówiąc, trudno było zrozumieć znaczenie niektórych instalacji, takich jak prysznic przymocowany do ściany. Jednak, jak zawsze miło było odwiedzić nowe miejsce, a zwłaszcza zobaczyć widok z dachu budynku.

Widok na Wieżę Eiffela z Centrum Pompidou

Dodałam dużo zdjęć z tego muzeum, ale uważam, że jest to najlepszy sposób pokazania, jak wygląda Centrum Pompidou, abyście sami mogli zdecydować czy checie go zwiedzić.

Jak się tam dostać:

  • metro linia 1 lub 11 przystanek Hotel de Ville
  • metro linie 1, 4, 7, 11, 14 przystanek Chatelet
  • Rer A, B, D przystanek Châtelet-Les Halles

Ceny:

Bilet normalny kosztuje 14€

Godziny otwarcia:

Poniedziałek do soboty 9.00 do 19.00. 

Więcej możecie dowiedzieć się na stronie oficjalnej.

Przeczytaj także: Muzeum Orsay.

Paryż, Zwiedzanie Paryża

Most Aleksandra III – miejsce wielu nagrań muzycznych (Adele) i filmowych (Bond)

9 komentarzy

Most Aleksandra III to nie tylko przejście łączące dwa brzegi Sekwany, ale także elegancki, pozłacany most z niesamowitym widokiem na każdą dzielnicę miasta i tętniącym życiem pod nim.

Jest to miejsce wielu zdjęć ślubnych, scen z filmów (na przykład filmy o Jamesie Bondzie czy ostatniej scenie Północ w Paryżu) lub teledysków takich jak Say Somethin z Mariah Carey & Snoop Dogg czy Someone Like You Adele.

Paryż

Istnieje wiele sposobów, aby dostać się na most, powiedziałabym, że wszystkie drogi prowadzą do mostu Aleksandra III. Lokalizacja między Les Invalides (stary szpital ze złotymi kopułami, obecnie wojskowe muzeum broni), 20 minut spacerem od Wieży Eiffla (z niesamowitym widokiem na nią) oraz Dużym i Małym Pałacem tuż obok (skąd już bliziutko na Pola Elizejskie z jednej strony i Place de la Concorde z drugiej) tworzy miejsce, którego nie możesz przegapić podczas zwiedzania Paryża.

Le Pont Alexandre III in Paris

Most nazwany  został na cześć cara Aleksandra III, który zawarł sojusz franko-rosyjski w 1892 r., A jego syn, Mikołaj II, położył kamień węgielny w październiku 1896 r. Z tego powodu mieści on herby Francji i imperium rosyjskiego.

„W ten sposób powstał bardzo niski 40-metrowy most o długości 107,5 metra i wysokości zaledwie 6 metrów.”

Le Pont Alexandre III został zaprojektowany przez architektów Josepha Cassien-Bernarda i Gastona Cousina na Wystawę Światową organizowaną w 1900 roku.

Most Aleksandra III, widok z drogi pod mostem, która jest częstym miejscem spotkań Paryżan

Przejście przez most raz nie wystarczy. Należy go dobrze obejrzeć z każdej strony, każdego rogu i każdego kierunku. Jest pełen niesamowitych posągów nimf, lwów, cherubinów, syren i przechodząc za każdym razem można zauważyć coś nowego.

Pomiędzy cherubinami na moście

„Na każdym końcu Mostu Aleksandra III  znajdują się duże pozłacane posągi na 17-metrowych filarach, a każdy z nich został stworzony przez innego artystę”.

Most Aleksandra III widziany z Mostu Invalides

To wspaniałe miejsce kryje więcej tajemnic, niż można się spodziewać. Przejście pod mostem to tętniące życiem, zatłoczone miejsce spotkań wielu paryżan, którzy przyjeżdżają tam, by spędzić czas z przyjaciółmi i rodziną. Można przynieść napoje i przekąski lub zjeść posiłek w restauracji na świeżym powietrzu. Bary na łodziach, dobra muzyka i niesamowity widok na most to idealne miejsce na spędzenie niedzielnego popołudnia.

Na przejściu pod mostem

To także miejsce wielu wydarzeń. W zeszłym roku miałam przyjemność uczestniczyć w obchodach 14 lipca, narodowego dnia Francji, i zobaczyć paradę wojskową, która przeszła z Pól Elizejskich przez most Aleksandra III. Przede mną przeszło wielu policjantów i żołnierzy w kolorowych ubraniach i z różnymi rodzajami broni. Byłam w stanie zobaczyć ich z bliska i zrobić ładne zdjęcia i filmy. Nie mogę się doczekać, aby to powtórzyć w tym roku!

Parada wojskowa na Dzień Niepodległości Francji na Moście Aleksandra III

Le Pont Alexandre III to jeden z najpiękniejszych mostów na świecie. Jest często wybierany przez znanych artystów do filmów, teledysków i zdjęć, więc upewnijcie się, aby zobaczyć go na własne oczy!

Jak się tam dostać:

  • metro linia 13 – przystanek Invalides
  • metro linia 12 – przystanek Assemblée Nationale
  • 20 min spacerem od Wieży Eiffla

Most jest otwarty cały czas, a wstęp oczywiście darmowy.

Poniżej teledysk Adele „Someone like you” nakręcony na Moście Aleksandra III:

#mostaleksandra #paryż #mostyparyskie

Paryż, Zwiedzanie Paryża

Panteon – grób Marii Skłodowskiej

8 komentarzy

Le Panthéon to wspaniałe arcydzieło architektoniczne położone tuż obok Uniwersytetu Sorbony, naprzeciwko słynnego Ogrodu Luksemburskiego i niedaleko Notre Dame.

Jednak lokalizacja jest zarówno dobra, jak i zła dla tego mauzoleum. Z pewnością większość turystów widziała je z zewnątrz, gdyż będąc w centrum wielu innych turystycznych miejsc, nie można go przegapić. Niestety często ludzie decydują się nie wchodzić do tego dawnego kościoła i zamiast tego odwiedzić inne, bardziej znane miejsca.

Panteon – grób Marii Skłodowskiej

Przez wiele miesięcy wahałam się czy wejść do środka Panteonu, nie byłam pewna czy jest wart 9 €. Kiedy wreszcie zdecydowałam się, zaskoczyła mnie architektura i sztuka, która znajduję się wewnątrz.

Panteon – grób Marii Skłodowskiej

W 1774 r. król Ludwik XV, w obliczu śmiertelnej choroby, o odzyskanie sił poprosił Świętą Genowefę, główną patronkę Paryża. Kiedy wyzdrowiał, postanowił zbudować świątynię poświęconą tej świętej. Budynek służył jako kościół przez wiele lat, ale w 1885 roku świątynia została zdesakralizowana, a wszystkie chrześcijańskie symbole usunięte. Od tego czasu miejsce to stało się mauzoleum słynnych francuzów.

„Panteon zbudowany jest jak krzyż grecki: nawa główna, prezbiterium i dwa transepty są mniej więcej równe, jest to wczesny przykład neoklasycyzmu z fasadą wzorowaną na Panteonie w Rzymie”.

Zabytek ma jedno piętro z posągami oraz piwnicę, w której znajdują się krypty. Główna rzeźba Panteonu, La Convention Nationale, stoi w miejscu, które kiedyś było ołtarzem. Pośrodku stoi Marianna, symbol Francji, po jej prawej stronie żołnierze, a po lewej członkowie Konwentu Narodowego. To Narodowa Konwencja zarządziła egzekucje Ludwika XVI i jego żony Marii Antoniny w 1793 roku.

Panteon

W każdym rogu Panteonu znajdziecie wiele rzeźb, poniżej hołd dla oratorów i polityków zwanych mężami stanu i generałami. Pomnik jest imponujący, zwłaszcza, że zdopracowano każdy najmniejszy szczegół.

Rzeżby w Panteonie

Jednak w Panteonie największą uwagę przyciąga wahadło Foucaulta, proste urządzenie nazwane od nazwiska francuskiego fizyka Léona Foucaula, które było eksperymentem demonstrującym obrót Ziemi.

Foucault Pendulum w Panteonie

„Zarówno na biegunie północnym jak i południowym, płaszczyzna oscylacji wahadła pozostaje stała względem odległych mas wszechświata, podczas gdy Ziemia obraca się pod nim, wykonując jeden sizerealny dzień, aby zakończyć rotację. Tak więc, w stosunku do Ziemi, płaszczyzna oscylacja wahadła na biegunie północnym podlega pełnemu obrotowi w prawo w ciągu jednego dnia, wahadło na biegunie południowym obraca się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.”

Na szerokości geograficznej Paryża pełny cykl precesji trwa nieco poniżej 32 godzin, więc po jednym dniu gwiazdowym samolot oscylacyjny obrócił się o nieco ponad 270 stopni.

Wewnątrz można także zobaczyć model Panteonu, który wygląda dokładnie jak oryginał, tylko jest jego mniejszą wersją.

Makieta Panteonu w Paryżu

W kryptach Panteonu w Paryżu pochowani są znani Francuzi. Wśród 76 mężczyzn znajdują się: Voltaire, Rousseau, Victor Hugo, Émil Zola, Aleksander Dumas. Przez wiele lat w Panteonie była tylko jedna kobieta, podwójna laureatka nagrody Nobla i nasza rodaczka Maria Skłodowska-Curie. Od niedawna to sie zmieniło i dołączyły do jej grona kolejne 4 kobiety.

Jeśli także wahacie się czy odwiedzić to mauzoleum, pamiętajcie, że jest to wyjątkowe miejsce ze wspaniałą architekturą, wahadłem Foucaulta pokazującym, że Ziemia krąży wokół własnej osi i kryptami wpływowych ludzi.

Informacje:

Bilety: 9€

Godziny otwarcia: codziennie od 9.00 rano to 18.00

Jak się tam dostać:

  • metro linia 1 przystanek station – Cardinal Lemoine
  • metro linia 4 przystanek – Odeon
  • Pociąg Rer B przystanek – Luxembourg

Adres: Panthéon, Place du Panthéon, 75005 Paris

Możecie też sprawdzić więcej informacji na oficjalnej stronie Panteonu.

Przeczytaj także: Najpiękniejsze parki w Paryżu.